Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθογράφου – Σχολιογράφου)
Πολυπροβάλλονται τελευταία οι “λύσεις” του Δημοψηφίσματος ή – και – των Εκλογών (;).
– Πρίν, περίπου, τρείς μήνες είχαμε εκλογές και σχηματισμό ισχυρής (συν) κυβέρνησης, η οποία ισχυροποιήθηκε περαιτέρω εξαιτίας της στήριξης μεγαλύτερης (από τα ποσοστά της) μερίδας του λαού.
– Οι δανειστές εμφανίζονται άκαμπτοι, ανυποχώρητοι.
– Έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο.
– Οι οικονομικοί δείκτες επιδεινώνονται.
Το ίδιο και η ανεργία, τα λουκέτα των επιχειρήσεων, τα κοινωνικά προβλήματα, το μεταναστευτικό τσουνάμι (προσφύγων και λαθρομεταναστών) η παντελής απουσία επενδύσεων.
Απαιτούνται άμεσα – χθές! – ουσιαστικές, λυτρωτικές λύσεις, τις οποίες δεν μπορούν να δώσουν τα προτεινόμενα.
Τι, επί ποίου, θα κληθεί να αποφανθεί το εκλογικό σώμα;
Αν θέλει ευρώ ή δραχμή; Εντός ή εκτός Ε.Ε; Ρήξη ή μη;
Συμφέρει ή όχι η εταιρική ευρωπαϊκή σχέση και προοπτική;
Έχουμε άραγε άλλους, αλλού να στραφούμε και να ακουμπήσουμε;
Σε αυτά έχουν αποφανθεί – στη συντριπτική πλειονότητά τους οι πολίτες (προεκλογικά, εκλογικά, μετεκλογικά, σύμφωνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις)
Επομένως:
θα (ξανα)θέσουμε τα -ήδη απαντημένα – ερωτήματα, επειδή: “Ο κυρίαρχος (;) λαός θα πρέπει να πάρει την τελική απόφαση”;
Θα κληθεί να … συμμετάσχει (εκ των υστέρων) σε κάτι που οι πολιτικοί χειρίστηκαν ήδη κατά το δοκούν ;
Εξάλλου – έξαλλοι αντιπολιτευόμενοι, αλλά και νουνεχείς πολίτες θα θεωρήσουν πως οι κυβερνώντες αναζητούν άλλοθι, συμμετόχους και “συνενόχους”, στις τάξεις του αμέτοχου – στις διαπραγματεύσεις και χειρισμούς -λαού.
Τα Δημοψηφίσματα πρέπει να προηγούνται, όχι να ακολουθούν τετελεσμένα.
Οι προτεινόμενες εκλογές – για μεγαλύτερη αυτοδυναμία – είναι δίκοπο μαχαίρι.
Ενδέχεται (ουδείς γνωρίζει τις – τότε – συγκυρίες) να αποβούν : Μπούμεραγκ!
Να απωλέσει η Κυβέρνηση την εξουσία, οπότε …. τι γίνεται ;
Θα κυβερνήσει ποιός; Οι προηγούμενοι που πρόσφατα αποδοκιμάστηκαν ή οι (ακόμη) αδοκίμαστοι: Ποτάμι, Χ.Α, ΚΚΕ, ή άλλοι;
Θα πάμε σε εσπευσμένη – αναιτιολόγητη – ιταλοποίηση με συνεχή κυβερνητικά σχήματα;
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα όσο οι ΟΛΙΓΟΦΡΕΝΟΥΛΗΔΕΣ και οι ΚΟΜΜΑΤΟΠΟΝΗΡΟΥΛΗΔΕΣ φαντάζονται. Το ρίσκο είναι πολύ μεγαλύτερο από το κομμματικό όφελος, το οποίο προσδοκούν. (Σ.Σ Σε περίπτωση που η Κυβέρνηση επανεκλεγεί, με μεγαλύτερα ποσοστά τι κερδίζει – η χώρα – πρακτικά; ένα ηχηρότερο όχι στους δανειστές, από εκείνο που ήδη είπε και οδήγησε σε εκλογές ή Δημοψήφισμα;)
Ένα … “παρά” (…χωρίς παρά/ ευρώ) (δια)χωρίζει τη λύση, από την … παράλυση!.
Επιπρόσθετα θα επωμιστούν πολιτικό κόστος επειδή η καταφυγή σε εκλογές ή Δημοψήφισμα θα θεωρηθεί ως απόδραση από τις ευθύνες τους.
Υ.Γ Τα κόμματά μας – κυβερνώντα και μη – οφείλουν να ρυθμίσουν, αρχικά, τα εσωκομματικά τους προβλήματα.
Ακολούθως να συνεννοηθούν μεταξύ τους , για το καλό όλων μας.
Και αυτών των ιδίων.
Αν η πατρίδα βουλιάξει, κανείς δεν θα γλυτώσει, αφού ταξιδεύουμε στο ίδιο καράβι.
Όσο για εμάς τους …. ιθαγενείς, ας μας αφήσουν τουλάχιστον στην δυστυχία μας. Άλλωστε τι νόημα είχαν πάντοτε – διαχρονικά τέτοια “ερωτήματα”;
Δεν συνήθιζαν – παραδοσιακά και δημοκρατικά – οι εξουσιαστές να κάνουν το δικό τους;
