Σε ηλικία 74 ετών έφυγε από τη ζωή ο Ουρουγουανός, βαθιά πολιτικοποιημένος, συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο.
Ο Γκαλεάνο είχε χαρακτηριστεί η «φωνή αφύπνισης» της Λατινικής Αμερικής, ενώ είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό με τον ηγέτη της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, ο οποίος είχε δωρίσει το βιβλίο «Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής στον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο είχε ξεκινήσει να δημοσιεύει πολιτικά σκίτσα σε εφημερίδες από την ηλικία των 14 ετών, ενώ στα 20 του έγινε αρχισυντάκτης στη «La Marcha» και αμέσως μετά διευθυντής στην εφημερίδα «Epoca».
Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουρουγουάη το 1973, κατέφυγε στην Αργεντινή και στη συνέχεια στην Ισπανία όπου έζησε εξόριστος για πάνω από δέκα χρόνια, όπου επέστρεψε το 1985.
Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ενώ τα πιο γνωστά είναι τα «Μνήμες φωτιάς» (1986) και «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» (1971), που έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες.
Ο Γκαλεάνο είχε αρνηθεί ότι ήταν ιστορικός συγγραφέας, λέγοντας πως «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στη διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη και αγαπητή».
Διαβάστε ορισμένα από τα αποφθέγματα του Εντουάρντο Γκαλεάνο:
• «Κάθε άνθρωπος είναι τόσο μικρός όσο ο φόβος που αισθάνεται και τόσο μεγάλος όσο ο εχθρός που επιλέγει»
• «Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με την διοίκηση και αφοσιώνονται στην αστυνόμευση. Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών. Οι Υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς. Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς. Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων. Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους. Οι αγρότες χάνουν την γη τους. Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία. Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν. Οι ηλικιωμένοι χάνουν την σύνταξή τους. “Η ζωή είναι λαχείο” ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν»
• «Είμαστε όλοι θνητοί, μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο ποτήρι κρασί»
• «Αν το παρελθόν δεν έχει τίποτε να παραδώσει στο παρόν, τότε θα ηταν καλύτερα ν’ αφήσουμε την Ιστορία να κοιμάται στην ντουλάπα, όπου το σύστημα κρύβει τις παλιές του μεταμφιέσεις»
• «Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία, αλλά στην αλληλεγγύη. Η πρωτη είναι καθετοποιημένη – πηγαίνει από ψηλά προς χαμηλά. Η δευτερη είναι οριζόντια. Σέβεται τον άλλο άνθρωπο. Και μας θυμίζει πως έχουμε πολλά να μάθουμε από τους άλλους. Να μάθουμε πως Εγώ είμαι ένα άλλο Εσύ»
• «Η Αριστερά είναι το πανεπιστήμιο της Δεξιάς. Ξεκινο΄τν διαβάζοντας το Κεφάλαιο του Μάρξ και καταλήγουν συστημικοί. Αυτό έκανε ο Μέρντοχ και πόσοι άλλοι»
• «Η μεγαλύτερη απογοήτευσή μου σε σχέση με τον Ομπάμα ήταν το Νομπέλ Ειρήνης, το οποίο παρέλαβε εκφωνώντας έναν λόγο ουσιαστικά προς τιμήν του πολέμου!»
• «Όλο και περισσότερο μετατρεπόμαστε σε μηχανές των μηχανών μας, σε εργαλεία των εργαλείων μας»
• «Η ελευθερία τού να υπακούς δεν είναι ελευθερία. Το έθνος που υπακούει δεν είναι πια έθνος: είναι η ηχώ ξένων φωνών, είναι η σκιά άλλων σωμάτων»
• «Η χειρότερη μοίρα ανθρώπου και έθνους είναι η αμνησία. Η Λατινική Αμερική υποφέρει εξαιτίας της».