Πατριωτισμός α λα καρτ  

Δεν υπάρχει σκάνδαλο σε παγκόσμιο  επίπεδο, που να μην έχει εμπλακεί και η  ελληνική πραγματικότητα. Επάξια κατέχουμε   τα πρωτεία στη  διαφθορά.  Όσο για την εγχώρια διαφθορά, όταν δεν κουκουλώνεται, οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι, όπως και οι τεχνικές τους.
Το σκάνδαλο Novartis επωάζεται για  χρόνια, όπως φαίνεται. Στην χώρα της ατιμωρησίας λέγεται και σκευωρία. Βγήκε στην επιφάνεια με διεθνή χαρακτηριστικά. Δωροδοκίες, δωροληψίες, μάρτυρες, καταθέσεις, κ.λ. όπως γράφτηκε σε διεθνή και εγχώρια μέσα  ενημέρωσης και  ότι η δικαστική έρευνα συνεχίζεται.
Στην Ελλάδα το σκάνδαλο έχει και άλλα χαρακτηριστικά, ίδιον της νοοτροπίας μας. Κατά πρώτο λόγο, είναι ένα σκάνδαλο, που συνεχίστηκε και  μέσα στην  κρίση.  Εθισμός στη σήψη  ακόμη και όταν η  κοινωνία μας υποφέρει.
Σκάνδαλα, σπατάλες, κ.λ. επιμήκυναν τη διάρκεια της κρίσης, έφεραν φτώχεια, μνημόνια, άδεια ασφαλιστικά ταμεία, εποπτεία και υποβάθμιση θεσμών. Οι υπαίτιοι της χρεοκοπίας παραμένουν ατιμώρητοι απολαμβάνουν τα δημόσια λάφυρά τους και απ΄ότι φάνηκε ακόμη και στην κρίση ξαναγεμίζουν τις τσέπες τους. Ως μέλη του κοινοβουλίου κάποιοι προστατεύονται και από το  νόμο περί ευθύνης των υπουργών, που οι ίδιοι κατασκεύασαν.
Πόσα σκάνδαλα έχουν παραγραφεί ; Πόσα δις λείπουν από τα δημόσια ταμεία εξαιτίας της παραγραφής; Πόσοι απ΄ αυτούς συνεχίζουν τις «δημόσιες σχέσεις» ( αρπαγή ψήφου ελληνιστί ) δια των διάτρητων θεσμών, που δημιούργησαν; Θα πληρώσουν  οι υπαίτιοι; Θα επιστραφούν τα κλεμμένα;  Και οι «πολλοί»,  που πληρώνουν το σπασμένο μάρμαρο και υποφέρουν, συμπεριφέρονται ως υπεύθυνοι πολίτες;
Αυτά τα «μικροσκάνδαλα» των δις Ευρώ στο τομέα της Υγείας, είναι μέρος από το  μεγάλο φαγοπότι δεκαετιών. Δεν τιμωρήθηκε κανένας πολιτικάντης, εξαίρεση, ο « άτυχος » Άκης, που έχασε την προστασία του περιβόητου νόμου περί ευθύνης υπουργών.
 Δεύτερον, ότι και να γίνει στη χώρα μας, τα σκάνδαλα και κουκουλώνονται και συνεχίζονται να παράγονται από τους διεφθαρμένους θεσμούς. Εκτός αν υποθέσουμε, ότι γίνονται μεν σκάνδαλα, αλλά δεν υπάρχουν ένοχοι επί της γης, ή τα 350 δις που λείπουν από τα δημόσια ταμεία εξαϋλώθηκαν… δυστυχώς υπάρχει και αυτή η αντίληψη απ΄ αυτούς που έχουν το προνόμιο του Συντάγματος να προστατεύονται, να αερολογούν  και να απειλούν.
Δείχνει, ακόμη, ότι κάποιοι θεσμικοί παράγοντες, αγαπούν την πατρίδα  με το δικό τους ιδιαίτερο ( μαφιόζικο ) τρόπο. Είναι ένας «πατριωτικός τρόπος» και αυτός με αρκετούς φανατικούς οπαδούς.
   «Το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων είναι ο πατριωτισμός ». Στη χοάνη του πατριωτισμού οι πολιτικάντηδες ( οι έμποροι της πολιτικής ) επικαλούνται, ότι όλες οι ενέργειές τους, ήταν για το καλό της πατρίδας. Τα υπόλοιπα είναι σκευωρίες γι’ αυτούς και τους οπαδούς τους…
  Τρίτον, φαίνεται, ότι κάθε σκάνδαλο έχει και «λιανοπωλητές» στις κοινωνικές δομές , δημόσιους λειτουργούς, αξιωματούχους, επαγγελματίες, κ.λ. Στην περίπτωση της Novartis γράφεται ( είναι προς διερεύνηση ), ότι 4.500 γιατροί συνταγογραφούσαν για τα συμφέροντά της, αλλά έχει και άριστους διαχειριστικούς «χονδρέμπορους», που συντονίζουν την επιχείρηση ρεμούλας.
Άρα, ανά πάσα στιγμή, οι πατριώτες χονδρέμποροι, βρίσκουν εύκολα πατριώτες λιανέμπορους διακινητές. Όσο επιδέξιοι διαχειριστές  και αν  υπάρχουν σ΄ ένα σκάνδαλο χρειάζεται και η μαγιά, οι  «στενές σχέσεις» μιας μερίδας εκπροσώπων των ΜΜΕ με τα στελέχη της εταιρείας, το επικοινωνιακό στοιχείο, για χορηγίες, σεμινάρια επικοινωνίας, ταξιδάκια, κ.λ. Κάποιοι τάσσονται στο πλευρό των εμπλεκομένων με φανατισμό και τους αθωώνουν, δημιουργώντας αντίστοιχους φανατικούς οπαδούς, που τους έχουν  (κατά)δικάσει εξαρχής.
Οι « στενές σχέσεις»  έχουν επιφορτιστεί και με την επικοινωνιακή υπεράσπιση, γι΄ αυτό η μπάλα πετάγεται έξω από τα φίλια μέσα ενημέρωσης, που  τυρβάζουνε γι΄ άλλα άσχετα θέματα, ή πιέζουν τη δικαιοσύνη – επικοινωνιακές τεχνικές.
Τέταρτον, φανερώνει, ότι οι πολιτικάντηδες μας θεωρούν αριθμούς στις δεξαμενές ψήφων τους. Επόμενο είναι με τέτοιες διεφθαρμένες κοινωνικές δομές, πολίτες(;)  να επικροτούν τις πολιτικάντικες συνταγές τους, αντί  αυτοκριτικής στο βασικό ερώτημα: Πώς φτάσαμε στην χρεοκοπία και γιατί συνεχίζεται η κρίση;
Τίθεται, όμως και ένα άλλο ερώτημα, γιατί κάποιοι πολίτες εμπιστεύονται φανατικά ακόμη πολιτικάντηδες, που  χρεοκόπησαν τη χώρα;  Θα εμπιστευόντουσαν με την ίδια θέρμη και πάλι μία επαγγελματική συνεργασία με κάποιους ασυνείδητους π.χ. επαγγελματίες; Φυσικά όχι, διεφθαρμένους πολιτικούς, γιατί;
Πολλοί από ( εμάς) τους πολίτες είναι οπαδοί, ακόμη και στην πολιτική σαπίλα, γαλουχημένοι, όπως μας θέλουν,  σαθρών επιχειρημάτων, εκβιαστικών διλημμάτων, εκβιασμών,  ρουσφετιών, που τα χρησιμοποιούν οι «πατριώτες» επικοινωνιακά για να περιπλέξουν τα πράγματα και να την βγάλουν λάδι.
 Πέμπτον, στα χρόνια της κρίσης φαίνεται καθαρά ότι, αν η ανεξάρτητη δικαιοσύνη στις δεκαετίες ,  που οι έμποροι της πολιτικής σπαταλούσαν τη δημόσια περιουσία και οι δείκτες της διαφθοράς χτυπούσαν κόκκινο, έκανε αυτό που έπρεπε, σπατάλη  και  δανεισμός, δανεισμός και σπατάλη, αυτός ο φαύλος κύκλος θα είχε περιοριστεί και ταυτόχρονα εν πολλοίς θα είχε αυτοκαθαριστεί η πολιτική ζωή και δεν θα ήταν σήμερα το ζητούμενο.
Έκτον, η Υγεία με τη σπατάλη των εκατοντάδων δις, όσο θα  θεωρείται εμπόρευμα και όχι αγαθό, όπως και η Παιδεία, θα γεννάει «λιανοπωλητές,  χονδρέμπορους καλών επαγγελματικών τρόπων », αλλά και «χρήσιμους ηλιθίους» πιστούς οπαδούς για μια χούφτα ρουσφέτια, που θα ενισχύουν τις πολιτικές του σαπιοσυστήματος και όποιος αντέξει στην πολιτική ζούγκλα, που δημιούργησαν.
Μετά από αυτό το  σκάνδαλο με τα τεράστια πλοκάμια, οφείλουν, είναι ευκαιρία για Πολίτες, Δικαιοσύνη και Πολιτικοί Πατριώτες να καθαρίσουν τον κόπρο του Αυγέα  και να τεθεί η πολιτική ζωή στο πραγματικό της επίπεδο.
Εδώ και τώρα πραγματική κάθαρση, νοικοκύρεμα και να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι και να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα. Αυτό το πατριωτικό σύνθημα, που ακούστηκε στην αρχή της κρίσης, πού πετάχτηκε από «Πολίτες, Δικαιοσύνη και Πατριώτες Πολιτικούς » ;
• Καρανάσιος  Γεώργιος – [email protected]