– Από την παρανοϊκή πολιτική Κλίντον – Σόρος στην στρατηγική συμμαχία ΗΠΑ – Ρωσίας.
– Το παρασκήνιο της εσπευσμένης επίσκεψης Κέρι σε Πούτιν στην σκιά της κατάρρευσης των Αμερικανικών κολοσσών
– Ολική πρόσδεση και του Ισραήλ στο άρμα Πούτιν.
– Σε τριπλή μέγγενη η Τουρκία
Η Αμερικάνικη οικονομία συγκλονίζεται από την τέταρτη κατάρρευση πετρελαϊκού κολοσσού. Η Αμερικάνικη Emerald Oil, που έχει πάνω από 100 πηγές πετρελαίου πτώχευσε, ενώ είχαν προηγηθεί οι χρεοκοπίες των Magnum Hunter Resources, Samson Resources και Swift Energy. Οι ΗΠΑ πλέον πληρώνουν με τον χειρότερο τρόπο την παρανοϊκή πολιτική της Κλίντον που με την καθοδήγηση του Σόρος επιχείρησε να γονατίσει την Ρωσική οικονομία και να πιέσει την Βενεζουέλα ρίχνοντας τις τιμές του πετρελαίου. Γράφαμε όμως εδώ και 15 μήνες ότι οι μειωμένες τιμές του πετρελαίου θα πλήξουν την Αμερική περισσότερο από ότι τη Ρωσία. Και δικαιωθήκαμε πλήρως αφού τα λογικά μας συμπεράσματα βασίζονται στα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας που δεν μπορεί να χρηματοδοτεί επ´ αόριστον την πολιτική παραφροσύνη, χωρίς να καταλήξει σε παγκόσμιο πόλεμο. Η Κλίντον λοιπόν επιτέθηκε στην Λιβύη και επέτρεψε την ληστεία των φυσικών πόρων του Ιράκ και της Συρίας μέσω του ISIS, ώστε να γκρεμίσει την παγκόσμια τιμή του πετρελαίου. Το κλεμμένο πετρέλαιο της Λιβύης και της Συρίας έρρεε άφθονο στην αγορά και η κατάρρευση των τιμών άρχισε να κλονίζει την Ρωσική οικονομία και την κοινωνική πολιτική της Βενεζουέλας.
Ρωσία και Βενεζουέλα βλέπετε χρησιμοποιούν τα έσοδα από το πετρέλαιο για να χρηματοδοτήσουν την κοινωνική τους πολιτική ενώ η εξόρυξη του δεν γίνεται υπό καθεστώς δουλείας, όπως στις κατεστραμμένες από την Κλίντον χώρες αλλά και την Σαουδική Αραβία, το Κατάρ κλπ. Ήταν επόμενο λοιπόν ότι θα αντιμετώπιζαν κρίση, όπως επιθυμούσε η συμμορία της Κλίντον.
Εμείς απλώς παρατηρήσαμε το αυτονόητο και σήμερα δικαιωνόμαστε: Οι Τεξανοί – Ρεπουμπλικάνοι στην πλειοψηφία τους – πετρελαιάδες, δεν υπήρχε περίπτωση να παραστήσουν τις “παράπλευρες απώλειες” αυτής της εθνοκτόνου πολιτικής και ήταν θέμα χρόνου να ακουστούν τα πρώτα κανόνια, όπερ και εγένετο. Ο Σόρος, χρηματιστής του εμίρη του Κατάρ μπορεί να χρηματοδοτούσε την Κλίντον, δεν είχε όμως πρόσβαση στον ίδιον τον Ομπάμα, έτσι ναυάγησε και η διαφαινόμενη αμερικανική παρέμβαση στην Συρία υπέρ των ισλαμοφασιστών.
Η πρόσφατη επίσκεψη του Κέρι στην Ρωσία λοιπόν, ήταν στην ουσία η επίσημη συνθηκολόγηση. Το μήνυμα που πέρασε ο Κέρι στον Πούτιν είναι η πρόθεση Ομπάμα για σύμπλευση πλέον όχι μόνον στην Συρία αλλά στις γενικότερες γεωπολιτικές εξελίξεις με τον Πούτιν να βάζει στο τραπέζι ακόμα και την Ουκρανία!
Η εποχή του νέου ψυχρού πολέμου που ήθελαν τα συμφέροντα που χρηματοδοτούν ακόμα και την τρομοκρατία, μόλις τελείωσε. Ρωσία και ΗΠΑ θα λάβουν από κοινού σε όλες τις γεωστρατηγικές αποφάσεις στο άμεσο μέλλον.
(Διαβάστε ενδεικτικά: Αδιαμφισβήτητος νικητής ο Πούτιν… Κερδίζει τον Γ” Παγκόσμιο Πόλεμο πριν το 2017
Είχε προηγηθεί η προσέγγιση του Ισραήλ στο άρμα Πούτιν.
Ο Νετανιάχου και η ηγετική του ομάδα κληρονόμησε και διατήρησε τις μαύρες χορηγίες της Σαουδικής Αραβίας. Αυτή η βρώμικη πολιτική εξάρτηση είχε καταστήσει το Ισραήλ ως μάστιγα για το Ιράν εξυπηρετώντας τα σαουδαραβικά συμφέροντα. Ο πυρήνας της ηγετικής ομάδας λοιπόν του Ισραήλ επιχείρησε να εμπλέξει την χώρα και στον πόλεμο της Συρίας, στο πλευρό των …ισλαμιστών! Το 2013 λοιπόν είχαμε αποκαλύψει την πρώτη, ηχηρή παρέμβαση Πούτιν στον Νετανιάχου: ΚΟΛΑΣΗ με Πούτιν – Νετανιάχου! Χαμός στην συνάντηση για τις εξελίξεις στην Συρία.
Ο Πούτιν κατάφερε να ανατρέψει τα σχέδια των διεφθαρμένων του Ισραήλ, που φυσικά θα κατέστρεφαν το ίδιο το Ισραήλ ή θα οδηγούσαν σε πραξικόπημα από τους στρατιωτικούς. Οι οποίοι αμέσως μετά διακήρυξαν στην στήριξη τους στον Άσαντ:
Ολική ανατροπή στην στάση του Ισραήλ απεναντι στην Συρία.
Η κοινή γνώμη του Ισραήλ βλέποντας την δολοφονική πολιτική Κλίντον στην Μέση Ανατολή αλλά και κάποιες δηλώσεις της που ερμηνεύτηκαν ως”διακριτική στήριξη” στην Χαμάς υποστήριξε την προσέγγιση Πούτιν – Νετανιάχου καθώς δεν μπορούσε πλέον να έχει καμμία εμπιστοσύνη σε μία Αμερική με φιλοϊσλαμική αλλά και φιλοναζιστική πολιτική, όπως είδαμε στην Ουκρανία.
Το Ισραήλ πλέον αναγνωρίζει την Ρωσία ως την κύρια εγγυήτρια δύναμη για την εδαφική του υπόσταση και έχει μείνει μία θλιβερή, έμμισθη μειοψηφία να διαρρέει ανά τρίμηνο την δήθεν “αποκατάσταση των σχέσεων με την Τουρκία”, που φυσικά διαψεύδεται.
Η Τουρκία και το τουρκικό Ισλάμ σε μέγγενη.
Όλες αυτές οι εξελίξεις διαμορφώνουν και το νέο μέτωπο αντιπαράθεσης στον παγκόσμιο χάρτη. Η Τουρκία που προσέφερε γη και ύδωρ στην πολιτική Κλίντον, που πρωτοστάτησε στις ολέθριες μεθοδεύσεις της “Αραβικής Άνοιξης” και στην σφαγή στην Συρία, είναι πλέον απομονωμένη όσο ποτέ άλλοτε. Η άτακτη υποχώρηση της στο προσφυγικό, η αποδοχή για πρώτη φορά του ΝΑΤΟ ως εγγυήτρια δύναμη των Ελληνικών – ευρωπαϊκών συνόρων δείχνουν την απέλπιδα προσπάθεια της να διατηρήσει τα όποια ερείσματα στην Δύση.
Είναι πλέον σαφές ότι ουδείς δυτικός θα πολεμήσει στο πλευρό της Τουρκίας. ΝΑΤΟ στα δυτικά, Ρωσία, Αρμενία, Ιράν, Ιράκ, Συρία και Ισραήλ κυκλώνουν την τουρκική επικράτεια. Οι κουρδικές δυνάμεις εξοπλίζονται έχοντας πλέον βάσεις εξόρμησης με πρωτοφανή αμερικανορωσική ανοχή σε Συρία και Ιράκ. Μόνη της δύναμη έχει απομείνει η ISIS με τους τσέτες που η ίδια δημιούργησε και συνεχίζει να χρησιμοποιεί για να εκβιάσει. Η προσέγγιση Ρωσίας – Σαουδικής Αραβίας, της στερεί ακόμα έναν πολύτιμο σύμμαχο αφού ο Πούτιν ζήτησε σαφείς εγγυήσεις περί μη χρηματοδότησης ισλαμοφασιστικων οργανώσεων.
Οι επόμενες κινήσεις θα κρίνουν το μέλλον της ανθρωπότητας η οποία χρωστά μια σαφή απάντηση στους διαχρονικούς εχθρούς του πολιτισμού. Του κύριου εχθρού που πάντα “αγόραζε” συμμάχους εντός των τειχών.