Το 1945 δύο Γάλλοι φίλοι ο Μαρσέλ Μπιχ και ο Εντουάρντ Μπουφάρντ αγόρασαν ένα ερειπωμένο εργοστάσιο λίγο έξω από το Παρίσι, όπου ξαναγέμιζαν με μελάνι τα στυλό διαρκείας.Τα τελευταία είχαν αποτύχει να κλονίσουν τις πένες από την αγορά, καθώς ήταν ακριβά και χωρίς ιδιαίτερη αξιοπιστία. Τότε ο Μπιχ σκέφτηκε να κατασκευάσει ένα στυλό διαρκείας το οποίο δεν θα ξαναγέμιζε με μελάνι, αλλά θα πετιόταν μόλις άδειαζε. Μετά από χρόνια πειραματισμών κατέληξε στο στυλό με μπίλια.
To στυλό Bic.
To θρυλικό λογότυπο της Bic. Απεικονίζει έναν μαθητή, με κεφάλι μπίλιας, να κρατά πίσω από την πλάτη του ένα στυλό Bic.
Η νέα εφεύρεση ήταν αξιόπιστη, καθώς η μπίλια επέτρεπε την ομαλή ροή του μελανιού και ταυτόχρονα ήταν τόσο φθηνή ώστε να μην αναγκάζεται κάποιος να το ξαναγεμίσει. Το πέταγε και απλά αγόραζε άλλο. Το νέο στυλό Bic (παραφθορά του ονόματος του εφευρέτη) δύο μόλις χρόνια μετά την εμφάνιση του στην αγορά πούλησε 21.000.000 τεμάχια! Η εφεύρεση επιχειρηματικά ήταν εξαιρετική. Αφορούσε τους πάντες, άρα η αγορά ήταν όλος ο κόσμος, ήταν φθηνό και πουλιόταν τοις μετρητοίς, άρα υπήρχε πάντα ρευστότητα και κανένα φέσι. Ο Μπιχ κατάφερε να πάρει λίγα από όλους και όχι πολλά από λίγους. Από τότε με τον στυλό του, γράφτηκαν με αυτό τρισεκατομμύρια επιστολές, κείμενα, ραβασάκια, διαγωνίσματα, σημειώματα. Αλήθεια, υπάρχει κανείς να μην το έχει χρησιμοποιήσει;…