Σήμερα, πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί και ΜΜΕ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την αρχαία πόλη της Παλμύρας, στη Συρία, η οποία βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ISIS. Εκφράζουν την ανησυχία τους ότι οι ένοπλοι μαχητές του “Ισλαμικού Χαλιφάτου” θα καταστρέψουν την Παλμύρα, όπου βρίσκονται τα ερείπια μιας μεγάλης πόλης, η οποία ήταν κάποτε ένα από τα βασικά πολιτιστικά κέντρα του κόσμου. Δεν θα είναι, όμως, η πρώτη φορά που το “Ισλαμικό Χαλιφάτο” καταστρέφει πολιτιστική κληρονομιά.
Αυτά τα αισθήματα ανησυχίας είναι βαθιά υποκριτικά επειδή πολλοί από αυτούς που δείχνουν τώρα τόσο ενδιαφέρον είναι, στην πραγματικότητα, οι ιδεολογικοί εκπρόσωποι του “Ισλαμικού Χαλιφάτου” και άλλων τρομοκρατικών ομάδων σε Συρία και Ιράκ. Με την υποστήριξή τους στη δήθεν “συριακή επανάσταση”τροφοδότησαν αυτές τις κινήσεις.
Το “Ισλαμικό Χαλιφάτο”, σήμερα, απλά εκτελεί τη δουλειά του – καταστρέφει τον πολιτισμό, διαλύει ολόκληρα έθνη, σκοτώνει όλους όσους αντιπροσωπεύουν την “τάξη”, με τον πιο βάναυσο τρόπο. Διαλύει τη Συρία, το γεωπολιτικό εμπόδιο στα μάτια της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.
Αυτό το μοντέλο δεν είναι καθόλου νέο:
– Στο Κοσσυφοπέδιο, οι εξτρεμιστές Αλβανοί δεν επιτέθηκαν απλά εναντίον των Σέρβων, αλλά επιτέθηκαν και κατέστρεψαν σερβικές ορθόδοξες εκκλησίες και νεκροταφεία. Δεν ήθελαν απλά να απαλλαγούν από τον σερβικό πληθυσμό, ήθελαν να ξεφορτωθούν τη σερβική ιστορική παρουσία. Οι Κοσοβάροι – Αλβανοί έφτασαν στο σημείο να βεβηλώνουν σερβικούς τάφους βάζοντας μέσα πτώματα ζώων.
– Στον Νότιο Καύκασο, αρμενικές εκκλησίες και μοναστήρια ήταν στο στόχαστρο των δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν, κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Ο αρμενικός καθεδρικός ναός της Shushi βεβηλώθηκε και μετατράπηκε σε οπλαποθήκη από τις δυνάμεις των Αζέρων.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτός ο βάρβαρος και αντί-πολιτιστικός πόλεμος υποστηρίχθηκε από “εθελοντές” (όπως Τσετσένους και Τζιχαντιστές του Αφγανιστάν) τόσο στην πρώην Γιουγκοσλαβία όσο και στον Νότιο Καύκασο.
Η καταστροφή της πολιτιστικής, ιστορικής, θρησκευτικής και εθνικής κληρονομιάς είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να δημιουργηθεί ένα τετελεσμένο γεγονός στο γεωπολιτικό πεδίο μάχης. Ο σκοπός αυτών των “μέτρων του πολέμου” είναι να αποκοπεί ο πληθυσμός του εχθρού από τους ιστορικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς συλλογικούς δεσμούς και ταυτότητες.
Και αυτή ακριβώς είναι η ιδεολογική αντίληψη της μετα-νεωτερικής και φιλελεύθερης Δύσης. Κάνουν το ίδιο στην Ευρώπη, φυσικά με άλλα μέσα, με “ήπια δύναμη”. Εδώ, οι πολιτικές και πολιτιστικές μας ελίτ αρνούνται την ύπαρξη και τη σημασία των συλλογικών ταυτοτήτων. Φαντασιώνονται στα πανεπιστήμιά μας πνευματικά ολογράμματα, όπως “υβριδικές ταυτότητες” και λοιπά. Αγωνίζονται ενάντια στη θρησκεία, “αποδομούν” την οικογένεια. Έχουν δημιουργήσει ένα ολόκληρο λογοτεχνικό είδος που αρνείται την ύπαρξη του “αρσενικού” και “θηλυκού”.Μετατρέπουν εκκλησίες σε πολυκαταστήματα ή κτίρια διαμερισμάτων. Λατρεύουν το “άτομο”, το οποίο είναι «ελεύθερο»να δράσει σε μια “ανοιχτή κοινωνία” – που σημαίνει πραγματικά μια παγκόσμια “ελεύθερη αγορά”.
Ο Ρώσος φιλόσοφος και πολιτικός επιστήμονας Αλεξάντερ Ντούγκιν περιέγραψε κάποτε τη διαδικασία αυτή ως έναν τρόπο για να διαδοθεί μία σύγχρονη “ιδιωτεία”. Στα αρχαία ελληνικά, ο όρος “ιδιώτης» περιέγραφε κάποιον που δεν είχε καμία επαγγελματική γνώση, έναν λαϊκό. Στην αρχαία Αθήνα, ο όρος“ιδιώτης” χρησιμοποιόταν για να παραπέμψει σε κάποιον που αρνιόταν να λάβει μέρος στη δημόσια ζωή – κάποιον χωρίς συλλογικούς δεσμούς. (σημ. μτφρ, idiot = ηλίθιος στην αγγλική)
Το “Ισλαμικό Χαλιφάτο” είναι σήμερα η «μπουλντόζα» των πολέμων για την καταστροφή των συλλογικών δεσμών στη Μέση Ανατολή. Μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι η μαχητική πτέρυγα του Δυτικού φιλελευθερισμού. [Του Manuel Ochsenreiter
Μετάφραση, για το Ιδεάπολις, της Ε. Π.]