Ιδού, γιατί η «πρώτη φορά Αριστερά» λειτουργεί σαν πολλοστή φορά Δεξιά

Γράφει ο Μαγια
Σαν κραυγή απόγνωσης, για την επονείδιστη κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα η διεθνής επιτροπεία, ακούγεται η προειδοποίηση του προέδρου της Βουλής ότι, ταυτόχρονα με τη συζήτηση για το χρέος, και αφού ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, πρέπει να υπάρξει αναδιαμόρφωση της συμφωνίας σε σχέση με την ελευθερία νομοθέτησης.
Ο Νίκος Βούτσης, στην συνέντευξή του στην «Αυγή», τολμάει να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, διεκτραγωδώντας τόσο την «απαράδεκτη καθυστέρηση» των δανειστών, που «δεν θέλουν να υπάρξει πολιτικό υπόδειγμα της Αριστεράς, που θα είναι ένα επιτυχημένο αντι-μοντέλο τήρησης ενός προγράμματος», όσο και το ότι «κόβουν οτιδήποτε έχει σχέση με μέτρα, που αγγίζουν έστω και λίγο τους μεγάλους».
Τεκμηριωμένη η «φωτογράφηση» της αποικίας χρέους. Ερμηνεύει, εκτός των άλλων, και την κυβερνητική αδυναμία «να ξεμπερδεύουμε με το παλιό». Με τον συστημικό μηχανισμό του ρουσφετιού, της αυθαιρεσίας, της φαυλότητας και της κλεπτοκρατίας.
Όταν η κυβέρνηση δεν επιτρέπεται να νομοθετήσει πέραν από τις «νόρμες» των επικυρίαρχων και επομένως ν΄ ασκήσει εξουσία, τότε επακόλουθο είναι, η «πρώτη φορά Αριστερά» να λειτουργεί σαν πολλοστή φορά Δεξιά.
Είναι δυνατόν να καταπολεμηθεί η διαφθορά, να επιστραφούν τα κλεμμένα και να κατανεμηθούν δίκαια τα βάρη της κρίσης, όταν οι αποκαλύψεις (από τον Παναμά κ.α.) δείχνουν ότι οι Γερμανοί, μεταξύ των άλλων …«εντίμων» Ευρωπαίων, ξεπλένουν νομίμως, φοροδιαφεύγουν νομίμως, κερδοσκοπούν νομίμως.
Τι να πούμε για τα μαύρα ταμεία της Siemens, τα σκάνδαλα της Volkswagen, της Deutsche Bank και τις αποκαλύψεις, που αφορούν σε όλες σχεδόν τις Γερμανικές τράπεζες;
Τον γύρο του κόσμου κάνουν οι αποκλειστικές πληροφορίες του Spiegel, ότι ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Βέρνερ Γκάτσερ, υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου του, για χρόνια δεν έδειξαν καμιά διάθεση να συναντηθούν με πληροφοριοδότη, που ήθελε να τους αποκαλύψει ύποπτες γερμανικές συναλλαγές εικονικής εταιρίας στον Παναμά.
Οι Ελληνες, επί έξι χρόνια βιώνουμε, με οδύνη και θυσίες, το έργο της συντεταγμένης και συντονισμένης καταστροφής, συνειδητοποιώντας ότι, ακόμα κι αν κάποια στιγμή τελειώσει τυπικά το θρίλερ αυτό, ακόμα κι αν βγούμε «ονομαστικά» από το Μνημόνιο, οι επιπτώσεις από τα μέτρα και τη θεσμική και κοινωνική αποσυγκρότηση δεν θα είναι ανατάξιμες για πολλά χρόνια.
Προς τους κυβερνώντες το ερώτημα: Που θα πάει αυτή η ιστορία με τους «σαδιστές ευρωκράτες», κατά την έκφραση του Ν. Τσόμσκι, που «βασανίζουν την Ελλάδα»;