Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Μέλους Δ.Σ. του «ΠΡΑΤΤΩ»
«Σοκ και δέος» προκαλούν οι αριθμοί, που βγαίνουν από την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, εν σχέσει με την έρευνά του σε 34 Χώρες για τις εισοδηματικές διαφορές.
Σε «πρωταθλήτρια ανισότητας», μάλιστα, μετατρέπεται η Ελλάδα, χάρη στα μνημόνια, τις υφεσιακές πολιτικές της ακραίας λιτότητας και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις της απελευθέρωσης και της ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας. Όπως αποκαλύπτει η έκθεση «In It Together: Why Less Inequality Benefits All», που έδωσε προχθές στην δημοσιότητα ο ΟΟΣΑ, η Ελλάδα εμφάνιζε το 2013 την μεγαλύτερη εισοδηματική ανισότητα στην Ευρωζώνη και την δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την Βρετανία. Στο σύνολο των 34 Χωρών – μελών του ΟΟΣΑ, στις οποίες πραγματοποιήθηκε η εν λόγω έρευνα, η Χώρα μας κατείχε την έβδομη χειρότερη θέση πίσω από τις Βρετανία, Ισραήλ, Τουρκία, Μεξικό και Χιλή.
Σύμφωνα με τα επιμέρους στοιχεία της έκθεσης, το πλουσιότερο 10% του Ελληνικού πληθυσμού είχε το 2013 περίπου 13 φορές μεγαλύτερο εισόδημα από το εισόδημα του φτωχότερου 10%, ενώ πριν από το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης το 2007 και της μετατροπής της Χώρας μας σε μνημονιακό «πειραματόζωο» από το 2010, η διαφορά στην ανισότητα ήταν μικρότερη, αφού το αντίστοιχο ποσοστό των πλουσίων Ελλήνων είχε εισόδημα περίπου 10 φορές μεγαλύτερο από αυτό των φτωχών.
Η μελέτη του ΟΟΣΑ υπογραμμίζει ακόμη, ότι στο σύνολο των 34 Χωρών – μελών του Οργανισμού, οι ανισότητες μεταξύ πλουσίων και φτωχών χτυπούν σήμερα επίπεδα ρεκόρ. Όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Γενικός Γραμματέας του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία: «Ουδέποτε οι ανισότητες στις Χώρες του ΟΟΣΑ ήταν τόσο υψηλές στα 30 χρόνια που τις μετράμε, έχουμε φθάσει σε ένα κρίσιμο σημείο».
Μεγάλο μέρος της έκθεσης αυτής αναφέρεται στην ελαστικοποίηση των όρων εργασίας, που γιγαντώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, προειδοποιώντας, ότι το αυξανόμενο μερίδιο ανθρώπων, που εργάζονται με συμβάσεις μερικής ή προσωρινής απασχόλησης ή ως αυτοαπασχολούμενοι, αποτελεί τον βασικότερο παράγοντα της αυξανόμενης ανισότητας εισοδημάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι, μεταξύ 1995 και 2013, περισσότερες από τις μισές θέσεις εργασίας, που δημιουργήθηκαν στις Χώρες του ΟΟΣΑ, ήταν ελαστικής μορφής. Η επικράτηση αυτών των ελαστικών μορφών εργασίας επηρεάζει κυρίως τη νέα γενιά, το 40% των οποίων δεν έχει σήμερα σταθερή εργασία (στην Ελλάδα το νούμερο αυτό «εκτοξεύεται» στο 60%), το, δε, 50% των εργαζομένων προσωρινής απασχόλησης είναι κάτω των 30 ετών.
Τα παραπάνω «εφιαλτικά» στοιχεία καταδεικνύουν, καταρχήν, το επικίνδυνο της εξέλιξης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος στην σημερινή του μορφή της χρηματοπιστωτικής «δικτατορίας» και «στυγνής παγκόσμιας τοκογλυφίας», όπου προωθείται ως ιδανικό, το μοντέλο των «κοινωνιών των 2/3» στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές Χώρες και των «κοινωνιών του 1/5» στις υπόλοιπες.
Περαιτέρω, τα στοιχεία αυτά αποτελούν «κόλαφο» για τους «τοκογλύφους» δανειστές και το μνημονιακό «σύστημα παρακμής» στην Ελλάδα, που την μετέτρεψαν σε παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο «πειραματόζωο» και σε «αποικία χρέους», οδηγώντας αυτήν στην χειρότερη Μεταπολεμική κρίση. Ακόμα ηχούν στα αυτιά μας οι «ιαχές» των υποστηρικτών του μνημονιακού «οδοστρωτήρα», ότι «η κρίση γεννά ευκαιρίες» και ότι για την Ελλάδα αποτελούσε η κρίση αυτή το «εισιτήριο» να εκσυγχρονισθεί και να «βρει τον δρόμο» για την σύγχρονη «Γη της Επαγγελίας».
Η αφήγηση, όμως, αυτή και οι αντίστοιχες μνημονιακές πολιτικές οδήγησαν στο αναμενόμενο αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα, δηλαδή στην καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και τις «εκρηκτικές» ανισότητες. Η κρίση, τελικά, λειτούργησε υπέρ των λίγων, οδηγώντας σε εξαθλίωση τα χαμηλότερα και μεσαία στρώματα και σε ρεκόρ την ανεργία, ιδιαίτερα της νέας γενιάς, που, λόγω της μορφωτικής κατάρτισής της, θα μπορούσε να αποτελέσει το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα της Χώρας.