“Αυτό, που για να είσαι “φιλοευρωπαϊστης”
θες να γίνει η Χώρα,
σαν υποσαχαρια Αφρικανική μετά από εμφύλιο”
Η Ευρώπη των Τραπεζιτών απέτυχε. Αντί ευημερία των λαών, η απληστία των Τραπεζιτών έφερε την Κρίση. Τωρα μένει να δούμε αν θα μπορέσει να τιθασεύσει τις Αγορές ή αν θα αυτοκαταστραφει.
Δεν απέτυχε όμως μόνον οικονομικά, αλλά κυριώς πολιτικά, γιατι αντικατέστησε μια ιδέα αντί να την υπηρετήσει. Εσκεμμένα; Οπως αποδεικνύουν τα εκατομμύρια ανέργων και παιδιών που ζουν κάτω το όριο της φτώχεια, ναι εσκεμμένα αλλά κερδοφόρα
Η δημιουργία ενός ενοποιημένου δυτικού πολιτισμού δεν ήταν μια πρόσφατη ιδέα . Υπήρχε από τον Μέγα Αλέξανδρο που ενωσε τον τότε γνωστό κόσμο και από τον Καρόλο τον Μέγα (Καρλομάγνο) ο οποίος αποτέλεσε και το πρότυπο για τους δυτικούς, για τη δημιουργία της σύγχρονης Ενωμένης Ευρώπης.
Το ζητούμενο για τον Καρλομάγνο ήταν Η ανάγκη για μια Ευρωπαϊκή Ενοποίηση , που θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στη βυζαντινή αυτοκρατορία, και το κατάφερε χρησιμοποιώντας την θρησκεία ως πολιτισμικό φορέα, ωστε να ομογενοποιήσει όλες τις φυλές που μετανάστευαν τότε στην Ευρώπη, όπως αντίστοιχα έκανε η ορθόδοξη ανατολική Ρωμαϊκη Αυτοκρατορία.
Η Ιστορία αποδεικνύει πάντα ότι ο κοινός πολιτισμός, το κοινό ήθος, όχι ως ηθικολογία αλλά ως άξονας κοινωνικής συνοχής, είναι ο ισχυρότερος συνδετικός κρίκος από την τυχαιότητα της οικονομιας.
Υπάρχει φυσικά και η μέθοδος των όπλων, αλλά όπως στους φυσικούς νόμους, κάθε δράση θα έχει και ίση αντίδραση. Οσοι ονειρεύτηκαν μια ενωμένη Ευρώπη μέσω των όπλων απέτυχαν εξίσου, όπως ο Μέγας Ναπολέων ή ο Χίτλερ και το χιλιόχρονο Ράιχ του.
Η Ενωμένη Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν μια καθολική ανάγκη των ευρωπαϊκων λαών, ωστε να αποφύγουν μια τρίτη αιματοχυσία, να βρουν αυτά που τους ενώνουν περισσότερο από αυτά που τους χωρίζουν.
Ο κοινός ευρωπαϊκός πολιτισμός, που τόσες φορές επικαλούνται οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως Ευρωπαϊστες, δεν είχε ώς κέντρο βάρους ένα νόμισμα, αλλά τις κοινές ευρωπαϊκές αξίες, τον Ανθρωπισμό, την Δημοκρατία και την Κοινωνική δικαιοσύνη.
Η «Ευρωπαϊστεπώνυμη» λοιμική, στο αντικείμενο του ανθρωπισμού το πιο ευαίσθητο θέμα της σημερινής κοινωνίας παγκοσμίως, δοκιμάστηκε , μετρήθηκε και βρέθηκε ελλειμματική.
Αντικατέστησαν τις Αξίες από μια χρηματιστηριακή αξία. Το αρχικό ECU ήταν το όχημα ωστε να αμβλυθούν οι υλικές διαφορές των Ευρωπαϊκών λαών και το μετέτρεψαν στο ΕΥΡΩ οπου πλεον μονο το όνομα έχει μεινει να θυμίζει Ευρώπη.
Για την Γερμανία η Ε.Ε. ήταν απλά μια ρεαλιστική λύση για τη διασφάλιση της γερμανικής επιρροής στην ήπειρο που της έδωσε το στρατηγικό βάθος που πάντα ήθελε, από την εποχή του Μπίσμαρκ, του Γουλιέλμου και του Χίτλερ, απέναντι στην Γαλλία, την Μεγάλη Βρετανία, την Ρωσία και τις ΗΠΑ.
Οι «Ευρωπαϊστεπώνυμοι» προσπαθούν να πείσουν τους λαούς που ισοπεδώνουν ότι η μόνη ικανή κι αναγκαία συνθήκη της Ενωμένης Ευρώπης είναι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα.
Αλήθεια, ποιος από όσους κάνουν Τουρισμό σε μια χώρα προτιμούν να επισκεφτούν μια τοπική Τράπεζα κι όχι ένα Μουσείο; Οποιος ταξιδέψει στην Ευρώπη θα επισκεφθεί τα «ελληνικά» Μουσεία του Λούβρου, το Βρετανικό Μουσείο, την Ακρόπολη, δεν θα αναζητήσει την ευρωπη στο κτήριο της ΕΚΤ.
Γιατί Ευρώπη δεν είναι ούτε οι Τράπεζες, ούτε τα λομπυ των Πολυεθνικών, ούτε τα μνημόνια και οι Οικοι Αξιολόγησης. Ευρωπαίος δεν θεωρείται κάποιος επειδή πήρε μαύρες βαλίτσες από την Siemens ή έφαγε ΠΟΤΑΜΙΑ από τα πακέτα Ντελορ ή ΕΣΠΑ για να τα κανει πίσσα και διόδια.
Ευρώπη είναι οι λαοί κι όχι οι «Ευρωπαϊστεπώνυμοι» που υπογράφουν μνημόνια που εξαθλιώνουν τους ανθρώπους και τους οδηγούν σαν σκουπίδια στην ανεργία για να πληρωθεί «άλλη μια δόση» σε κάποια απρόσωπα funds.
Ευρώπη είναι ο Ουμανισμός κι όμως οι «Ευρωπαϊστεπώνυμοι»Μπουμπούκοι προτείνουν να πνίγουμε ανθρώπους στην θάλασσα ή να τους κλεινουμε, όπως ο Χίλτερ σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, για να «αποθαρρυνθούν» οι υπόλοιποι.
Ευρώπη είναι ο Ουμανισμός κι όμως οι «Ευρωπαϊστεπώνυμοι»Μπουμπούκοι προτείνουν να πνίγουμε ανθρώπους στην θάλασσα ή να τους κλεινουμε, όπως ο Χίλτερ σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, για να «αποθαρρυνθούν» οι υπόλοιποι.
Ευρώπη είναι η Δημοκρατία που οι «Ευρωπαϊστεπώνυμοι» ΠΑΣΟΚοι κατέλυσαν δίνοντας πραξικοπηματικά εξουσίες σε ανθρώπους, αμφιλεγόμενης ηθικής και ψυχικής υγείας, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, όπως είναι το φόρουμ του Eurogroup, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και το EFSF, να αποφασίζουν πίσω από μαυρες κουρτίνες, με εξωνημένες συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.
Ευρώπη είναι η Κοινωνική Δικαιοσύνη που πήγε περίπατο από τότε που οι «Ευρωπαϊστεπώνυμοι» χωρίς οίκτο κατηγορούν, δικάζουν και καταδικάζουν τις πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες σε ανυπαρξία και σε απάνθρωπες συνθήκες ζωής και εργασίας, με μισθούς πείνας για να εξοικονομήσουν 1,4δις για τα όμορφα γραφεία του Μάριο Ντραγκι στην Φρανκφούρτη.
Ευρωπαϊστής είναι όποιος υπερασπίζεται αυτές τις Ευρωπαϊκες κατακτήσεις του Δυτικού Πολίτισμου, είτε ιδεολογικά προτάσσει την φιλελεύθερη ατομοκεντρικότητα, είτε την κοινωνιοκεντρική σοσιαλιστική προτεραιότητα, όλα όπως ζυμώθηκαν κατά την νεωτερικότητα μετά από αγώνες δεκαετίων.
Η προσπάθεια των πιο ανήθικων δυνάμεων να αυτοπροσδιοριστούν ως Ευρωπαϊστές, μόνο με την προσπαθεια του λύκου να φορέσει προβεία μπορει να συγκριθει. Και δεν είναι από ευήθεια, αλλά από σκοπιμότητα.
Η Ελληνική συγκυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου είναι η πιο φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες.
Ειναι η μόνη και η πρώτη Ευρωπαϊκη Κυβέρνηση που παλινόρθωσαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πάνω από τις αγορες, που απαίτησε με να βρεθούν έστω 200εκ για την Ανθρωπιστική κρίση, όταν οι ευρωπαίοι πολιτικοί αλληλοκαλύπτουν σκάνδαλα δισεκατομμυρίων.
Ειναι η Κυβέρνηση που ζήτησε να αποκατασταθεί το δίκαιο για τα Γερμανικά εγκληματα πολέμου, που ανέδειξε το ανθρωπιστικό δράμα της μετανάστευσης στους βορειοευρωπαίους πολιτικούς που είχαν ως μόνο πρόβλημα την φυγοδικία τους από τα Luxleaks και τα Swissleaks.
Επειδή λοιπόν, μας έμαθαν στο σχολείο ότι «αρχή παιδεύσεως η τών ονομάτων επίσκεψις»,, η Ευρώπη του διαφωτισμού και της Γαλλικης επανάστασης ανήκει στους λαούς της και ευρωπαϊστές είναι όσοι πιστεύουν σε αυτές τις παναθρώπινες αξίες.
Δεν είναι λοιπόν το ζητούμενο πόσο Ευρωπαϊστες είμαστε όσοι διαφωνούμε με τα μνημονια, αλλά πόση Ευρώπη έχει μείνει στο οργανισμό που φέρει το trade mark «Ευρωπαικη Ενωση©»
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΧΩΝΙ της Κυριακής 3 Μαϊου 2015