Του Δρα Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς
Ιδιαίτερου ελληνικού ενδιαφέροντος και διδακτικής αξίας είναι το κατωτέρω απλό, ευανάγνωστο και παραστατικό άρθρο του δρα Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, που αναλύει την μέθοδο λειτουργίας του ΔΝΤ, ως «μηχανής» καταλήστευσης του εθνικού πλούτου χωρών με εύπιστους ή εξαγοράσιμους ηγέτες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον του προσδίδουν οι ειδικές αναφορές του στην Ελλάδα, που καθιστούν το άρθρο χρήσιμο ίσως στοιχείο ενδεχόμενης μελλοντικής δικαστικής έρευνας του φακέλου ορισμένων πολιτικών προσώπων, στον καταλογισμό ευθυνών για την θανάσιμη υπερχρέωση της χώρας. Πολύτιμη είναι και η εισφορά του στην ενημέρωση για την συνωμοτική συμφωνία ΗΠΑ-Ε.Ε. (Διατλαντικής Συνεργασίας).
Ο δρ. Ρόμπερτς είναι ως γνωστόν Αμερικανός πρώην υπουργός, πρώην αρχισυντάκτης της Γουώλ Στρητ Τζέρναλ, συγγραφέας μεταφρασμένος σε πλειάδα γλωσσών και διεθνώς δημοφιλέστατος αναλυτής.
Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού
«Ο Μichael Hudson, o John Perkins (1*) και μερικοί άλλοι είχαν καταγγείλει την εκατόγχειρη λεηλασία λαών από Δυτικούς Οικονομικούς Θεσμούς και κυρίως τις μεγάλες τράπεζες της Ν. Υόρκης, με τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
Χώρες του Τρίτου Κόσμου λεηλατούντο και λεηλατούνται, δελεαζόμενες με σχέδια εξηλεκτρισμού ή άλλα παρόμοια. Οι εύπιστες κυβερνήσεις πείθονται από τα λεγόμενα, πως μπορούν να κάνουν τις χώρες τους πλούσιες, συνάπτοντας εξωτερικά δάνεια για την εφαρμογή του σχεδίου ανάπτυξης που τους παρουσίασαν Δυτικοί. Εφαρμογή του -βεβαιώνουν- θα αποδώσει αρκετά φορολογικά έσοδα για την αποπληρωμή του χρέους.
Αυτό συμβαίνει σπάνια ή ποτέ. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η χώρα χρεώνεται έως και πέρα από τις εισπράξεις της σε συνάλλαγμα. ΄Οταν η χώρα δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσει το αναπτυξιακό δάνειο, οι δανειστές στέλνουν το ΔΝΤ να πει στη χρεωμένη κυβέρνηση ότι το ΔΝΤ θα προστατεύσει την δανειοληπτική βαθμολογία της χώρας, δανείζοντάς της τα χρήματα για να πληρώσει τους δανειστές της. Υπό τον όρο όμως ότι η κυβέρνηση θα επιβάλει τα αναγκαία μέτρα λιτότητας, ώστε να μπορέσει να εξοφλήσει το ΔΝΤ.
Αυτά τα μέτρα είναι ο περιορισμός του κρατικού τομέα και των δημοσίων υπηρεσιών, η περικοπή των συντάξεων του δημόσιου τομέα και η πώληση των εθνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών σε ξένους. Τα χρήματα από την περικοπή των κοινωνικών υπηρεσιών και την πώληση της κρατικής περιουσίας σε ξένους πηγαίνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους στο ΔΝΤ.
Αυτός, ιστορικά, είναι ο τρόπος που η Δύση λεηλάτησε τις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Εάν ο ηγέτης μιας χώρας δεν είναι πρόθυμος να συνάψει μια τέτοια συμφωνία, απλώς δωροδοκείται -όπως δωροδοκήθηκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις- να συμφωνήσει με την λεηλασία της χώρας που παριστάνει πως εκπροσωπεί.
Όταν αυτή η μέθοδος λεηλασίας εξαντλήθηκε, η Δύση αγόρασε μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και επέβαλλε σε χώρες του Τρίτου Κόσμου μια πολιτική εγκατάλειψης της διατροφικής αυτάρκειας, χάριν της εξειδίκευσης στην παραγωγή ενός ή δύο αγροτικών προϊόντων, για την εξασφάλιση εξαγωγικού εισοδήματος. Αυτό καθιστά τους πληθυσμούς των συμμορφούμενων χωρών εξαρτημένους από εισαγωγές τροφίμων δυτικής παραγωγής. Κατά κανόνα το εισόδημα από τις εξαγωγές ενθυλακώνεται από διεφθαρμένες κυβερνήσεις ή ξένους εμπόρους που πληρώνουν ελάχιστα την τοπική παραγωγή και πουλούν πανάκριβα τα εισαγόμενα τρόφιμα στον πληθυσμό. ΄Ετσι η οικονομική αυτάρκεια μετατρέπεται σε υπερχρέωση.
Με την εξάντληση τώρα όλων των ορίων αποστράγγισης του Τρίτου Κόσμου, η Δύση στρέφεται στη καταλήστευση των δικών της χωρών. Η Ιρλανδία ληστεύτηκε και η ληστεία της Ελλάδας και της Πορτογαλίας είναι τόσο σοβαρή ώστε εξώθησε πολλές νέες γυναίκες στη πορνεία. Προηγουμένως, όταν μια κυρίαρχη χώρα βρισκόταν να βαρύνεται με περισσότερο χρέος από όσο μπορούσε να εξυπηρετήσει, οι δανειστές της ήταν αναγκασμένοι να μειώσουν το χρέος στα όρια των δυνατοτήτων της χώρας. Στον 21ο Αιώνα αυτός ο παραδοσιακός κανόνας εγκαταλείφθηκε, όπως περιγράφω στο βιβλίο μου The Failure of Laissez Fair Capitalism.
Ο νέος κανόνας είναι ότι ο λαός μιας χώρας, ακόμη και εκείνης που οι κορυφαίοι αξιωματούχοι της εξαγοράσθηκαν για να χρεώσουν τη χώρα σε ξένους, θα πρέπει να υποστεί ψαλίδισμα των μισθών, των συντάξεων, της απασχόλησης και των κοινωνικών υπηρεσιών και το ξεπούλημα σε ξένους πολύτιμων εθνικών πηγών πλούτου, όπως της υπηρεσίας ύδρευσης, των λιμανιών, του εθνικού λαχείου και των προστατευόμενων εθνικών γαιών, όπως των ελληνικών νησιών.
Ό, τι υπέστησαν η Ελλάδα και η Πορτογαλία είναι στον δρόμο της Ισπανίας και της Ιταλίας. Οι λαοί είναι ανίσχυροι επειδή οι κυβερνήσεις δεν τους αντιπροσωπεύουν. Δεν είναι μόνο πως οι υπουργοί δωροδοκούνται. Μέλη της κυβέρνησης και λαός υφίστανται πλύση εγκεφάλου, ότι πρέπει να είναι μέλη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης γιατί αλλιώς θα τους ξεπεράσει η Ιστορία.
Ο συνδυασμός προπαγάνδας, τραπεζικής δύναμης, βλακείας και εξαγοράς σημαίνει πως δεν υπάρχει ελπίδα για τους ευρωπαϊκούς λαούς,
Το ίδιο ισχύει για τις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Βρετανία. Στις ΗΠΑ δεκάδες εκατομμύρια πολιτών δέχθηκαν πειθήνια να μην εισπράττουν, επί επτά χρόνια, κανένα επιτόκιο για τις καταθέσεις τους. Αντί να ζητούν εξηγήσεις και να διαμαρτύρονται, κατάπιαν απερίσκεπτα την προπαγάνδα πως η ύπαρξή τους εξαρτάται από την επιτυχία μιας χούφτας τεχνητά δημιουργημένων μεγαλοτραπεζών, που δεν επιτρέπεται, λόγω μεγέθους, να χρεωκοπήσουν. Εκατομμύρια Αμερικανών έχουν πεισθεί πως είναι καλύτερα να φυλλοροούν οι αποταμιεύσεις τους, παρά να χρεωκοπήσει μια διεφθαρμένη τράπεζα.
Για να κρατήσουν τους δυτικούς λαούς σε σύγχυση για την απειλή που πραγματικά αντιμετωπίζουν, τους λένε πως υπάρχει ένας τρομοκράτης πίσω από κάθε δέντρο, κάθε διαβατήριο, κάτω από κάθε κρεβάτι και ότι όλοι θα σκοτωθούν αν αρχίσουν αμφισβητήσεις για τις υπερεξουσίες που συνεχώς διευρύνει η κυβέρνηση. Μέχρι τώρα αυτή η μέθοδος λειτούργησε τέλεια, με τη μια προβοκάτσια να ακολουθεί την άλλη, ενισχύοντας ψευδεπίγραφες τρομοκρατικές επιθέσεις που εμποδίζουν την διάγνωση μιας απάτης για τη συγκέντρωση όλου του εισοδήματος και του πλούτου σε ελάχιστα χέρια.
Ακόρεστο με την κυριαρχία του επί των «δημοκρατικών λαών», το 1% των πολύ-δισεκατομμυριούχων προχώρησε με τους Δι-Ειρηνικούς και Δι-Ατλαντικούς Συνεταιρισμούς. Υποτίθεται πως πρόκειται για «συμφωνίες ελευθέρου εμπορίου», επωφελείς για όλους. Στην πραγματικότητα είναι προσεκτικά κρυμμένες, μυστικές συμφωνίες, που παραδίδουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις τον έλεγχο της νομοθεσίας κυρίαρχων κυβερνήσεων.
Για παράδειγμα, αποκαλύφθηκε ότι με τον Δι-Ατλαντικό Συνεταιρισμό, το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας θα τεθεί στη δικαιοδοσία ιδιωτικών δικαστηρίων του συνεταιρισμού, ως υπόλογο στην ιδιωτική ασφάλιση υγείας, και θα μπορεί να ενάγεται από ιδιωτικές επιχειρήσεις για αποζημίωση, με ενδεχόμενη συνέπεια και το κλείσιμό του…
Η διεφθαρμένη βρετανική κυβέρνηση, υπό τον δούλο της Ουάσιγκτον Κάμερον, εμπόδισε την πρόσβαση σε νομικά έγγραφα που αποκαλύπτουν τις συνέπειες της Διατλαντικής Συνεργασίας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας.
Για οποιονδήποτε πολίτη οποιασδήποτε δυτικής χώρας, που είναι τόσο ηλίθιος ή τόσο «εγκεφαλοπλυμένος» που να μη το έχει αντιληφθεί, η μοναδική στόχευση της κυβέρνησής «του» είναι να παραδώσει κάθε πλευρά της ζωής του στα αρπακτικά ιδιωτικά συμφέροντα.
Στη Βρετανία τα Ταχυδρομεία πουλήθηκαν, με εικονικό αντίτιμο, σε ιδιωτικά συμφέροντα με πολιτικές διασυνδέσεις. Στις ΗΠΑ, οι Ρεπουμπλικάνοι και ίσως και οι Δημοκράτες, σχεδιάζουν να ιδιωτικοποιήσουν την Ιατρική Περίθαλψη και την Κοινωνική Ασφάλιση, όπως έχουν ιδιωτικοποιήσει μέγα μέρος του Στρατού και τις σωφρονιστικές φυλακές. Κάθε δημόσια υπηρεσία είναι στόχος για ιδιωτική κερδοσκοπία.
΄Ενας από τους λόγους της κλιμάκωσης των αμερικανικών στρατιωτικών δαπανών είναι η ιδιωτικοποίηση. Η ιδιωτικοποίηση του σωφρονιστικού συστήματος είχε ως αποτέλεσμα τεράστιος αριθμός Αμερικανών να κλείνονται στις φυλακές, όπου εξαναγκάζονται να δουλεύουν για τη Εταιρεία Υπολογιστών Apple, για την ΙΤ, για εταιρείες ρουχισμού, που παράγουν στρατιωτικές στολές και για πολύ μεγάλο αριθμό άλλων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Οι φυλακισμένοι εργάτες πληρώνονται έως 69 σεντς την ώρα,- χαμηλότερα και της κινεζικής αμοιβής.
Αυτή είναι η Αμερική σήμερα. Διεφθαρμένη αστυνομία, Διεφθαρμένοι εισαγγελείς. Διεφθαρμένοι δικαστές. Αλλά μέγιστα κέρδη για τον αμερικανικό καπιταλισμό από την φυλακισμένη εργασία Οικονομολόγοι της ελεύθερης αγοράς εξυμνούσαν τις ιδιωτικές φυλακές, ισχυριζόμενοι πως θα είναι αποτελεσματικώτερες. Και είναι πράγματι, για την εξασφάλιση κερδών στους καπιταλιστές, από την εργασία δούλων. .(*2)
Στην Βρετανία η Γκάρντιαν αναφέρεται στην οργή του βρετανικού λαού για την άρνηση του Κάμερον να επιτρέψει την πληροφόρηση για τις συνέπειες τις Διατλαντικής Συμφωνίας στο κεφαλαιώδες ζήτημα του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ωστόσο οι Βρετανοί εξακολουθούν να ψηφίζουν κόμματα που προδίδουν τον βρετανικό λαό.
Σε όλη τη Ευρώπη, οι ελεγχόμενες από την Ουάσιγκτον διεφθαρμένες κυβερνήσεις συσκότισαν το ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας και του εσωτερικού Δικαίου, εστιάζοντας την προσοχή των λαών στους πρόσφυγες, η παρουσία των οποίων είναι αποτέλεσμα της υπαγωγής των κυβερνήσεων στην υπηρεσία των συμφερόντων της Ουάσιγκτον και όχι των συμφερόντων των λαών τους.
Κάτι βαρύ έχει συμβεί στην πνευματική λειτουργία και την ικανότητα αντίληψης των ευρωπαϊκών λαών, που φαίνονται πλέον ανίκανοι να κατανοήσουν τις μηχανορραφίες των κυβερνήσεών «τους».
Οι υπεύθυνες, συνειδητές κυβερνήσεις στη Δύση αποτελούν παρελθόν. Μόνον αποτυχία και κατάρρευση περιμένει πια τον Δυτικό Πολιτισμό.»
Σημειώσεις Μτφρ:
1*) Ο πρώτος είναι οικονομολόγος, διάσημος καθηγητής αμερικανικού πανεπιστημίου, με μαχητικές θέσεις υπέρ της Ελλάδος. Ο δεύτερος, πρώην στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, συγγραφέας του πολύκροτου «Εκτελεστής κρατών.»
2*) Ο αρθρογράφος είναι πρώην υπουργός Οικονομικών του Ρέιγκαν. Δεν είναι Μαρξιστής-Λενινιστής.