Στις μέρες μας ο δίσκος που θα πουλήσει πάνω από 1000 αντίτυπα, θεωρείται επιτυχημένος.Είναι φανερό στους ασχολούμενους με την δισκογραφία ότι ο δίσκος μουσικής, ως φυσικό προϊόν, πεθαίνει. Είτε CD είτε LP είτε οποιοδήποτε άλλο φυσικό format φορέα ήχου, θα εξαφανιστεί μέχρι το 2020.
Ολη η μουσική, σημερινή, αυριανή, χθεσινή, θα υπάρχει σε ψηφιακές βιβλιοθήκες όπως είναι τα Spotify, iTunes, Amazon και δεκάδες ακόμη site που προσφέρουν εκατομμύρια τραγούδια για ακρόαση, δωρεάν ή επί πληρωμή, νόμιμα ή παράνομα.
Δεν υπάρχει λόγος να κατεβάσουμε και να σώσουμε τα τραγούδια στο PC. Ουτε να τα αντιγράψουμε σε CD για να τα ακούσουμε. Μπορούμε να αναπαράγουμε την μουσική κατ’ ευθείαν από το cloud στο σπίτι μας, το αυτοκίνητο, το κινητό, το pc ή οποιαδήποτε άλλη συσκευή αναπαραγωγής ήχου.
Εγώ που έχω μερικές χιλιάδες δίσκους στο σπίτι, έχω σταματήσει να ανατρέχω στην συλλογή μου για να ακούσω κάποιο τραγούδι. Είναι πιο εύκολο και πιο γρήγορο να το βρω στο internet και να το παίξω στο PC. Η ελληνική παραγωγή δίσκων, CD ή βινύλιο, από 2009 και μετά μειώνεται.
Την τριετία 2012 – 2014 σταθεροποιήθηκε πάνω από τους 710 τίτλους. Το 2015 η παραγωγή έπεσε στους 663. Μέχρι τέλους Σεπτέμβριου 2016, κυκλοφόρησαν στην αγορά 366 δίσκοι, ένα νούμερο που δείχνει ότι η χρονιά θα κλείσει κάτω από τους 600.
Αναλυτικά η ετήσια ελληνική δισκογραφική παραγωγή από το 2000 και μετά, υπάρχει στον πίνακα που συνοδεύει το κείμενο. Αφορά δίσκους με νέα τραγούδια, συλλογές, επανεκδόσεις, παιδικούς δίσκους, ορχηστρικούς δίσκους κ.α. Οτιδήποτε τυπώθηκε σε CD ή βινύλιο. Στις μέρες μας ο δίσκος που θα πουλήσει πάνω από 1000 αντίτυπα, θεωρείται επιτυχημένος.
Οι περισσότεροι δίσκοι τυπώνονται σε λιγώτερα από 500 κομμάτια. Τα έξοδα παραγωγής είναι συνήθως του τραγουδιστή. Σε αντίθεση με το παρελθόν, αξιόλογο ποσοστό των νέων παραγωγών, δεν κυκλοφορεί από τις γνωστές δισκογραφικές εταιρείες, μεγάλες ή μικρές. Είναι ανεξάρτητες παραγωγές που μοιράζονται σε δημοσιογράφους, ραδιόφωνα, φίλους.
Πολλές φορές πωλούνται στην συναυλία ή στο μαγαζί που εμφανίζεται ο καλλιτέχνης. Μερικά αντίτυπα θα πάνε και στα λίγα εναπομείνατα δισκάδικα. Οχι γιατί προσδοκούν σε πωλήσεις, αλλά «να υπάρχουν στο ράφι, να μας δει και κανένας» όπως μου είπε (ειλικρινής) τραγουδίστρια. 2016 Από το 1970 μέχρι το 1990 ένας δίσκος που πωλούσε πάνω από 50.000 αντίτυπα (βινύλια και κασέτες) ανακυρήσεται χρυσός.
Το 1990 το όριο πωλήσεων κατέβηκε στα 30.000 αντίτυπα. Από το 2010 μέχρι σήμερα το όριο είναι 6.000 δίσκοι, που θα πωληθούν στο δισκάδικο ή στο περίπτερο. Ελάχιστοι δίσκοι πωλούν περισσότερα από 6.000 αντίτυπα.
Οι περισσότερες απονομές χρυσών δίσκων που διαβάζεται ότι έγιναν, είναι διαφημιστικό γεγονός και δεν αντιστοιχεί σε πραγματικές πωλήσεις. Για να ακουστεί για άλλη μια φορά το όνομα του τραγουδιστή.
Πηγή: musicpaper.gr του Πετρου Δραγουμάνου
Αρχικος τιτλος: Η εγχώρια δισκογραφική παραγωγή από το 2000 μέχρι σήμερα σε έναν πίνακα