Τι αποκάλυψε ο θεός Άμμων στον Μέγα Αλέξανδρο;

Αποκαλυπτικά στοιχεία για την επίσκεψη του θρυλικού βασιλιά στο μαντείο του Άμμωνος Διός και η σχέση του Μεγάλου Αλεξάνδρου με την Παλαιστίνη, στα χρόνια της μεγάλης εκστρατείας του!

Όπως όλοι γνωρίζουν, ό Άμμων ή Άμμων Ρα ήταν μια Αιγυπτιακή θεότητα, της οποίας το όνομα σημαίνει «κρυμμένος». Αρχικά ήταν ένας τοπικός θεός των Θηβών. Γύρω στο 2000 π.Χ. ταυτίστηκε με το θεό ήλιο Ρα ή Ρε της Ηλιούπολης και αναγνωρίστηκε βασιλιάς των θεών και δημιουργός όλων των πλασμάτων.
Οι ιερείς του Άμμωνα απέκτησαν τεράστια δύναμη και ο επικεφαλής τους θεωρούνταν ισότιμος του Φαραώ. Χαρακτηριστικό του έμβλημα ήταν το στρογγυλό κόσμημα του κεφαλιού, που πάνω του ορθώνονταν δυο φτερά. Στην μπροστινή όψη των πλευρών ήταν προσκολλημένος ο δίσκος του Ήλιου. Το ιερό ζώο της θεότητας αυτής ήταν το κριάρι, που ήταν σύμβολο εξουσίας και μεγάλης δύναμης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος απεικονίζεται σε αρχαία νομίσματα ως «δικέρατος» βασιλιάς.
Στην περίοδο του Νέου Βασιλείου η λατρεία του Άμμωνα φτάνει στην ακμή της. Ο Μέγας Αλέξανδρος αναγνωρίστηκε από τους ιερείς του ως γιος του Άμμωνα, που ταυτίστηκε με το Δία. Ο πιο σπουδαίος ναός του με τεράστιες διαστάσεις βρισκόταν στο Καρνάκ. Στην Ελλάδα υπήρχαν απομονωμένοι τόποι λατρείας της θεότητας αυτής, όπως στην Άφυτο της μακεδονικής Παλλήνης, στο Γύθειο, στις Θήβες της Βοιωτίας και σε άλλα μέρη.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΜΜΩΝΑ ΣΤΟΝ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ
Είναι αλήθεια, ότι μετά την αποφασιστική νίκη του στη μάχη της Ισσού, ο Αλέξανδρος προέλασε στη Φοινίκη και την Παλαιστίνη, για να εδραιώσει την κατοχή των παραλίων της ανατολικής Μεσογείου. Πράγματι, αφού κυρίευσε, ύστερα από πολιορκία δύο μηνών, τη Γάζα, το 332 π.Χ., κατέλαβε την Αίγυπτο χωρίς να συναντήσει καμία απολύτως αντίσταση.
Οι περσικές δυνάμεις κατοχής παραδόθηκαν άνευ όρων και ο λαός της Αιγύπτου, με τους ιερείς επικεφαλής, υποδέχτηκε τον Αλέξανδρο ως σωτήρα από τον περσικό ζυγό. Κέρδισε αμέσως τη συμπάθεια των Αιγυπτίων κυρίως χάρη στη θρησκευτική του ανεκτικότητα. Οι Αιγύπτιοι τον έστεψαν Φαραώ.
Στην Αίγυπτο ο Αλέξανδρος ήθελε να ανοίξει το δρόμο για τον ελληνικό πολιτισμό. Πραγματικά ο δρόμος για τον ελληνισμό ανοίχτηκε για πάντα στην Αίγυπτο με την ίδρυση της Αλεξάνδρειας στις αρχές του 331 π.Χ. Το κοσμοϊστορικό γεγονός της ίδρυσης αυτής της πόλης σημαδεύει την απαρχή μιας νέας –με χαρακτήρα όμως ελληνικό– μεγαλειώδους φάσης της ιστορίας της χώρας του Νείλου.
Από τη Μέμφιδα έκανε ο Αλέξανδρος τη «ρομαντική» εκείνη πορεία προς την όαση του Άμμωνος Σίβα, η οποία είχε ήδη κατά την αρχαιότητα περιβληθεί με τους πιο διαφορετικούς μύθους και τις φανταστικές διηγήσεις.
Στην πραγματικότητα η πορεία του αυτή δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με τα στρατηγικά σχέδια του Αλέξανδρου, αλλά οφείλεται στη βαθιά θρησκευτική του ανάγκη, πριν από τον επικείμενο αποφασιστικό αγώνα με το Δαρείο, να ρωτήσει για το μέλλον του το θεό Άμμωνα.
Ο χαρακτηρισμός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ως γιος του Άμμωνα, που του απηύθυνε ο προφήτης στο ιερό του Άμμωνος Διός, εξ ονόματος του θεού, ήταν, όπως πίστευε ο Αλέξανδρος, αποκάλυψη του ίδιου του θεού. Εξάλλου ο ίδιος δήλωνε συχνά πως είχε μέσα του κάποια θεϊκή δύναμη, πράγμα που το πίστευε σε όλη του τη ζωή, χωρίς όμως ποτέ να θεσπίσει στην αυτοκρατορία τη λατρεία του προσώπου του ούτε να απαρνηθεί το φυσικό του πατέρα Φίλιππο.
Μετά την κατάκτηση της Αιγύπτου, έχοντας εξασφαλίσει ο Αλέξανδρος απόλυτα τα νώτα του, στράφηκε προς το εσωτερικό του περσικού κράτους για την τελική αναμέτρηση με το Δαρείο. Μια αναμέτρηση του Ελληνισμού με την Περσική Αυτοκρατορία!
Η ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ ΜΙΑΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ
Χωρίς αμφιβολία, όπως αναγνωρίζουν πολλοί ιστορικοί και ερευνητές, εάν υπήρξε ένας αληθινά μέγας στην ανθρώπινη ιστορία για τα κατορθώματά του, αυτός ήταν ο Έλληνας Μακεδόνας Αλέξανδρος . Το λέει άλλωστε και η προφητεία του Δανιήλ:
“ΙΔΟΥ, ΤΡΑΓΟΣ ΗΡΧΕΤΟ ΑΠΟ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΓΓΙΖΕΝ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ… ΚΑΙ ΕΙΔΟΝ ΑΥΤΟΝ ΟΤΙ ΕΠΛΗΣΙΑΣΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΙΟΝ… ΚΑΙ ΕΚΤΥΠΗΣΕ … ΚΑΙ ΣΥΝΕΤΡΙΨΕ … ΚΑΙ ΕΡΡΙΨΕΝ ΑΥΤΟΝ ΚΑΤΑ ΓΗΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΕΠΑΤΗΣΕΝ ΑΥΤΟΝ … ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ Ο ΤΡΑΓΟΣ ΕΜΕΓΑΛΥΝΘΗ ΣΦΟΔΡΑ … Ο ΚΡΙΟΣ … ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΤΗΣ ΜΗΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΑΣ… Ο ΤΡΙΧΩΤΟΣ ΤΡΑΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ…” ( Δανιήλ η’ κεφάλαιο).
Είναι αλήθεια, ότι οι εκστρατείες του Αλεξάνδρου από το 334-332 π.Χ., που ξεκίνησαν από τον Ελλήσποντο με 35.000 στρατιώτες, έφεραν τον Ελληνισμό ως τα όρια του τότε γνωστού κόσμου και ακόμη μακρύτερα.
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ
Είναι αλήθεια, ότι ο Αλέξανδρος πέρασε και από την Ιερουσαλήμ, όπου έγινε σεβαστός με τιμές από τον αρχιερέα, δεδομένου ότι τα θετικά στοιχεία του Ελληνισμού, όπως διατείνονται πολλοί, άρχισαν να υιοθετούνται από πολλούς Ιουδαίους, παρά τη σφοδρή αντίδραση μεγάλης μερίδας εθνικιστών. Για παράδειγμα, τον 4ο αιώνα, το βασίλειο του Ιούδα χρησιμοποιούσε νομίσματα με την αττική γλαύκα, ενώ στο σύνολό τους σχεδόν όλοι οι Ιουδαίοι της διασποράς (Γαλιλαία και αλλού) είχαν εξελληνιστεί!
Τι σημαίνει αυτό; Οι Μακκαβαίοι, πριν κάνουν την επανάστασή τους εναντίον των Ελλήνων, είχαν συναίσθηση του μεγαλείου του Ελληνικού κόσμου και μάλιστα ο βασιλιάς Ιωνάθαν είχε στείλει και πρεσβευτές στη Σπάρτη! (Βλέπε βιβλίο: Β’ Μακκαβαίων 12:2). Τούτο μπορεί να ήταν και μια διπλωματική κίνηση φοβίας απέναντι στον ισχυρό Ελληνισμό, δεδομένου ότι τα πάντα σχεδόν είχαν εξελληνιστεί.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι οι Έλληνες συγγραφείς αρχίζουν να αναφέρονται εκτενώς για τους Εβραίους τους οποίους οι Θεόφραστος και Κλέαρχος – μαθητές του Αριστοτέλη – χαρακτηρίζουν σαν μια “φυλή φιλοσόφων”. Οι ίδιοι Εβραίοι άρχισαν να γράφουν Ελληνικά και ο Ευπόλεμος έγραψε την πρώτη ίσως ιστορία του λαού του στην Ελληνική γλώσσα.
Ποιος λησμονεί το γεγονός, ότι παράλληλα στην Αίγυπτο έλαβε χώρα το κορυφαίο έργο της μετάφρασης της Παλαιάς Διαθήκης στην Ελληνική; Πολλοί Εβραίοι είχαν εγκατασταθεί εκεί μετά την πτώση της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους στα 587 π.Χ. και μάλιστα είχαν εγκατασταθεί στη νήσο Ελεφαντίνη. Εντυπωσιακό είναι ίσως το γεγονός, που ορισμένοι ενδεχομένως αγνοούν, ότι στα μέσα του 2ου αιώνα, ο Ονίας ο 4ος έκτισε ένα ναό – αντίγραφο του Σολομώντα – στην Λεοντούπολη!
ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ!..
Αξίζει να σημειωθεί, ότι μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου στα 323 π.Χ. ο Πτολεμαίος Α’ (ο επoνομαζόμενος «Σωτήρ»), ανέλαβε την Αίγυπτο και προσάρτησε τη Φοινίκη, τη Συρία και την Κυρηναϊκή. Ο ίδιος μετέφερε την πρωτεύουσα της Αιγύπτου από τη Μέμφιδα στην Αλεξάνδρεια, ενώ ο διάδοχός του, Πτολεμαίος Β’, ο Φιλάδελφος, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την Αίγυπτο και ήλθε σε σύγκρουση με τον κυρίαρχο της Ασίας Αντίοχο Α’.
Τι λέει η προφητεία του Δανιήλ;
“ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΙΣΧΥΣΕΙ… ΕΚ ΤΩΝ ΒΛΑΣΤΩΝ ΟΜΩΣ ΤΩΝ ΡΙΖΩΝ … ΑΥΤΟΥ…ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΕΛΘΕΙ ΕΙΣ ΤΑ ΟΧΥΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ … ΚΑΙ ΥΠΕΡΙΣΧΥΣΕΙ, ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΤΙ ΘΕΛΕΙ ΦΕΡΕΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟΝ…”. (Δανιήλ ια:1-10)
Ο ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ
Επί Πτολεμαίων, ο Εβραϊκός πληθυσμός της Αιγύπτου αυξάνει και η Εβραϊκή κοινότητα θεωρεί σημαντικό, τα μέλη της να είναι ενεργοί πολίτες της Ελληνιστικής Αιγύπτου. Η ελληνική γλώσσα γίνεται κτήμα τους και μέσον επικοινωνίας σε όλες τις συναλλαγές τους!
Ήδη, όμως, το πρόβλημα από τους προσηλύτους, αλλά και τη νέα γενιά των μεταναστευσάντων Εβραίων που μιλούσαν τα Ελληνικά, τη γλώσσα της εποχής, άρχισε να γίνεται οξύτατο για τους Ιουδαίου, που δεν κατανοούσαν την μητρική τους γλώσσα!.
Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ήταν η πρώτη απόφαση για την ιστορική μετάφραση, αρχικά της Πεντατεύχου (Γένεσις – Έξοδος – Λευϊτικόν – Αριθμοί – Δευτερονόμιο), ελήφθη στην Αίγυπτο και ακολούθησε η μετάφραση της υπολοίπου Παλαιάς Διαθήκης.
Το όλο έργο ετέθη υπό την αιγίδα του Πτολεμαίου Β’, (285 – 246 π.Χ.), που ίδρυσε βιβλιοθήκη περιέχουσα 690.000 χειρόγραφα. (Βλέπε τρίτομο έργο μας «Πού βρίσκονται τα αρχαία ελληνικά χειρόγραφα» (2 τόμοι) και «Ο Κώδικας της Χαμένης Γνώσης»). Προϊστάμενος της βιβλιοθήκης διετέλεσε ο Καλλίμαχος ο Κυρηναίος, που είχε γράψει 800 τόμους και ακολούθησαν οι Ζηνόδοτος, Απολλώνιος, Ρόδιος, Ερατοσθένης κ.α.
Ο Πτολεμαίος, λοιπόν, με σύμβουλο επί πολιτιστικών θεμάτων το Δημήτριο Φαληρέα, πήρε την ιστορική απόφαση για την Μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα Ελληνικά.
Περί αυτού αναφέρεται ο μεγάλος Έλληνας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, ο οποίος στην έγκριτη ιστορία του, τόμος Α’ σελ.57, γράφει:
“Τας βάσεις της βιβλιοθήκης του Μουσείου έθεσεν… ο Πτολεμαίος, ο Φιλάδελφος, με συνεργάτην και εις τούτο και εις όσα έκαμεν, αλλά διά την προαγωγήν της τέχνης και της επιστήμης, τον Δημήτριον Φαληρέα. Ο Φιλάδελφος επλούτισε τη βιβλιοθήκη με βιβλία, τα οποία συγκέντρωσε από όλα τα μέρη του κόσμου και τα οποία ακαταπαύστως αντεγράφοντο εις το Μουσείον. Με την φροντίδα του Φιλαδέλφου έγινε συν τοις άλλοις και η μετάφρασις των ιερών βιβλίων των Ιουδαίων, ήτοι της Παλαιάς Διαθήκης, η γνωστή με το όνομα “μετάφρασις των Εβδομήκοντα”.
Να πούμε εδώ, ότι οι Εβδομήκοντα – για την ακρίβεια 72 – αυτοί λόγιοι της εποχής, έκαναν πράγματι ένα μνημειώδες έργο, το οποίο ήταν σε ευρεία χρήση την εποχή του Ιησού Χριστού και των Αποστόλων, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά στις ομιλίες τους (όπως ο Ιησούς), αλλά και στα συγγράμματά τους, στην Καινή Διαθήκη, όταν επικαλούνται την Παλαιά.
Με την ευκαιρία της αναφοράς αυτής μη λησμονήσουμε να πούμε κάτι πολύ σημαντικό, αφού οι λεγόμενοι «Εβδομήκοντα» (Ο’) έδωσαν ζωή στο κείμενο, δεδομένου ότι η Εβραϊκή γραφή χρησιμοποιεί μόνο σύμφωνα, ενώ τα φωνήεντα εννοούνται!
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως όταν οι Μασορίτες Εβραίοι, λόγιοι τον 10ον αιώνα μ.Χ. μετά από τεράστια πίεση εξέδωσαν την Παλαιά Διαθήκη με φωνήεντα, παγκοσμίως ομολογήθηκε η υπεροχή της απόδοσης του κειμένου από τους Εβδομήκοντα, αλλά και η εγκυρότητά της λόγω αρχαιότητας.
Γι’ αυτό, ας μη φανεί περίεργο το γεγονός ότι η μετάφραση αυτή είναι πιο αξιόπιστη και στα νοήματα και στην κριτική των κειμένων από οποιαδήποτε εν χρήση Εβραϊκή, δεδομένου ότι με εξαίρεση μια αρχαιότερη Πεντάτευχο των Σαμαρειτών, η αρχαιότερη Παλαιά Διαθήκη στο Εβραϊκό έφθασε σε μας σήμερα από την εποχή των Μασοριτών, δηλ. από τον 10ον μ.Χ. αιώνα. (Βλέπε στο διαδίκτυο: Greek Biblos – Για την Ελλάδα μας).
Όπως γράφουμε στον πρώτο τόμο του έργου μας «Πού βρίσκονται τα Αρχαία Ελληνικά Χειρόγραφα», η περίφημη βιβλιοθήκη κάηκε από τους Άραβες περί το 650 μ.Χ. και όπως έγραψε ο Αμπούλ Φαράζ (1226-86), “ο Αμρ διένειμε το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης μεταξύ των δημοσίων λουτρών της πόλεως, των οποίων τα 4.000 καζάνια ετροφοδοτούντο επί έξι μήνες με τους κυλίνδρους των παπύρων και περγαμηνών…” !!
Το 699 μ.Χ. καθιερώθηκε στην Αίγυπτο υποχρεωτικά η Αραβική γλώσσα και η Ελληνική που κυριάρχησε για 1.000 χρόνια, δυστυχώς για τους Έλληνες, απαγορεύθηκε.
Ωστόσο, η ανεκτίμητη όμως μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στην Ελληνική μέχρι σήμερα φωτίζει τα πέρατα της οικουμένης, για να ισχύει διαχρονικά ο ψαλμός, που λέει τούτα τα λόγια:
“ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΚΥΡΙΕ, ΔΙΑΜΕΝΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΣΟΥ ΕΝ ΤΩ ΟΥΡΑΝΩ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΟΥ ΕΙΣ ΓΕΝΕΑΝ ΚΑΙ ΓΕΝΕΑΝ… ΕΙΣ ΠΑΣΑΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΕΙΔΟΝ ΟΡΙΟΝ, ΑΛΛ’ Ο ΝΟΜΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΤΥΣ ΣΦΟΔΡΑ…” (Ψαλμός ριθ:89-96).
Ο Μέγας Αλέξανδρος, λοιπόν, δεν ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο.
https://www.sakketosaggelos.gr/
https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2017/08/apokalipse-theos-ammon-mega-aleksandro.html