Σκληρή κριτική στο ΔΝΤ εκ των έσω:Ο νεοφιλελευθερισμός πλήττει την ανάπτυξη της οικονομίας, τονίζουν τρεις οικονομολόγοι του ΔΝΤ!!

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΟΙ ΖΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΙ “ΑΝΑΛΥΤΕΣ” ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΚΔΟΣΕΙ ΟΥΤΕ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΔΝΤ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;
Φυσικά τωρα που ο Παυλόπουλος δικαιώνεται πανηγυρικά, τα φερεφωνα του Μητσοτάκη θα λουφάξουν. Άλλωστε, την δουλειά τους κάνουν. Καμμιά δουλειά δεν ειναι ντροπή, λένε. Εώς ότου η ντροπή γίνει δουλειά. 
Κριτική στο νεοφιλελευθερισμό εκ των έσω, και μάλιστα από οικονομολόγους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αποτελεί γεγονός που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.
Το ΔΝΤ το οποίο έχει κατηγορηθεί από πολλές πλευρές για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλει σε όσες χώρες έχει κληθεί να προσφέρει τη βοήθεια του, για πρώτη ίσως φορά, οικονομολόγοι του παίρνουν αποστάσεις αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητα αυτής της “συνταγής”.
Οι τρείς οικονομολόγοι του ΔΝΤ, στο άρθρο τους το οποίο δημοσιεύεται στο τεύχος Ιουνίου του περιοδικού ?Finance & Development? του Ταμείου, εκφράζουν επιφυλάξεις συνολικά για το οικονομικό δόγμα του νεοφιλελευθερισμού, εκτιμώντας ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που σθεναρά υποστήριξε στην περίπτωση της Χιλής για παράδειγμα ο Μίλτον Φρίντμαν, “αντί να οδηγήσουν στην ανάκαμψη ορισμένες φορές διευρύνουν την κοινωνική ανισότητα θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την αειφόρο ανάπτυξη”. Υπό τον τίτλο “Neoliberalism: Oversold” οι οικονομολόγοι J. Ostry, P. Loungani και D. Furceri, εξετάζουν την νεοφιλελεύθερη ατζέντα επιχειρώντας να καταγράψουν τις οφέλη, αλλά κυρίως τις παράπλευρες απώλειες που προκύπτουν από την εφαρμογή των πολιτικών δημοσιονομικής λιτότητας και άρσης των περιορισμών στην κίνηση των κεφαλαίων.
Τρία είναι τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν εξετάζοντας αρκετές περιπτώσεις χωρών οι οποίες διαχρονικά, εφάρμοσαν τις πολιτικές αυτές, είτε υπό την έμπνευση του ΔΝΤ είτε μετά από ελεύθερη επιλογή των κυβερνήσεων:
-Τα οφέλη σε όρους αυξημένων ρυθμών ανάπτυξης είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν όταν το δείγμα των χωρών που εξετάζεται είναι αρκετά μεγάλο.
-Το κόστος που επιφέρουν οι πολιτικές αυτές στο κοινωνικό σώμα, αυξάνοντας τους δείκτες ανισότητας, είναι δυσβάστακτο. Μάλιστα τέτοια κόστη μπορούν να αντισταθμίσουν πλήρως τα οφέλη που μπορεί να επιφέρουν οι πολιτικές αυτές στο μέτωπο της ανάπτυξης.
-Η όξυνση της κοινωνικής ανισότητας θέτει εν αμφιβόλω τη διατήρηση υψηλών ρυθμών ανάπτυξης στο μέλλον. Έτσι παρόλο που η ανάπτυξη αποτελεί τη βασική επιδίωξη των νεοφιλελεύθερων επιλογών, οι υποστηρικτές τους θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τα αποτελέσματα που έχουν οι πολιτικές αυτές στην διανομή του πλούτου μέσα στην κοινωνία.