Την χρονοβόρα διαδικασία χορήγησης ασύλου γνωρίζει από πρώτο χέρι ο Ουμάρ Τζόκα, ο οποίος εγκατέλειψε πριν από τέσσερα χρόνια το Τσαντ.
Εδώ και δυο χρόνια περιμένει να γίνει δεκτή η αίτησή του για χορήγηση ασύλου. Όπως λέει ο ίδιος, δεν σχεδίαζε να έρθει στην Ευρώπη ήθελε μόνο να φύγει από το Τσαντ και να μείνει στη Λιβύη.
Στο Τσαντ υπέστη βασανιστήρια. Κατάφερε να διαφύγει στη Λιβύη αλλά εκεί ξέσπασε ο εμφύλιος και βρέθηκε σε ένα πλοιάριο με πρόσφυγες:
«Ήταν φρικτά στο πλοιάριο. Ένα παιδί πέθανε. Έπρεπε να το αφήσουμε στη θάλασσα. Σε κάποιον άλλο από το Τσαντ έσπασε η ουροδόχος κύστη. Πέθανε αργότερα στο νοσοκομείο».
Στην Ιταλία άρχισε η Οδύσσεια του Τζόκα στην Ευρώπη. Στην αρχή Λαμπεντούζα, Τάραντο, Μπρέσκια αργότερα Βέλγιο και μετά Γερμανία. Ο Τζόκα συστήνει σε όποιον δεν βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο στην πατρίδα του να μην έρχεται στην Ευρώπη:
«Να περνάς με ένα σαπιοκάραβο την θάλασσα για να ξεφύγεις δεν αξίζει τον κόπο. Καλύτερα να μείνει κανείς στην Αφρική και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της πατρίδας του. Αυτό είναι καλύτερο. Το μέλλον σας είναι εκεί και όχι σε έναν καταυλισμό προσφύγων».
Για τον Τζόκα τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Έχει ήδη μια δουλειά στη Γερμανία αλλά αυτό που θέλει πραγματικά είναι να γυρίσει στο Τσαντ.
Μαρία Ρηγούτσου (DW, EPD)