Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
– Μιά φορά κι ένα καιρό
παραμυθιάστηκα κι εγώ.
Νόμισα πως θα’ μουνα ίσος,
χωρίς αστερίσκους, ή “ίσως”.
– Πάσχισα να μπώ στο club το μεγάλο
θέλησα να ζήσω το καλύτερο, το κάτι άλλο,
να γίνω με τους Ευρωπαίους εταίρους ισότιμος / ισοϋψής,
να μην είμαι απομονωμένος, ανισοϋψής.
– Και να που τα κατάφερα να ενταχθώ,
αλλά δεν μπορούσα, το τι θα επακολουθούσε να φανταστώ.
Ωμά συμφέροντα, υποκρισία, αλληλοεξόντωση,
με τους ισχυρούς να εκμεταλλεύονται των αδύναμων την κατάσταση.
– Πίστεψα πως ήταν μια Ένωση Ευρωπαϊκή,
όμως ήταν μιά … Ένωση Γερμανική !!!
Με ένα μεγάλο Γερμανοαφεντικό,
και τους …..μικρούς, την πλέμπα, το βουρκολιό (!).
– Είναι αστείο να μιλάμε για ισοτιμία, δικαιοσύνη, ΄
όταν ένας κρατά την μπαγκέτα και διευθύνει.
Οι άλλοι, μοιραίοι, βυθίζονται στον εξευτελισμό,
κάτω από την εξάρτηση, τον (Γερμανικό) εξανδραποδισμό !!!….
– Δεν ανησυχούν μόνον οι ανεπίτρεπτες οικονομικές ανισότητες,
αλλά το ότι καταργούνται οι …. κρατικές οντότητες (!).
Εκείνη (η Γ.) μπορεί, ως ανεξάρτητο κράτος, σε συμφωνίες να προχωρεί.
Εμείς , απαγορεύεται (;) εκτός και αν η επικυρίαρχος συναινεί !……
– Βρεθήκαμε (… δημοκρατικά;) στην από κάτω.
Ξύνουμε απελπισμένα της αξιοπρέπειας τον πάτο.
Χάσαμε την ελευθερία, την εθνική μας ανεξαρτησία.
Γίναμε ανυπόληπτο προτεκτοράτο, αποικία(!!!).
– Πληρώνουμε βαρύ τίμημα, λόγω και της δικής μας αβελτηρίας,
δεν είμαστε άμοιροι των δεινών, της σημερινής μας δυστυχίας.
Εξαρτημένοι, απαξιωμένοι, πτωχευμένοι και μπερδεμένοι,
στο δίλημμα: “Καλύτερα μέσα στην Ε.Ε ή εξω”; παγιδευμένοι.
– Να φύγουμε, να απομονωθούμε, και αν μας φάνε οι λύκοι;
Να μείνουμε, και αν μας κατασπαράξουν οι εταίροι – ΛΥΚΟΦΙΛΟΙ;
Απογοητευτική η συμπεριφορά των “φίλων”.
Βιώνουμε το: “Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων”.
ΥΓ Μια φορά κι ένα καιρό
ήταν ένα όνειρο απατηλό.
Ένα Ευρωπαραμύθι ειδυλλιακό, νανουριστικό.
Μέχρι που εμφανίσθηκε ο (Γερμανός) δράκος ξαφνικά
και τ’ ανέτρεψε όλα, ανεπίτρεπτα, εφιαλτικά!……