Εoρτάζοντες την 14ην του μηνός Απριλίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ, ΠΟΥΔΗΣ και ΤΡΟΦΙΜΟΣ Απόστολοι από τους 70
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΔΑΛΙΩΝ ο μίμος
Η ΑΓΙΑ ΘΩΜΑΪΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Πελοποννήσιος
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ οι αυτάδελφοι και ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ, οι εν Λιθουανία Μάρτυρες (+ 1342).
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ, ΠΟΥΔΗΣ και ΤΡΟΦΙΜΟΣ Απόστολοι από τους 70
Ήταν και οι τρεις από τους έβδομη κοντά Αποστόλους και αφοσιωμένοι συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου. Τον Αρίσταρχο ο Απ. Παύλος αναφέρει στην προς Κολασσαεΐς (δ’10) επιστολή του σαν συναιχμάλωτό του στη Ρώμη, καθώς και στην προς Φιλήμονα (στ’ 24) σαν συνεργάτη του. Για τον Πούδη κάνει λόγο στη Β’ προς Τιμόθεον (δ’ 22) επιστολή του, από την οποία καταλαβαίνουμε ότι ο Απόστολος Πούδης ήταν από αυτούς πού συνεργάστηκαν υπέρ του Ευαγγελίου στη Ρώμη. Τον Τρόφιμο έφερε στην χριστιανική πίστη ο Απ. Παύλος, όταν πήγε στην Έφεσο. Από τότε, τον ακολούθησε στα Ιεροσόλυμα, αλλά και στη Ρώμη, για να συνεργασθεί και να κακοπάθει μαζί με το διδάσκαλο του. Στόν Τρόφιμο αναφέρεται ο Απ. Παύλος στη Β’ προς Τιμόθεον (δ’ 20) επιστολή του. Στο φοβερό διωγμό του Νέρωνα και οι τρεις αυτοί συνεργάτες του Παύλου αξιώθηκαν να μαρτυρήσουν με θάνατο δι’ αποκεφαλισμού. Κατόρθωσαν, έτσι, με τη χάρη του Θεού και με τον προσωπικό τους αγώνα, να γίνουν “συνεργοί εις την βασιλείαν του Θεού”1. Δηλαδή, συνεργάτες για τη διάδοση της βασιλείας του Θεού.
1. Προς Κολασσαεΐς, δ’ 11.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Χορείαν την τρίπλοκον, των Αποστόλων Χριστού, συμφώνως τιμήσωμεν, ως ποταμούς λογικούς, της θείας χρηστότητας, Πούδην συν Άριστάρχω, και Τροφίμω τω θείω λόγοις θεογνωσίας, καταρδεύσαντας κόσμον. Αυτών Χριστέ μεσιτείαις πάντας οικτείρησον.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΔΑΛΙΩΝ ο μίμος
Με τη σημερινή ορολογία ήταν ηθοποιός, στα χρόνια του Διοκλητιανού (298). Εργαζόταν στα θέατρα και έπαιζε κωμωδίες και δράματα. Μια μέρα λοιπόν του ήλθε ή ιδέα, να μιμηθεί την αντίσταση των χριστιανών μπροστά στους τυράννους. Κρεμάστηκε ψηλά, επάνω στη σκηνή, και δήθεν ξεσχιζόταν επειδή δεν ήθελε να προσφέρει θυσία στους θεούς. Ή παράσταση ήταν – σα δράμα- τόσο καταπληκτική, ώστε ο λαός άρχισε να χειροκροτεί θερμά την επιδεξιότητα του Άρδαλίωνα και τη γενναιοκαρδία των χριστιανών. Τότε ο Άρδαλίων φώναξε δυνατά και είπε στο λαό να σωπάσει, διότι και αυτός ήταν στ’ αλήθεια χριστιανός. Όταν το άκουσε αυτό ο άρχοντας, του είπε ν’ αλλάξει γνώμη. Άλλ’ επειδή ο Άρδαλίων επέμενε στην όμολογία του Χρίστου, τον έριξαν μέσα στη φωτιά και έτσι έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου.
Η ΑΓΙΑ ΘΩΜΑΪΣ
Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και οι ευσεβείς γονείς της την ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Όταν ήλθε σε κατάλληλη ηλικία την πάντρεψαν με κάποιο νέο, με τον όποιο ζούσε αρμονικά και με μεγάλη σωφροσύνη. Άλλα κατά την απουσία του ανδρός της, ο πεθερός της πού συνοικούσε μαζί τους, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να την ελκύσει σε συνουσία. Μάταια ή καλή νύφη προσπαθούσε να λογικέψει τον πόρνο γέροντα. Αυτός όμως, επειδή δεν μπόρεσε να καταφέρει τα άνομα σχέδια του, και τυφλωμένος από το πάθος, μαχαίρωσε τη νύφη του. Όταν το έμαθε αυτό ο άρχοντας της Αλεξάνδρειας, καταδίκασε τον πόρνο γέροντα σε θάνατο. Το δε λείψανο της Θωμαΐδας, παρέλαβε ο άββάς Δανιήλ, ο από τη Σκήτη, και την έθαψε στο κοιμητήριο, επειδή έδωσε το αίμα της για τη σωφροσύνη.
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Πελοποννήσιος
Γεννήθηκε στο χωριό Λιγούδιστα της Αρκαδίας και σε μικρή ηλικία ήλθε μαζί με τον αδελφό του στην Τρίπολη, όπου εργαζόταν μαζί με κάποιους κτίστες. Επειδή όμως αυτοί τον βασάνιζαν, έφυγε από τη συντροφιά τους και πήγε στο σπίτι ενός Τούρκου κουρέα, ο οποίος και κατόρθωσε τον εξισλαμισμό του, ονομάζοντας τον Μεχμέτ. Αργότερα ο Δημήτριος εγκατέλειψε την Τρίπολη, μετάνιωσε για την αποστασία του και ήλθε στο Άργος. Από το Άργος, για μεγαλύτερη ασφάλεια, πήγε στη Σμύρνη και από ‘κει στή Μονή του Προδρόμου κοντά στις Κυδωνιές, όπου βρήκε ευσεβή πνευματικό, εξομολογήθηκε και ζήτησε τις συμβουλές του. Με την προτροπή του πνευματικού αυτού ο Δημήτριος ήλθε στη Χίο, όπου έμεινε για αρκετό καιρό κοντά σε άλλο φημισμένο πνευματικό, με προσευχή και μετάνοια. Προετοιμάσθηκε για το μαρτύριο και πήγε στο “Αργός, όπου παρέμεινε κρυμμένος και χειραγωγούμενος από τον Ιερέα Αντώνιο Σακελάριο και από ‘κει έφτασε στην Τρίπολη. Παρουσιάστηκε μπροστά στον Τούρκο Διοικητή, δήλωσε ότι πιστεύει στον Χριστό και ότι είναι έτοιμος να χύσει και το αίμα του γι’ Αυτόν. Τα βασανιστήρια πού ακολούθησαν ήταν φρικτά, αλλά ο Δημήτριος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του και έτσι στίς 14′ Απριλίου 1803 τον αποκεφάλισαν στην Τρίπολη. Το Ιερό του λείψανο διασώθηκε από τους χριστιανούς στον Ναό της Μονής του ‘Αγ. Νικολάου Βαρσών. Στην κεντρική αγορά της Τρίπολης, μικρός ναός τιμάται στο όνομα του Νεομάρτυρα αυτού.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ οι αυτάδελφοι και ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ. οι εν Λιθουανία Μάρτυρες (+ 1342).