Μόσχα 7 Φεβρουαρίου – RIA Novosti. Σε φαύλο κύκλο της κρίσης της μετανάστευσης έχει εκτυλιχθεί στο σημείο, που η Γερμανία οδηγείται από την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και είναι έτοιμη να σβήσει όλες της τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει και να κλείσει τα σύνορα της Βαυαρίας για ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, γράφει ο διευθυντής του Ινστιτούτου του Βερολίνου για την παγκόσμια δημόσια πολιτική Torsten Benner σύμφωνα την εφημερίδα Politico [1] .
Ο καθηγητής της Οξφόρδης Paul Collier επισημαίνει χωρίς αμφιβολία τον κύριο υπαίτιο της μεταναστευτικής κρίσης στην Ἠπειρο [2]: “. Ο ένοχος είναι η Μέρκελ, ποιος μπορεί να πει το αντίθετο;” Και οι αντίπαλοι και υποστηρικτές της πολιτικής καγκελαρίου τείνουν να πάρουν την κατάσταση των προσφύγων, υπό το πρίσμα του «ηθικού της παιχνιδιού», στο οποίο η Άνγκελα Μέρκελ παίρνει την ηθική πρωτοβουλία και προσπαθήσει να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες της ιστορίας της χώρας της , ανοίγοντας τα σύνορα της χώρας της σε ένα εκατομμύριο που έχασαν την στέγη τους. Από την μια πλευρά , αποδεικνύεται ότι η Μέρκελ κατηγορείται για «ηθικό ιμπεριαλισμό» και από την άλλη – παίρνει έπαινο για την «ηρωική της» στάση, «κερδίζοντας για τη Γερμανία χειροκρότημα από όλο τον κόσμο.” Και αυτοί και άλλοι, σύμφωνα με τον Benner, είναι εξίσου μακριά από την κατανόηση των πραγματικών κινήτρων της πολιτικής των “ανοιχτών θυρών”.
Η κρίση έχει ωριμάσει εδώ και καιρό – Η ΕΕ αγνόησε τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων στην Τουρκία, τον Λίβανο και την Ιορδανία, δεν έδωσαν προσοχή στην ευπάθεια των εξωτερικών συνόρων και τη δυσλειτουργία του συστήματος με τους μετανάστες στην Ελλάδα, η οποία έγινε, όπως και η Τουρκία, “ένα καταφύγιο” για τους παράνομους φορείς των προσφύγων στην περιοχή της Μεσογείου, σύμφωνα με τον εμπειρογνώμονα. Ενώ οι ηγέτες της κοινότητας δεν είναι σε θέση να επιτύχουν μια πανευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην αναζήτηση για τη λειτουργία του μηχανισμού κατανομής των μεταναστευτικών ροών, η κατάσταση με τους λαϊκιστές πολιτικούς οι οποίοι είναι επί σκηνής και τροφοδοτούνται με αντι-μουσουλμανικά συναισθήματα άρχισε να βγαίνει εκτός ελέγχου.
Η Μέρκελ με ακρίβεια κατάλαβε τον κίνδυνο να ξεπροβάλλει μπροστά από την Ευρώπη και τη Γερμανία ως χώρα, η οποία έλαβε το μεγαλύτερο όφελος από την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση” — γράφει ο παρατηρητής του Πολιτικο. Η ανθρωπιστική καταστροφή στο κέντρο της Γηραιάς Ηπείρου, η ένταση στη Βαλκανική Χερσόνησο και η πτώση της επιρροής των συμφωνιών του Σένγκεν —σημαίνουν ότι η έκρηξη, φάνηκε ήδη και δεν μπορεί να αποφευχθεί.
Η απόφαση να ανοίξει τα σύνορα για τους πρόσφυγες τους οποίους δεν ήθελε να τους πάρει η Ουγγαρία, η Άνγκελα Μέρκελ [3], ανέλαβε τον ρόλο ενός «φιλελεύθερου πολιτικού ηγεμόνα από προεπιλογή’ για τη Γερμανία, και η απόφαση αυτή ήταν ρεαλιστική, δεν ήταν ρομαντική – Η Γερμανία ήθελε να αγοράσει χρόνο για την ήπειρο και για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να βρουν μια κοινή λύση. Σε αυτή την πολιτική η Μέρκελ έχει επενδύσει όλο το πολιτικό της κεφάλαιο, και τώρα πρέπει να πληρώσει για την εν λόγω απόφαση, για την αντιμετώπιση της δυσαρέσκειας των ψηφοφόρων και τους υποστηρικτές του κόμματος της, λέει ο Benner. Οι κίνδυνοι για άγριο ανταγωνισμό για την εξουσία αυξάνονται – η αξιολόγηση του κόμματος της άκρας δεξιάς ‘Εναλλακτική λύση για τη Γερμανία» αυξήθηκε στο 10%, το κίνημα μπορεί επίσης να πάρει έδρες σε τρία περιφερειακά κοινοβούλια πριν από τις εκλογές του Μαρτίου.
Την ίδια στιγμή, το Βερολίνο συνεχίζει να πιέζει τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, προσπαθώντας να επιτύχει τη δίκαιη κατανομή των προσφύγων, σημειώνεται στο υλικό. Πολλά μέλη της κοινότητας, είναι πιθανό, να είναι ευχαριστημένοι με το γεγονός ότι η Γερμανία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της μεταναστευτικής της κρίσης και πιστεύουν ότι δεν είναι πανευρωπαϊκό, αλλά είναι ένα καθαρά γερμανικό πρόβλημα. Σε αυτό φταίει και το ίδιο το Βερολίνο, το οποίο δεν θεώρησε σκόπιμο να επιδιώξει αλληλεγγύη για όλα τα θέματα, τονίζει ο αρθρογράφος της εφημερίδας
‘Όπως κάθε φιλελεύθερος ηγεμόνας, η Μέρκελ έχει αμφιβολίες για το αν το παιχνίδι αξίζει τον κόπο Ίσως θα ήταν καλύτερα να κλείσει τα σύνορα της Βαυαρίας και να χρησιμοποιήσει και αυτή τις συμφωνίες του Δουβλίνου [4], το γερμανικό δίκαιο γυρίζει την πλάτη στους πρόσφυγες που έχουν διασχίσει την επικράτεια άλλων ασφαλών χωρών της Ευρώπης.’ – συνεχίζει ο αναλυτής .
Στην ιστορία υπήρξαν προηγούμενα ως πολιτικές ανατροπές μεγάλης κλίμακας, προσθέτει ο Torsten Brenner. Για παράδειγμα, είναι το « σοκ Νίξον» το 1971 – μια σειρά οικονομικών μεταρρυθμίσεων του 37ου προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, μεταξύ των οποίων ήταν μια μονομερής αμερικανική εγκατάλειψη της PEG δολαρίου σε χρυσό, παρά τις Αμερικανικές εγγυήσεις για μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία, τα στοιχεία βάσει των συμφωνιών του Bretton Woods.
Τώρα είναι η στιγμή που στην Ευρώπη θα πρέπει να περιμένουμε την ‘συγκλονιστική ανατροπή’ της – αυτή τη φορά θα είναι το ‘σοκ Μέρκελ,« Η Γερμανία θα αρνηθεί και θα παραιτηθεί από τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει για την κρίση της μετανάστευσης
References
↑ Politico
( http://www.politico.eu/article/merkel-shock-refugee-crisis-germany-policy-europe/ )
↑ миграционного кризиса
( http://ria.ru/trend/europe_immigrant_22042015/ )
↑ Ангела Меркель
( http://ria.ru/tags/person_Angela_Merkel/ )
↑ Дублинскими соглашениями
( http://ria.ru/world/20151113/1320051640.html )
http://ria.ru