Είμαστε ένας λαός όπου ο καθένας εγωϊστικά δεν θεωρεί κανέναν άλλον (και κυρίως τον διπλανό του) ανώτερο από τον ίδιο. Κανείς μας δεν θεωρεί ότι κάποιος άλλος μπορεί να είναι πιο έξυπνος ή να έχει μια καλύτερη ιδέα. Αυτός ο ασίγαστος προσωπικός εγωϊσμός, μας οδηγεί στο μίσος, στη διχόνοια και στη μη συνεργασία. Τελικά, αυτή η απωστική μεταξύ μας δύναμη, είναι η δύναμη των εκμεταλλευτών μας.
Το πολιτικό μας σύστημα, εδώ και 200 περίπου χρόνια, εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο για το ίδιο τρόπο, αυτά τα ελαττώματά μας. Έχουμε λοιπόν ένα πολιτικό σύστημα που υποθάλπει αυτά τα πάθη μας και έφτασε στο σημείο να κάνει νόμο και θεσμό τη ρουφιανιά και τον καταδοτισμό. Μάλλον ξέρει πολύ καλά ότι εκεί που απευθύνεται πιάνουν τόπο αυτοί οι θεσμοί.
Στη σύγχρονη ιστορία μας, μας κυβέρνησαν βασιλιάδες, δικτάτορες και ολιγάρχες, αλλά ποτέ δεν μας κυβέρνησε η δημοκρατία. Μήπως τελικά αυτό μας λείπει; Μήπως αυτό το σύστημα, που δίνει διέξοδο σε όλους μας και ανάδειξη της προσωπικής αξίας του καθενός, είναι τελικά η γιατρειά του εγωϊσμού μας και όχι το ολιγαρχικό δυτικό μοντέλο που έχουμε εισαγάγει;
Αν το καλοσκεφτούμε, δεν διαφέρουμε και πολύ από τους Αρχαίους Αθηναίους. Τότε, μαζί με τη δημοκρατία και την προσωπική διέξοδο της προσωπικότητας του καθενός, μέσω της συμμετοχής όλων στην εξουσία, είχαν εφεύρει και τον οστρακισμό για όποιον ξεχώριζε, γινόταν αγαπητός και κινδύνευε να είναι μόνιμα επικεφαλής.
ΥΓ. Υπενθυμίζουμε ότι στον οστρακισμό, δεν υπήρχε προτεινόμενος για ψηφοφορία. Ο κάθε πολίτης απλά χάραζε πάνω στο όστρακό του το όνομα εκείνου που αυτός μισούσε (που μπορεί να ήταν και ο αντιπαθής γείτονάς του) και εφόσον κάποιο όνομα συγκέντρωνε τουλάχιστον 6.000 όστρακα, τότε το συγκεκριμένο άτομο το έδιωχναν από την πόλη. Ο θεσμός αυτός έδινε διέξοδο στο προσωπικό μίσος του κάθε πολίτη εναντίον του άλλου και εκτόνωνε τη φόρτιση και όλη την κατάσταση.
Πέτρος Χασάπης