Στάσου! Ροπαλοξυγονοθεραπεία!
του Φουϊτ
Περπατάς αμέριμνος. Κάτι σου είχαν πει πως πρέπει να μην πάρεις αύξηση για 2 χρόνια. Είχες τρομάξει. Αλλά πλέον δεν έχει καμία σημασία. Έκανες το καθήκον σου. Λεφτά υπάρχουν και αναμένεις την αύξηση του μισθού σου. Ξαφνικά στο δρόμο βγαίνει μια γνωστή σε σένα φυσιογνωμία. Αθλητική. Με ποδήλατο. Κοντοστέκεις να τον χαιρετήσεις. Αναρωτιέσαι. Είναι πράγματι αυτός; Σε πυροβολεί στα πόδια χωρίς δεύτερη σκέψη. Πέφτεις, ουρλιάζεις, σφαδάζεις. Έρχεται γρήγορα ένας περαστικός. Εκλιπαρείς για βοήθεια. Απλώνει το χέρι να σε βοηθήσει. Το απλώνεις κι εσύ. Με μαεστρία σουκαταφέρνει 2 μαχαιριές στην κοιλιά. Πανικοβάλλεσαι. Αλλά η τύχη είναι με το μέρος σου. Εμφανίζεται ένας άλλος περαστικός. Φωνάζει βοήθεια δυνατά για να ακούσουν κι άλλοι. Τρέχει προς το μέρος σου. Πιάνει να σε σηκώσει αλλά σε ρίχνει ξανά κάτω και σε χτυπάει με ένα λοστό στο κεφάλι. Ζαλίζεσαι. Το αίμα ρέει ζεστό. Χάνεσαι. Κι όμως. Η ελπίδα ξεπροβάλλει. Ένας τρίτος περαστικός σε βοηθάει. Σε σηκώνει. Φωνάζει ασθενοφόρο. Νιώθεις πως μπορείς ξανά να ελπίζεις πως θα τα καταφέρεις. Μέσα στο ασθενοφόρο σε πλακώνουν στο ξύλο οι τραυματιοφορείς και σε πετάνε έξω με τα σωληνάκια να κρέμονται απ’ τη μύτη σου.
Και πάνω στην απελπισία σου βλέπεις ένα γουρλομάτη Διαβάστε την συνέχεια