Βρετανία, Ρωσία, Αμερική συνένοχες…
Στις 22 Ιανουαρίου 2018 ο Βρετανός Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Μπόρις Τζόνσον έγραψε στο twitter του Φόρειν Όφις: «Παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις στο Αφρίν. Η Τουρκία έχει δίκαιο να θέλει να διατηρήσει τα σύνορά της ασφαλή. Μοιραζόμαστε το στόχο να ελαττωθεί η βία και να μείνουμε προσηλωμένοι πάνω στη πιο σημαντική δουλειά, δηλαδή την πολιτική διαδικασία στη Συρία που θα οδηγήσει στο τερματισμό του καθεστώτος Ασσάντ».
Την ίδια μέρα ανταπόκριση του ΚΥΠΕ έλεγε πως « η βρετανική κυβέρνηση θεωρεί «θεμιτές» τις τουρκικές επιχειρήσεις κατά των Κούρδων, με σκοπό την ασφάλεια των τουρκικών συνόρων».
Δηλαδή η βρετανική κυβέρνηση υποστηρίζει την τουρκική εισβολή στη Συρία με στόχο την ανατροπή του Ασσάντ. Αυτό είναι το κρατούμενο.
Την ίδια μέρα (22.1.2018) ο Μπόρις Τζόνσον είχε συνάντηση στο Λονδίνο με τον Αμερικανό ομόλογό του Ρέξ Τίλλερσον και στη επίσημη ανακοίνωση του Φόρειν Όφις που ακολούθησε για όσα συζήτησαν, σχετικά με τη Συρία γράφτηκε: «Για τη Συρία ο Υπ. Εξωτερικών (Τζόνσον) εξέφρασε την υποστήριξη του στην πρόσφατη ομιλία του Ρέξ Τίλλερσον για τη κρίση στην Συρία. Αμφότεροι υπουργοί συζήτησαν πώς να κινηθούν για μια πολιτική διαδικασία που θα οδηγήσει στο τέλος του καθεστώτος Ασσάντ».
Είναι όμως μια συνεργασία, που θυμίζει τη συνεργασία τους το 1974 που άφησαν τις τουρκικές εισβολές να εκτελεσθούν, όπως είχε αποφασίσει το Λονδίνο και είχε δώσει το πράσινο φως στον Ετσεβίτ από τις 17 Ιουλίου 1974. Το Λονδίνο απέρριψε ασυζητητί τις προτροπές και προειδοποιήσεις του Κίσσιγκερ για τους κινδύνους με αποτέλεσμα ο Κίσσιγκερ να ακολουθήσει, εφόσον το Κυπριακό ήταν και παραμένει βρετανικό θέμα. Έτσι άφησαν τον Ετσεβίτ να προχωρήσει με στόχο την αντικατάσταση του στάτους κβο με άλλη συνταγματική διευθέτηση. Την αποκάλυψη έκανε ο ίδιος ο τότε βρετανός υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζέιμς Κάλλαχαν στην κατάθεση του στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της βρετανικής Βουλής αρχές του 1976…
(Βλέπε «Οι πραγματικές προθέσεις του Λονδίνου» Φ.Α. Σημερινή 20.9.2015
Η Ρωσία
΄Όπως και τότε στην περίπτωση της Κύπρου έτσι και τώρα στην περίπτωση της Συρίας, η Ρωσία δεν έκανε τίποτα να σταματήσει τις δύο τουρκικές εισβολές. Απίστευτα ακολουθήθηκε η ίδια τουρκική τακτική. Την Πέμπτη πριν την εισβολή στο Αφρίν η Άγκυρα έστειλε στη Μόσχα τον αρχηγό των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων για να πάριε την έγκριση της Μόσχας, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Ρόιτερ. Δύο μέρες μετά, η Ρωσία δήλωσε ότι αποσύρει τα στρατεύματά της από το Αφρίν καθώς η Τουρκία ξεκινούσε την εισβολή. Και η δικαιολογία της Μόσχας; Απέσυρε τα στρατεύματά της για να αποφύγει τάχα, πιθανή πρόκληση και απειλή στη ζωή των στρατιωτών της!!!
Και η Βρετανία (όπως και η Ρωσία τώρα) το 1974 έδωσε οδηγίες στα βρετανικά της στρατεύματα να κρατηθούν πίσω και να μην αναμειχθούν, φθάνει οι Τούρκοι να μην ενοχλούσαν τις βρετανικές βάσεις…
Ο Βρετανός υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας Τζέιμς Κάλλαχαν, o εκτελεστής της Κύπρου το 1974…
Ο Τούρκος πρωθυπουργός των τουρκικών εισβολών Μπουλέντ Ετσεβίτ, καθώς αφίχθηκε στις 17 Ιουλίου 1974 στο 10 Downing Street, για την ευρεία συνάντησή του με τον Βρετανό πρωθυπουργό Χάρολτ Γουίλσον και την υπόλοιπη βρετανική κυβέρνηση, όταν το ίδιο βράδυ τους εξήγησε το σχέδιο εισβολής του και πήρε το πράσινο φως να εισβάλει εφόσον δεν θα ενοχλούσε τις βρετανικές βάσεις…
Leonid Ilyich Brezhnev Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, επί της ηγεσίας του οποίου η Σοβιετική Ένωση υποστήριξε από το 1964 την βρετανο-τουρκική ομοσπονδία για τις δύο κοινότητες (διζωνική), το 1967 την απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας και το 1974 συμβάδισε με την βρετανική απόφαση να προχωρήσει ο Ετσεβίτ στις δύο τουρκικές εισβολές.
O Δρ. Χ. Κίσσιγκερ, ο οποίος στις 18 Ιουλίου 1974 εξέφρασε την διαφωνία του προς την βρετανική κυβέρνηση για την πολιτική τους να αφήσουν την εισβολή να προχωρήσει και τους επέστησε την προσοχή ότι δεσμεύονταν πέραν του δέοντος, χωρίς να μπορούσαν να υπολογίσουν τις πιο μακροπρόθεσμες συνέπειες… Αλλά το Λονδίνο απέρριψε τις συστάσεις του. Ο Κίσσιγκερ συναίνεσε εφόσον το Κυπριακό ήταν και παραμένει βρετανικό θέμα… Η ίδια τακτική ακολουθείτε μέχρι σήμερα, με το Λονδίνο να δίνει την κατευθυντήρια γραμμή και όλοι οι υπόλοιποι να ακολουθούν ή να σιωπούν. Όπως οι πρόσφατες (των ημερών) νερόβραστες ανακοινώσεις όλων για τις τουρκικές παραβιάσεις, εφόσον το Λονδίνο πρώτο έδωσε την γραμμή πίεσης προς την δική μας πλευρά, με την δήλωση του Φόρειν ΄Οφις για μοιρασιά της Κύπρου και του φυσικού αερίου με τους Τούρκους (δύο κοινότητες!).
Η ίδια τακτική που ακολουθήθηκε το 1974. Στις 17 Ιουλίου 1974 τρεις μέρες πριν την πρώτη εισβολή, ο Ετσεβίτ με την μισή του κυβέρνηση και στρατιωτική ηγεσία έφθασε στο Λονδίνο και πήρε την έγκριση της βρετανικής κυβέρνησης να εισβάλει στο νησί. Την επομένη 18.7.1974 έφθασε στο Λονδίνο ο απεσταλμένος του Δρ. Χένρι Κϊσσιγκερ, Τζόζεφ Σίσκο, τον οποίο ενημέρωσε ο Ετσεβίτ για όσα είχε ήδη συμφωνήσει με την βρετανική κυβέρνηση.
Το 1974 η Ρωσία είχε σχεδόν 56 πλοία στην Μεσόγειο αλλά δεν κούνησε το μικρό της δακτυλάκι να σταματήσει αμφότερες τις τουρκικές εισβολές.
Η πρώτη τουρκική εισβολή στη Κύπρο ήταν με την συγκατάθεση της Μόσχας!
Αυτό αποκάλυψε με δηλώσεις του που βρίσκονται στο διαδίκτυο, ο Arif Hasan Tahsin (Arif Hodja) πρώην διοικητής της ΤΜΤ, δάσκαλος, συγγραφέας και αρθρογράφος στην «Αφρίκα»
«Όταν η Τουρκία αποφάσισε να επέμβει επικοινώνησε με τους Σοβιετικούς και ο πρέσβης της Σ. Ένωσης ρώτησε τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας κατά πόσο μετά την εισβολή η Κύπρος θα παρέμενε μέλος του κινήματος των Αδεσμεύτων. ΄Όταν πήρε θετική απάντηση έδωσε την συγκατάθεσή του για την επέμβαση.. Η Τουρκία δεν είχε αρκετό πετρέλαιο και ζήτησε βοήθεια από την Βουλγαρία. Ένας που δούλευε στην τουρκική πρεσβεία στη Βουλγαρία έγραψε βιβλίο στο οποίο περιγράφει όλα αυτά… Αυτά για την πρώτη εισβολή. Η Αμερική μετά αναμείχθηκε…» είπε μεταξύ άλλων το πρώην στέλεχος της ΤΜΤ. Μεταδόθηκε στις 22.3.2011 από το δίγλωσσο πρόγραμμα του ΡΙΚ Biz.
Με αγγλικούς υποτίτλους https://www.youtube.com/watch?v=YJTaJPF8o6M
Με ελληνικούς υποτίτλους https://www.youtube.com/watch?v=CsTmIa6cSRw
1967 αποχώρηση Ελληνικής Μεραρχίας
Ο ρόλος της ‘συμμάχου’ Ρωσίας συνέτεινε και στην συμμαχία της με την Τουρκία στην εκδίωξη της Ελληνικής Μεραρχίας το Νοέμβριο του 1967. ΄Όπως και στην υποστήριξή της στην λύση Ομοσπονδίας, από το 1964. Παράλληλα δηλαδή με την μελέτη στο Φόρειν ΄Οφις 3.1.1964 για σχέδιο διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και αντικατάστασής της με ΔΥΟ ΣΥΝΙΣΤΩΝΤΑ ΚΡΑΤΗ (CONSTITUENT STATES).
Η αποχώρηση της Μεραρχίας ήταν ένα έντονο τουρκικό αίτημα που δέχθηκε η Αθήνα, αλλά με το οποίο συμφωνούσε και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος (πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας). Ο οποίος όπως φανέρωσαν τα βρετανικά έγγραφα είχε ήδη δώσει την συγκατάθεσή του στον Αμερικανό Πρέσβη στην Λευκωσία όταν ο τελευταίος τον ρώτησε για τη θέση του προτού οι Αμερικανοί συμφωνήσουν στην αποχώρησή της. Ο Μακάριος του είπε ότι συμφωνούσε στην αποχώρησή της αλλά δεν μπορούσε ο ίδιος να το πει φοβούμενος να μην αποκαλεστεί προδότης, γι΄αυτό ήταν καλύτερα η αποχώρησή της να γινόταν με απόφαση της Αθήνας…
Το 1992 βρίσκουμε την Μόσχα μαζί με τις ΗΠΑ και υπόλοιπες χώρες μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να υποστηρίζουν σύσσωμες το διαιρετικό και ρατσιστικό ψήφισμα 750/1992 το οποίο (υιοθετήθηκε ομόφωνα) καθορίζει ξεκάθαρα τι εννοεί με την δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία και το οποίο ετοιμάστηκε από την κηδεμόνα και εμπνεύστρια με την Τουρκία από το 1956 Βρετανία. Ονομαστικώς την μοιρασιά της Κύπρου με την Τουρκία μέσω δι-κοινοτικής, δι-ζωνικής ομοσπονδίας.
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Λονδίνο 16.2.2018
Υ.Γ. Πρώτη δημοσίευση www.eleftheria.co.uk 1.2.2018