«Τα τρωκτικά δεν αποτελούν πλέον είδηση…» και μια ακόμα δυνατότητα να μετατρέψουμε σε ευκαιρία το σκάνδαλο NOVARTIS

Βασίλης Δημ. Χασιώτης : Για μια ακόμα φορά : «Τα τρωκτικά δεν αποτελούν πλέον είδηση…» και μια ακόμα δυνατότητα να μετατρέψουμε σε ευκαιρία το σκάνδαλο NOVARTIS

Στις 14/2/1995, δηλαδή, πριν από είκοσι τρία ολόκληρα χρόνια, στην εφημερίδα «Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ», δημοσιεύονταν άρθρο μου με τίτλο : «Τα τρωκτικά δεν αποτελούν πλέον είδηση…». Αφορμή; Μια από τις πολλές που διαχρονικές αφορμές που έρχονται «στον αφρό» από καιρού σε καιρό και αφορούν ζητήματα λεηλασίας του δημόσιου χρήματος εκ μέρους της Μεγάλης αλλά και της ολιγότερο Μεγάλης Διαπλοκής.

Βεβαίως, όταν στα 1995 είχα «αποτοξινωθεί» από τις συνέπειες των «σοκ» στα ακούσματα του πώς λεηλατείται ο καθημερινός μόχθος του Λαού, και κυρίως, πώς ο λογαριασμός ΤΕΛΙΚΑ στέλνονταν σ’ αυτόν -στο Λαό- «προς εξόφληση», στα πλαίσια ενός Εθιμικού Δικαίου που είχε καθιερώσει την Ατιμωρησία των Εθνικών Τρωκτικών, που σε χρόνο υστερότερο και «Εθνικοί Νταβαντζήδες» απεκλήθησαν, πάει να πει, πως επεσήμαινα όχι μια «τρέχουσα» δραστηριότητα των Τρωκτικών εκείνης της εποχής, μα μια δραστηριότητα που είχε μακρά προϊστορία. Το ότι από τότε ίσαμε τα σήμερα, με την υπόθεση της επικαιρότητας που ακούει στο όνομα «σκάνδαλο NOVARTIS», έχοντας εν των μεταξύ κατά το διαρρεύσαν περίπου τέταρτο του αιώνος (από το 1995) ενισχύσει τα αμυντικά μου συστήματα και με την εμπειρία πλήθους νεώτερων εμπειριών της Τρωκτικής Δραστηριότητας, θα ήταν ψέμα να πω ότι «έπεσα από τα σύννεφα» ακούγοντας αυτό το σκάνδαλο. Σήμερα, μπορώ να επαναλάβω ανέτως, κάτι που σημείωνα στο παραπάνω άρθρο μου, ότι δηλαδή : «Παρ’ όλα αυτά, πίσω από αυτές τις συνειδησιακές εκρήξεις, με δυσκολία μπορώ να πιστέψω ότι επιτέλους, όλα αυτά μπορεί «καθ’ αυτά» κάτι να σημαίνουν. Κάτι το θετικό, κάτι που να μπορεί να προμηνύει ότι οι ατέλειωτες χωματερές της πατρίδας μας, όπου βρίσκονται θαμμένα όνειρα, ελπίδες, υποσχέσεις, όπου να’ ναι θα αποτελούν παρελθόν. Το μόνο πράγματι θετικό που βλέπω κι απ’ το οποίο νομίζω ότι καλό θα προκύψει, είναι ορισμένοι νέοι πολιτικοί, οι οποίοι χωρίς να απαγγέλλουν τα «Πιστεύω» τους δημοσίως, χωρίς να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τα τρωκτικά -αλήθεια, ποιος τα εκτρέφει, ή έστω ποιος τα ανέχεται ώστε ακόπως να εκτρέφονται- κατορθώνουν, τουλάχιστον επιχειρούν να μιλάνε πολιτικά, με λόγο περιέχοντα επιχειρήματα και άρα άποψη. Ας μου συγχωρεθεί να πως ότι δεν είναι πάρα πολλοί αυτοί οι πολιτικοί. Οι νέοι πολιτικοί. Διότι είναι εξίσου αληθές, ότι αρκετοί -άλλοι- νέοι πολιτικοί, εμφορούνται από ιδέες και συμπεριφορές πιο παλαιοκομματικές από εκείνες που άλλοι «εξ ορισμού» τις εκφράζουν».

Όμως, το κάθε πρόβλημα, για τους ευφυείς και συνετούς ανθρώπους, εφόσον δεν το αντιπαρέρχονται αστόχαστα αναφορικά με τα αίτια που το παρήγαγαν, πάντα συνιστά εν δυνάμει μια ευκαιρία, τουλάχιστον στο επίπεδο του να διορθωθούν οι στρεβλώσεις και αντιμετωπιστούν τα αίτια που το παρήγαγαν. Κάτι δηλαδή, που το πολιτικό μας σύστημα, ως γνωστόν, διαχρονικά, ουδόλως επιχειρεί. Εξ ου και η σταθερή παρουσία των ίδιων προβλημάτων και των ίδιων εγκλημάτων της Διαπλοκής επί δεκαετίες, αυτής που ευθύνεται αποκλειστικά για την πορεία της Χώρας προς το 2010 και ό,τι επακολούθησε.

Σκεφθείτε, ότι ΜΟΝΟ η ρεμούλα στο σκάνδαλο της NOVARTIS, ισοδυναμεί περίπου με το ποσόν που αν το είχαμε στα 2010 θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει εντελώς τα Μνημόνια. ΜΟΝΟ με το σκάνδαλο NOVARTIS. Χωρίς να συνυπολογίσω καμία άλλη Τρωκτική Δραστηριότητα. Π.χ., μεγαλοφοροδιαφυγή, μεγαλοεισφοροδιαφυγή, μεγαλολαθρεμπόριο κάθε είδους, κ.λπ., που, αν τα συνυπολογίσουμε κι αυτά, θα έπρεπε, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑ ΕΝΑ «ΚΛΙΚ», να είχαμε και δημόσιο χρέος πολύ κάτω από το 100% του ΑΕΠ και πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. (Αν δε, συνυπολογίσω και τα πόσα μας οφείλει η Γερμανία από την εποχή της Κατοχής, τότε, θα μιλάγαμε για μιαν εντελώς άλλη Ελλάδα).

Ποια είναι συνεπώς εν προκειμένω η δυνητική ευκαιρία με την υπόθεση του σκανδάλου NOVARTIS; Δεν είναι μια, αλλά τουλάχιστο τρείς.

Πρώτα θα πω, πως η Δημοκρατία κάθε φορά που η Νέμεση επικρατεί της Ύβρεως, αυτό από μόνο του συνιστά ένα ανεκτίμητο Εθνικό Όφελος.

Δεύτερο, πρέπει η υπόθεση αυτή, να οδηγήσει σε πολύ πρακτικό αποτέλεσμα, που δεν μπορεί να είναι άλλο από τούτο : [α] Η NOVARTIS να αποζημιώσει πλήρως το ελληνικό Δημόσιο για τη ζημία που το τελευταίο υπέστη και [β] Το αυτό, ως προς όποιο φυσικό ή άλλο πρόσωπο βρεθεί ότι επέφερε την οποιαδήποτε ζημία στο Ελληνικό Δημόσιο. Και προς Θεού : Όχι «αποζημίωση» τύπου Siemens, που αποτελεί Ύβρη ακόμα μεγαλύτερη από αυτή που υποτίθεται ότι καταπολέμησε.

Τρίτον, και σπουδαιότερο : Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, πως αν γίνονταν ο περιβόητος Λογιστικός Έλεγχος του Χρέους, κάποια στιγμή, δεν θα αποκαλύπτονταν αυτό το σκάνδαλο, όπως και πλήθος άλλων, ώστε να διαπιστωθεί ΤΕΛΙΚΑ, για την κάλυψη ποιων δαπανών και εξόδων δανείζονταν το Κράτος, ΔΟΘΕΝΤΟΣ ότι οι ανάγκες για μισθούς και συντάξεις, καλύπτονταν σταθερά από τα αντίστοιχα δημόσια έσοδα; Διότι όλες αυτές οι ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ, ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ζημιές της Διαπλοκής, από την μεγαλοφοροδιαφυγή ίσαμε τα αστρονομικά ποσά που πληρώνονταν στις δημόσιες προμήθειες, τα δημόσια έργα, κ.λπ., από πού τα έβρισκε το Δημόσιο να τα καταβάλλει αν όχι δανειζόμενο; Συνεπώς, ιδού μια μεγάλη ευκαιρία για τον Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους.

Μάλιστα, ΔΟΘΕΝΤΟΣ και του διεθνούς χαρακτήρα του εν λόγω σκανδάλου, η Κυβέρνηση μπορεί να δρομολογήσει τη διαδικασία του Λογιστικού Ελέγχου της Χώρας, εκτιμώντας, ότι τούτη τη φορά, θα έχει μαζί της και τον διεθνή παράγοντα. Ασφαλώς, εν προκειμένω, ισχύει πάντα η σταθερή άποψή μου, πως οι «Θεσμοί»  αντέδρασαν και στην ουσία ακύρωσαν την προσπάθεια του Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους, όχι διότι θα αποδεικνύονταν περίτρανα πως το Ελληνικό Κράτος έπεσε στις ξέρες διότι πλήρωνε μεγάλους μισθούς και συντάξεις, μα διότι θα αποδεικνύονταν ακριβώς το αντίθετο! Αν όντως ο έλεγχος αποδείκνυε αυτό που η άθλια προπαγάνδα διέδιδε, ότι δηλαδή ήταν οι «κακομαθημένοι» μισθωτοί και συνταξιούχοι που δημιούργησαν το χρέος, τότε η Τρόικα, όχι μόνο δεν θα είχε αντίρρηση να γίνει αυτός ο έλεγχος, μα θα τον επέβαλε κι όλας και τα ευρήματά του, θα παίζονταν σε όλα τα συστημικά κανάλια από το πρωΐ ίσαμε το βράδυ, επί 365 ημέρες το χρόνο. Όμως, επειδή γνώριζε η Τρόικα πως ο έλεγχος θα αποκάλυπτε ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ, και επειδή προφανώς αυτό που θα προέκυπτε θα αναδείκνυε την ευθύνη για τη δημιουργία του χρέους άλλων παραγόντων τους οποίους ήθελε να καλύψει -τούτο τεκμαίρεται λογικά από την ίδια την άρνηση της Τρόικα για τη διεξαγωγή του Λογιστικού Ελέγχου- είναι απολύτως σαφές γιατί δεν έγινε.

Η παρούσα Κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ιδίως, έχει μπροστά της μια τεράστια ευκαιρία, να ανατρέψει πλήρως το εις βάρος της Χώρας Μνημονιακό Καθεστώς με έξυπνους χειρισμούς και μάλιστα, προβάλλοντας επισήμως, λόγους που να μην έχουν προφανή σχέση με το Μνημονιακό Καθεστώς. Μπορεί π.χ., να ισχυριστεί, ότι πραγματοποιεί έλεγχο για το καθεστώς των σκανδάλων στη Χώρα και των συνεπειών τους στα δημόσια οικονομικά. Ακόμα και αν αντιληφθούν την «πονηριά» που παίζεται, όλοι εκείνοι που έθεταν και θέτουν εμπόδια στην πραγματοποίηση αυτού του ελέγχου, πως θα μπορέσουν να αντιδράσουν στην διεθνή αντίδραση, όταν καταγγελθούν πώς δεν επιτρέπουν σε μια Κυβέρνηση να πραγματοποιήσει έλεγχο για τα σκάνδαλα στη Χώρα που κυβερνά και όχι για το χρέος; Αλλά και πώς ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ οδηγήσουν στο πώς πράγματι δημιουργήθηκε το Χρέος, τότε, αυτό καθαυτό το εύρημα δεν θα παίξει το ρόλο του ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ;