Εάν μη “οι κυβερνώντες” φιλοσοφήσουν, ουκ έστιν των δεινών παύλα.

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Είχα την τιμή να μεταφέρω, προχθές, στο φιλόσοφο- βουλευτή κ. Κώστα Ζουράρι, παραφράζοντας τη φράση του Πλάτωνα, πως: «Αν μη οι βουλευταί και κυβερνώντες φιλοσοφήσουν ουκ έστιν των δεινών (της Πατρίδας μας) παύλα».
Του έδωσα συγχαρητήρια για την πιο Ελληνική ομιλία που ακούσαμε στην ελληνική Βουλή κατά τη συζήτηση παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και μου απάντησε : “Φαντάσου πως μίλησα στην πρώτη μου ομιλία μόνο για 4 λεπτά”!!! Συμπεραίνω λοιπόν πως έχουμε πολλά ακόμα να δούμε και να ακούσουμε σε αυτή τη νέα Βουλή που ξεκίνησε ελπιδοφόρα τη μάχη για την Ελευθερία της πατρίδας μας.
“Η Έρις γίνεται Έρως Ελευθερίας” είπε σε μια φράση του ο φιλόσοφός μας στη Βουλή και πράγματι ο λαός μας έχει διαχρονικά εμπλακεί και σε έριδες. Ο Διονύσιος Σολωμός μας υπενθυμίζει πάντα πως …η Διχόνοια που βαστάει, ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει ,”πάρ΄το”, λέγοντας “και συ”… αλλά μετουσιώθηκαν οι έριδες αυτές και σε μια αληθινή αγάπη αυτού του λαού για την Ελευθερία που αντικατοπτρίζεται στον Εθνικό μας ύμνο, τον Ύμνο εις την Ελευθερία.
Γιατί πράγματι αυτός ο λαός στις ημέρες μας θέλει να ευτυχήσει ξανά και να ξεπεράσει την κατάθλιψη και τα δεινά που του επέφεραν οι άφρονες άρχοντες και τα δεσμά των Μνημονίων που, καθώς φαίνεται ξεκάθαρα πια και στους άπιστους, τέθηκαν, ώστε να σωθούν οι ίδιοι και η κρατούσα πολιτική τάξη και όχι ο λαός. Όμως ο λαός αυτός γνωρίζει στο συλλογικό του ασυνείδητο πως η Ευτυχία προϋποθέτει την Ελευθερία και αυτή την Ευψυχία.
Μπορεί όλοι σήμερα να μη συμφωνούμε στον ορισμό των παραπάνω εννοιών. Ας δεχτούμε όμως ως Ευτυχία το χαμόγελο των παιδιών αυτού του λαού. Όταν τα παιδιά αυτού του λαού χαμογελούν, δεν πεινάνε, έχουν την Παιδεία και την Υγεία που τους αξίζει και δεν επιδιώκουν τη φυγή στο εξωτερικό τότε ο λαός ευτυχεί και δημιουργεί, με μπροστάρηδες τους νέους ανθρώπους.
Όλοι αυτοί οι αγώνες, που έγιναν στο όνομα της Ελευθερίας μέχρι σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι, τουλάχιστον για την πλειονότητα των ανθρώπων, εξασφάλισαν, μετά την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ένα μεγάλο βαθμό ελευθερίας. Στο προοίμιό της η Οικουμενική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναφέρεται στην αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και στα ίσα και αναπαλλοτρίωτα δικαιώματά τους που αποτελούν το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.
Αυτό λοιπόν ζητά και λαός μας σήμερα. Ζητά την Αξιοπρέπειά του.
Ζητά και την απόδοση Δικαιοσύνης σε ένα κράτος δικαίου. Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.
Παραγνωρίζουμε πολλές φορές το Εύψυχον ως προϋπόθεση της Ελευθερίας και της Ευτυχίας του λαού μας. Το Εύψυχον του λαού μας είναι το καθαρό του μέτωπο, ο καθαρός του λόγος. Ο φιλότιμος αγώνας του να προοδεύσει. Είναι η ανδρεία του, η άρνηση της υποτέλειας, η δύναμη που είχε πάντα αυτός ο λαός να τα βάζει με όσους του στερούσαν την Ελευθερία, να αντιστέκεται χωρίς να λογαριάζει το μέγεθός τους γιατί είχε το δίκιο με το μέρος του. Το Εύψυχον στο βλέμμα των ανθρώπων ακτινοβολεί και διαφέρει από τη στάση των εχθρών της Ελευθερίας των δειλών και των μίζερων ανθρώπων.
Πάντα όμως χρειάζονται και οι πνευματικοί άνθρωποι να τεθούν επικεφαλείς στη μάχη που δίνει ένας λαός. Στη χώρα μας σιωπούν εκκωφαντικά για χρόνια πολλοί καλοταϊσμένοι πνευματικοί μας άνθρωποι. Ο Γιάννης Ψυχάρης είχε τοποθετηθεί σωστά όταν στην επιστολή του προς τη γαλλική εφημερίδα Temps (1898), σημείωνε ότι: «ο πολιτικός είναι πάντα δέσμιος του προγράμματός του. Ενώ οι διανοούμενοι δεν έχουν πρόγραμμα. Αποφασίζουν αποκλειστικά με βάση το στοχασμό και τη κριτική. Ο συγγραφέας που μελετά τις καταστάσεις και τους χαρακτήρες, ο επιστήμονας που ανασυνθέτει και ερμηνεύει, διαθέτουν –από αυτό και μόνο– πολύ πιο ευαίσθητους αισθητήρες».Δυστυχώς όμως τα δύσκολα αυτά χρόνια για τον ελληνικό λαό, η πλειονότητα των διανοούμενων εκτός από φωτεινές εξαιρέσεις δεν έκανε χρήση των αισθητήρων αυτών και σιώπησε!!! Μάλλον ζούσε μακριά από τον απλό, καθημερινό έλληνα.
Τελικά, σε μια εποχή παρακμής και αποθέωσης της βλακείας, της πολιτικής απατεωνιάς και της ανικανότητας των κυβερνώντων μόνη τελικά διέξοδος από την κακοδιοίκηση των πόλεων είναι η πολιτική δύναμη και φιλοσοφία να συναντηθούν στα ίδια πρόσωπα, όπως έλεγε ο Πλάτωνας.
Ἐὰν μή, ἦν δ’ ἐγώ, ἢ οἱ φιλόσοφοι βασιλεύσωσιν ἐν
ταῖς πόλεσιν ἢ οἱ βασιλῆς τε νῦν λεγόμενοι καὶ δυνάσται
φιλοσοφήσωσι γνησίως τε καὶ ἱκανῶς, καὶ τοῦτο εἰς ταὐτὸν
συμπέσῃ, δύναμίς τε πολιτικὴ καὶ φιλοσοφία, τῶν δὲ
νῦν πορευομένων χωρὶς ἐφ’ ἑκάτερον αἱ πολλαὶ φύσεις ἐξ
ἀνάγκης ἀποκλεισθῶσιν, οὐκ ἔστι κακῶν παῦλα.
*Δάσκαλος-Μ.Εd, Νομικός