Γράφει η Μαρία Σεφέρου
ΠΕΝΘΩ! Όχι, εγώ δε βλέπω το λόγο να γιορτάσω… Δε μούρχεται, βρε αδελφέ! Τα σωθικά μου είναι μαραζωμένα. Σήμερα θρηνώ για τον αδικοχαμένο αστυνομικό Αντώνη-Νεκτάριο Σάββα που δολοφονήθηκε το πρωί από τις σφαίρες αδίστακτων τρομοκρατών. Χτες θρηνούσα πάνω στ’ αποκαΐδια του Υμηττού. Προχτές θλιβόμουν για τα γκέτο των λαθρομεταναστών, τόσο για τη δυστυχία των ίδιων, όσο και για τους συμπατριώτες μου που βρίσκονται σε απόγνωση λόγω της λαθροεισβολής των πρώτων που εξαθλιώνει την καθημερινότητά τους. Αντιπροχτές θρηνούσα για το Σπύρο Θεοδώρου, έναν άλλο άτυχο αστυνομικό που έχασε την πολύμηνη μάχη με το θάνατο, χτυπημένος κι αυτός από σφαίρες άνανδρου δολοφόνου σε ώρα καθήκοντος. Και πάει λέγοντας, ή μάλλον, κλαίγοντας
ΠΕΝΘΩ! Αφού ο κατάλογος των αιτιών που μ’ έχει βυθίσει σε πένθος είναι μακρύς, πάει πολύ πίσω, όσο μπορώ να θυμηθώ. Φτάνει μέχρι τον επάρατο εμφύλιο, όπου μικρό παιδάκι τότε, είδα έξι πτώματα συγχωριανών μου εκτεθειμένα εις κοινή θέα πάνω στην χαμηλή τσίγκινη στέγη μιας αποθήκης, στη μέση του χωριού… Εκείνο που μου είπαν οι γονείς μου ήταν πως τους σκότωσαν οι “αντάρτες”. Από τότε, έχω κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες να διώξω αυτή τη μακάβρια εικόνα από το μυαλό μου, αλλά δε λέει να φύγει η άθλια.
ΠΕΝΘΩ! Διότι ο σπόρος του καταραμένου εμφύλιου έχει από τότε ριζώσει και βλαστήσει κι έχει ποτίσει το έθνος μας με αδελφοκτόνο μίσος. Είναι ένα αδυσώπητο μίσος που εκδηλώνεται καθημερινά στην πολιτική ζωή μεταξύ των αρχηγών των αλληλομηδενιζόμενων και αλληλοαναθεματιζόμενων κομμάτων (κωμάτων), μίσος που μεταδίδεται και στους οπαδούς τους, ξεσκίζοντας και ματώνοντας τον κοινωνικό ιστό. Είναι το ίδιο αδυσώπητο μίσος που οπλίζει το χέρι των τρομοκρατών εναντίον αθώων μερακαματιάρηδων αστυνομικών, που παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα για να φυλάξουν μια κοινωνία που τους φτύνει. Είναι το ίδιο αδελφοκτόνο μίσος που θυσιάζει το συμπατριώτη για χάρη του εισβολέα ξένου.
ΠΕΝΘΩ! Διότι η πατρίδα μου δολοφονείται καθημερινά από διεφθαρμένους, ανάλγητους και ανίκανους επιβήτορες της εξουσίας, από διαπλεκόμενους καιροσκόπους “λειτουργούς” των ΜΜΕ, από αδηφάγους τραπεζίτες και μεγαλοεπιχειρηματίες, από φακελάκηδες και αναποτελεσματικούς δημοσίους υπαλλήλους, από ένα κράτος μπάχαλο, από επίορκους δικαστές, από ένα λαό βάρβαρο, μαζοχιστή και ηλίθιο που πριονίζει καθημερινά το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται, κι όπου νάναι θα το ξεσκίσει από τον κορμό και θα πέσει να τον πλακώσει.
ΠΕΝΘΩ! Για όλα όσα συμβαίνουν κι όσα θα συμβούν, όπως προφητεύουν οι κουφιοκέφαλοι μάντεις κακών, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, ανυπομονώντας ως φαίνεται για την επόμενη μακάβρια είδηση.
ΠΕΝΘΩ! Διότι όποιος τιμά σήμερα τον αρχαίο πολιτισμό μας θεωρείται φασίστας, ρατσιστής, και στην καλύτερη περίπτωση καραγκιόζης, ενώ όταν καίγονται από εμπρηστές βιβλιοπωλεία που αναδεικνύουν τους μεγάλους Έλληνες της Αρχαιότητας, δε διαμαρτύρεται και δεν καταδικάζει τον εμπρησμό κανένας “προοδευτικός” τσογλανοδημοσιογράφος ή πολιτικός.
ΠΕΝΘΩ! Διότι ήρωες και πρότυπα του λαού μας είναι, μεταξύ άλλων, ένας Λαζόπουλος, κι ένας Τριανταφυλλόπουλος που δε χάνει ευκαιρία, αν δεν την επιδιώκει, για να ξύσει εμφυλιοπολεμικές πληγές δίνοντας βήμα σε τρομοκράτες (κοινωνικούς επαναστάτες τους λένε χαϊδευτικά). Δείτε το γεμάτο χολή και μίσος άρθρο ενός αμετανόητου τρομοκράτη ο οποίος έκανε ωμή προεκλογική παρέμβαση εναντίον του Καρατζαφύρερ, όπως αποκαλεί το δαιμονοποιημένο από τους “προοδευτικούς” πρόεδρο ενός νόμιμου κόμματος, του ΛΑΟΣ. Για περισσότερες πληροφορίες ρίξτε μια ματιά εδώ . Ιδού και σχετικό άρθρο.
ΠΕΝΘΩ για όλα τα παραπάνω και για άλλες νεοελληνικές αθλιότητες, ων ουκ έστιν αριθμός ούτε τέλος. Εσείς, όμως, ανάλγητοι, ανίκανοι και διεφθαρμένοι εξουσιαστές, που δε βλέπετε κανένα λόγο να πενθήσετε ή έστω να ντραπείτε και να κοκκινίσετε, σπεύσατε να γιορτάσετε τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης και να επιδείξετε στους υψηλούς καλεσμένους σας το μεγαλείο των προγόνων μας, κάνοντας έτσι ακόμη πιο τρανταχτή και τραγική την αντίθεση του πολιτισμού τους με τη σημερινή τρισαθλιότητα των εκφυλισμένων απογόνων τους, ημών αυτών των ραγιάδων…