Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πλέον καθαρά το χρέος – τόσο δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πλέον καθαρά το χρέος – τόσο δημόσιο, όσο και το ιδιωτικό, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί από την πολιτική των μνημονίων που μας επιβλήθηκε. Με απλά λόγια, είτε με δραχμή, είτε με ευρώ, η χώρα μας δεν πρόκειται να έχει μέλλον, εάν δεν διαγραφεί ονομαστικά μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους, έτσι ώστε να καταστεί εφικτή η αντίστοιχη διαγραφή του ιδιωτικού – οπότε να αποκατασταθεί η πιστοληπτική ικανότητα των δύο τομέων, χωρίς την οποία δεν μπορούν να διενεργηθούν επενδύσεις, οπότε να ακολουθήσει η άνοδος της ρευστότητας στην αγορά, η ανάπτυξη, η δημιουργία θέσεων εργασίας κοκ.
Εναλλακτικά βέβαια υπάρχει επίσης ο δρόμος της Κύπρου, η εξυπηρέτηση του χρέους από τους Πολίτες δηλαδή, τον οποίο είχαμε ήδη αναφέρει από το 2010 (ανάλυση) – αν και είναι πια πολύ αργά, αφού έκτοτε έχουν καταρρεύσει οι τιμές των παγίων περιουσιακών μας στοιχείων. Άλλη δυνατότητα όμως εμείς τουλάχιστον δεν μπορούμε να διακρίνουμε – παραμένοντας ρεαλιστές και χωρίς να περιμένουμε θαύματα, όπως θα ήταν η εκούσια ονομαστική διαγραφή του χρέους με τη συμφωνία της Γερμανίας.
Ολοκληρώνοντας, αναφερόμενοι στη στάση πληρωμών εννοούμε πάντοτε εντός της Ευρωζώνης (ανάλυση) – γνωρίζοντας πολύ καλά πως η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη στο ευρώ, χωρίς καμία δυνατότητα διαφυγής. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως δεν θα πρέπει να έχουμε προετοιμαστεί για τυχόν έξοδο μας, είτε λόγω κάποιων επόμενων εκβιασμών της ΕΚΤ και της Γερμανίας, είτε εξαιτίας της διάλυσης της Ευρωζώνης – η οποία είναι όλο και περισσότερο πιθανή, σχεδόν νομοτελειακή εάν δεν ακολουθήσει η πολιτική και δημοσιονομική ένωση.