Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής καὶ Κονίτσης Ανδρέα.
Δάφνες και Σημαίες θα γεμίση ξανά τις ημέρες αυτές η Πατρίδα μας. Αρματωλοί και Κλέφτες, Μπουρλοτιέρηδες και Ναυμάχοι, Στρατηγοί και μπαρουτοκαπνισμένοι Αγωνιστές θα ξανάρθουν πάλι, για να μας θυμήσουν ένα θαύμα: Το θαύμα της Επαναστάσεως του 1821 και της, εν συνεχεία, Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.
Γιατί, πραγματικά, αυτός ο αγώνας μιας χούφτας ανθρώπων ενάντια σε μια μεγάλη και πανίσχυρη Δύναμη, την Τουρκική Αυτοκρατορία, ήταν ένα θαύμα. Απειροπόλεμοι οι Έλληνες, με λίγα λιανοντούφεκα. Έμπειροι σε πολεμικές συρράξεις οι Τούρκοι, με όπλα, με κανόνια, με στόλους. Αλλά και με την φανερή υποστήριξη της «Ιερής Συμμαχίας» των Ευρωπαϊκών «Μεγάλων Δυνάμεων», που με επί κεφαλής τον μισέλληνα και κυνικό Μέττερνιχ, κατεδίκαζε κάθε προσπάθεια των μικρών και ανήμπορων λαών να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Τετρακόσια χρόνια πικρής σκλαβιάς στον Τούρκο δυνάστη θάλεγε κανείς, ότι είχαν σβήσει στις καρδιές των ραγιάδων τον πόθο της ελευθερίας. Τετρακόσια ολόκληρα χρόνια ήταν αυτά. Ούτε πέντε, ούτε δέκα, ούτε πενήντα η εκατό. Τετρακόσια χρόνια μέσα στην αυθαιρεσία, την σκληρότητα και την απληστία του βάρβαρου ανατολίτη, και με την αφόρητη πίεση για εξισλαμισμό, αλλά και με τις κατά καιρούς σφαγές, πότε εδώ και πότε εκεί, θα έλεγε κανείς, ότι δεν υπήρχε πλέον καμμιά ελπίδα το Γένος των Ελλήνων να ξαναγεννηθή. Έτσι έλεγε η ανθρώπινη λογική.
~~~
Όμως, όταν μιλάη η καρδιά, ποιός μπορεί να την σταματήση; Στα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς, οι Έλληνες δεν έπαυσαν ποτέ να νοσταλγούν τις παλιές δόξες και τα κλέη του Γένους. Μικροεπαναστάσεις και Κινήματα ξεσπούσαν σε διάφορες περιοχές, συχνά με οδυνηρές συνέπειες για τους ξεσηκωμένους ραγιάδες. Αλλά «το πλήρωμα του χρόνου» το ώρισε ο Θεός. Και ήλθε στις 25 Μαρτίου 1821. Την ημέρα της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, που είναι αφιερωμένο στην χάρη της Παναγίας, υψώθηκε το Λάβαρο της Επαναστάσεως από τον φλογερό Ιεράρχη Παλαιών Πατρών Γερμανό. Οι Οπλαρχηγοί ωρκίστηκαν με σύνθημα: «Ελευθερία η θάνατος». Και ο μεγάλος εκείνος Αγώνας άρχιζε κάτω από την σκέπη και με τις ευλογίες της Εκκλησίας. Γιατί η Εκκλησία, σ’ όλη την μακραίωνη δουλεία ήταν η τροφός και φρουρός του Γένους, λιτανεύοντας μαζί με τον λαό τον Σταυρό του Μαρτυρίου. Και παρά τις αναπόφευκτες ατέλειες και τα λάθη κάποιων -ολίγων, πάντως – εκπροσώπων της, η Εκκλησία ποτέ δεν πρόδωσε τον Λαό και την αποστολή Της. Αυτό, άλλωστε, πιστοποιούν, εκτός των άλλων, και οι εκατόμβες των Κληρικών που θυσιάστηκαν στον βωμό του καθήκοντος: Δέκα Πατριάρχες, 100 Επίσκοποι και 10.000 άλλοι κληρικοί, υπήρξε το βαρύ τίμημα που πλήρωσε η Εκκλησία, μένοντας πάντα πιστή και άγρυπνη στις επάλξεις του χρέους.
~~~
Αυτόν τον μεγάλο Αγώνα γιορτάζουμε σήμερα. Και περιδιαβάζουμε από την Αγία Λαύρα στην Τριπολιτσά, στα Δερβενάκια, στην Χίο, «στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη», στο κατακαϋμένο Μεσολόγγι, στο θρυλικό Χάνι της Γραβιάς, στην Γέφυρα της Αλαμάνας, στους Μύλους του Άργους, στο Παλαμήδι του Ναυπλίου, σ’ όλους τους ιερούς τόπους, που καθαγιάστηκαν με την θυσία και τα τίμια αίματα των ηρώων της Πίστεως και της Πατρίδος.
Γιορτάζουμε, όμως, μέσα σε μια ατμόσφαιρα εσωτερικής αναστατώσεως και παγκοσμίου κρίσεως και αβεβαιότητος. Μια τάση υποβαθμίσεως των εθνικών επετείων επικρατεί. Κάποιοι μιλάνε εναντίον των παρελάσεων. Κάποιοι βεβηλώνουν και καίνε την Σημαία μας. Τα εκπαιδευτικά Ιδρύματα έχουν, εν πολλοίς, μεταβληθή σε χώρους αναρχίας και μηδενισμού. Η εγκληματικότητα βρίσκεται σε έξαρση, ενώ καλλιεργείται ένα πνεύμα εύκολου και παράνομου πλουτισμού. Για το Βορειοηπειρωτικό και το Κυπριακό, αλλά και για το λεγόμενο «Μακεδονικό», ο πολιτικός κόσμος εξακολουθεί να παραμένη άβουλος και μοιραίος. Και η Εκκλησία, η στοργική Μητέρα του Έθνους, επιχειρείται να τεθή στο περιθώριο, σαν «φτωχός συγγενής», να μην έχη λόγο για όσα γίνονται η και για όσα βυσσοδομούνται σε βάρος της Πατρίδος μας. Αυτή είναι η σύγχρονη σκλαβιά.
~~~
Αλλά, γιατί, γιατί εφθάσαμε σ’ αυτόν τον κατήφορο, σ’ αυτήν την κατάσταση την τόση θλιβερή και οπωσδήποτε απαράδεκτη; Η απάντηση έρχεται από το έπος της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας. Ο Γέρος του Μωριά, μιλώντας στους μαθητές του Γυμνασίου των Αθηνών, που είχαν πάει περίπατο στην Πνύκα, είπε στους νέους ανθρώπους εκείνου του καιρού, ότι «όταν πιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ πατρίδος». Το ίδιο θα γράψη και ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του και πάμπολλοι άλλοι Αγωνιστές, που μας άφησαν γραπτές τις υποθήκες τους. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς πίστη στον Θεό και χωρίς αγάπη ανιδιοτελή προς την Πατρίδα, Έθνη δεν υπάρχουν. Γιατί πάντα θα κυριαρχή το δίκαιο του ισχυροτέρου και η κοινωνία θα γίνεται ζούγκλα και η σκλαβιά θα διαιωνίζεται.
Είναι, λοιπόν, ανάγκη να γυρίσουμε στις ρίζες μας. Στην Ορθοδοξία μας, στην Αγία μας Εκκλησία, στην αγάπη μας προς την Πατρίδα, αλλά και την εκτός συνόρων Ελλάδα: την Βόρειο Ήπειρο και την Κύπρο, χωρίς να παύσουμε να ενδιαφερώμεθα για όλα τα εθνικά μας θέματα. Ενωμένοι και μονοιασμένοι, παραμερίζοντας τα ψευτοφιλότιμα και την ξεσυνέρεια και τους φανατικούς κομματισμούς, που και στα παλαιότερα, αλλά και στα νεώτερα χρόνια, πολύ έχουν βλάψει και ζημιώσει τον τόπο και τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Πατρίδος μας. Προ παντός, να προσέξουμε την αγωγή των νέων μας, να τους δώσουμε ιδανικά: Χριστό και Ελλάδα. Γιατί οι καιροί που έρχονται και που φαίνεται ότι θα είναι εξαιρετικά δύσκολοι, δεν επιτρέπουν εφησυχασμό και αδιαφορία.
Από το ταπεινό Επισκοπείο απευθύνω σε όλους τις πιο εγκάρδιες ευχές μου. Χρόνια πολλά σε όλους, με την ευλογία του Θεού και υπό την σκέπη της Παναγίας. Ας χαρούμε όλοι την “τρανή, διπλή γιορτή”, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την Εθνική μας Παλιγγενεσία. Χαιρετώ ιδιαίτερα τα στρατευμένα παιδιά της Πατρίδος μας και, μάλιστα, τους ηρωϊκούς αεροπόρους μας, που, καθημερινώς δίνουν μάχες, αναχαιτίζοντας την τουρκική θρασύτητα και αλαζονεία πάνω από το Αιγαίο. Στους Βορειοηπειρώτες και στους Κυπρίους αδελφούς στέλνω την εν Χριστώ αγάπη μου. Ο Θεός να σκέπη την Ελλάδα μας και να την ευλογή.
Επί δε τούτοις, διατελώ
Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ
xfd.gr