"Ο φόβος του Κυριάκου μήπως ο Αλέξης φορέσει γραβάτα" του Νίκου Λακόπουλου

Οι τελευταίες ειδήσεις λένε πως η Ευρωζώνη θα καταρτίσει ένα σχέδιο ελάφρυνσης του κρατικού χρέους της Ελλάδας το οποίο «θα είναι αξιόπιστο για τις αγορές και θα συνίσταται στην επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δόσεων των δανείων». Το είπε ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters το Σάββατο.
Την ίδια ώρα ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο Μιχάλης Ψαλιδόπουλος θα πει στο ΑΠΕ ότι δεν συζητείται από κανέναν θέμα παράτασης του ελληνικού «προγράμματος» πέραν της 20ης Αυγούστου.
«Νομίζω πως ίσως «γελάσει και το χειλάκι» του κ. Τόμσεν ο οποίος προέβλεψε, προσφάτως, ότι στην Ελλάδα η πτώση της ανεργίας θα συμπέσει περίπου με την περίοδο που ο Αντετοκούμπο θα γίνει παππούς!» θα σχολιάσει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προαναγγέλοντας αυτό που υπόσχεται ο Μητσοτάκης: μείωση φόρων, αλλά για ποιούς;
«Μπορούμε να δώσουμε το στίγμα μεγαλύτερης δημοκρατίας, αναδιανομής και κοινωνικής ευαισθησίας. Μπορούμε να παλέψουμε για τον κόσμο της εργασίας ο οποίος έχει το δικαίωμα να είναι συμμέτοχος στα οφέλη της ανάκαμψης. Όλα αυτά τα έχει ανάγκη και η Ελλάδα και η Ευρώπη, προοικονομώντας ταυτόχρονα και την μετέπειτα εποχή, στην οποία προσβλέπουμε ως ελληνική και ευρωπαϊκή Αριστερά».
Με όλα τα μέσα που διαθέτει η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να πείσει πως όλα αυτά είναι παραμύθια- δεν θα υπάρξει «καθαρή» έξοδος- αλλά ο Τσίπρας- είπε πρόσφατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης- είναι ικανός ακόμα και να φορέσει γραβάτα- για να γιορτάσει με φιέστες την έξοδο από το μνημόνιο που «αυτός έφερε».
Αν πιστέψουμε τον Μάριο Σεντέντο η επιμήκυνση μπορεί να φθάσει έως και τα 15 χρόνια. «Αυτό είναι που συζητείται. Μαζί με άλλα μέτρα για το χρέος τα οποία επίσης θα εξεταστούν τώρα» -στις 21 Ιουνίου. «Η απόφαση (για την ελάφρυνση χρέους) θα δώσει στην Ελλάδα πρόσβαση στις αγορές από την 20ή Αυγούστου».
Τα «άλλα μέτρα» αφορούν την αντικατάσταση των ακριβότερων δανειακών χορηγήσεων του ΔΝΤ στην Ελλάδα με φθηνότερες από την ευρωζώνη, την επιστροφή των κερδών των κεντρικών τραπεζών της ευρωζώνης από τα ελληνικά κρατικά ομόλογα στο ελληνικό δημόσιο και τη σύνδεση της αποπληρωμής των δόσεων του χρέους με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Κατά γενική εκτίμηση η Ελλάδα αλλάζει σελίδα, αλλά πολλοί ανησυχούν μήπως ο Αλέξης Τσίπρας φορέσει …γραβάτα. Τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να βγει η Ελλάδα στο ξέφωτο ή μήπως ανησυχεί μήπως αυτό γίνει και δεν θάναι αυτός που θα βγάλει τη χώρα από το «τέταρτο μνημόνιο» το οποίο φαίνεται να θέλει- και υπάρχει ήδη;
Δεν είναι η πρώτη φορά που αντιπολίτευση υπονομεύει ανοιχτά την κυβέρνηση και την «καρφώνει» στους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά αυτή τη φορά γίνεται με ένα παιδιάστικο τρόπο. «Μην αφήσετε τον Τσίπρα να βγει στις αγορές. Περιμένετε τον καλύτερο και αξιόπιστο, εμένα!».
«Οι νέες εξελίξεις στην οικονομία διαψεύδουν τις προβλέψεις του ΔΝΤ, η ελληνική κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να νομοθετήσει τώρα μέτρα για το 2019 και μετά, αλλά ο αντιπολιτευόμενος τύπος με πίνακες, δελτία ειδήσεων, αναλυτές έχουν βάλει το θέμα της μείωσης των συντάξεων- συχνά αυτή φτάνει τα …35 ολόκληρα ευρώ- στο κεντρικό πλάνο» μας λέει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Αν αυτή η μείωση δεν συμβεί ή αντισταθμιστεί με κάτι άλλο όπως μια επιπλέον σύνταξη, το μόνο που μένει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι πως αν αυτός γίνει πρωθυπουργός, ως «αξιόπιστος» θα διαπραγματευθεί την μείωση των πλεονασμάτων από το 3,5% -κάτι που όμως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει ήδη με συνέντευξή του στο Έθνος προαναγγείλει.
«Το 1%, όπως έχουμε ήδη εξηγήσει, είναι για τη μείωση των κοινωνικών εισφορών και των φόρων. Για να ελαφρυνθεί το βάρος στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δεδομένου και του γεγονότος ότι ο Β. Σόιμπλε θεωρεί ότι το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα δεν είναι το χρέος αλλά η ανταγωνιστικότητα».
Υπάρχει ένας σοβαρός λόγος που η Νέα Δημοκρατία δεν θέλει «καθαρή» έξοδο στις αγορές, ούτε καν έξοδο, αλλά πιστοληπτική γραμμή στήριξης, όπως ζητά επίμονα ο Γιάννης Στουρνάρας- που δεν θα είναι όμως «νέο μνημόνιο». Η ανάκτηση ενός μέρους της εθνικής κυριαρχίας -πάντα με επιτήρηση- θα επιτρέψει στον Αλέξη Τσίπρα να δώσει χρήματα στην αγορά, να κινήσει την οικονομία, να δώσει δείγματα κοινωνικής πολιτικής- πιθανόν, όπως φοβάται ο Μητσοτάκης- να κάνει και προεκλογικά δωράκια.
Προς το παρόν δεν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι ο άνθρωπος που ανέστρεψε το κλίμα που δημιούργησε ο Γιάννης Βαρουφάκης -κυρίως γιατί μιλάει καθαρά, με ειλικρίνεια και πέρα από τον εθνικολαϊκισμό του παλιού ΣΥΡΙΖΑ -θα καταργήσουμε τα μνημόνια με ένα άρθρο, θα διαγράψουμε το χρέος ή θα το εξισώσουμε με τις γερμανικές αποζημιώσεις κι άλλα τέτοια ‘Ουάου‘ που έφεραν την Ελλάδα στα βράχια και κοντά στο Grexit.
Σε μια έκρηξη ειλικρίνειας ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν- Κλοντ Γιούνκερ ζήτησε προχθές να επιδειχθεί «σεβασμός απέναντι στην Ιταλία» και να μην επαναληφθούν τα λάθη που έγιναν εις βάρος της Αθήνας, κυρίως μετά την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία στις αρχές του 2015. «Η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού ποδοπατήθηκε. Δεν πρέπει να επαναληφθεί κάτι τέτοιο τώρα με την Ιταλία».
Η Ελλάδα ποδοπατήθηκε κι ένας θεός ξέρει τι θα γινόταν, αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκανε αυτό που έκανε τότε: τη σωτήρια κωλοτούμπα. Από εκείνη τη στιγμή ο νέος Τσίπρας πια κι όχι «Αλέξης» εκφράζει σταθερά υπό την μορφή «συμβιβασμού» -μερικοί στο κόμμα του μιλάνε για «ήττα- την σταθερότητα, την ευρωπαϊκή πορεία, την επιστροφή στην κανονικότητα– όπως ακριβώς είπε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέποντας να του αφαιρείται το «πρόγραμμα» -από ιδιωτικοποιήσεις, «μεταρρυθμίσεις» ως τη μείωση φόρων- αποτελεί παράγοντα αβεβαιότητας, αποσταθεροποίησης, ανωμαλίας -όπως δείχνει η προσπάθεια να μετατρέψει το Μακεδονικό- αλλάζοντας τη θέση του κόμματός του- σε εργαλείο ανατροπής της κυβέρνησης.
Καλώς ή κακώς η Ελλάδα έχει αυτή την κυβέρνηση, ενώ βρίσκεται πάντα στον κίνδυνο να μην έχει καν κυβέρνηση. Τα όρια της αντιπολίτευσης σταματάνε στα εθνικά θέματα- όπως είναι το Μακεδονικό, οι τουρκικές προκλήσεις και η έξοδος από το μνημόνιο- δηλαδή η εθνική ανεξαρτησία, όσο αυτή μπορεί να ανακτηθεί.
Προφανώς οι αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα είχαν και για τον ίδιο ένα πολιτικό κόστος -που τον τοποθέτησε απέναντι στον ίδιο τον λαϊκισμό του, τον αριστερό μεγαλοιδεατισμό- που θα άλλαζε …την Ευρώπη, τις αυταπάτες. Η κλασσική ρήση ότι …«οι σοσιαλιστές έρχονται στην εξουσία και σκορπάνε τα λεφτά που μάζεψαν με κόπο οι συντηρητικοί» δεν ισχύει εδώ.
Η κυβέρνηση εφάρμοσε ένα πρόγραμμα -με το οποίο διαφωνούσε- που δεν θα μπορούσε καμιά δεξιά κυβέρνηση. Αυτή η αντιστροφή των ρόλων φαίνεται στον ήπιο, ρεαλιστικό, συντηρητικό λόγο του Αλέξη Τσίπρα, απέναντι στον λαϊκισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη- με τις 600.000 θέσεις εργασίας- και θα κριθεί στις εκλογές.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει χάσει ψηφοφόρους του «Όχι» -που ακόμα δεν έχει αναλυθεί- αλλά αποτελεί συνομιλητή με κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζονται «συντηρητικά», τον κόσμο της οικονομίας και της εργασίας. Ο Κυριάκος, νευρικός όσο ποτέ, από την υποψία ότι ο Αλέξης μπορεί τον Αύγουστο να φορέσει γραβάτα, καθηλωμένος στις δημοσκοπήσεις είναι πιθανό να κατέβει τελικά και στο «πεζοδρόμιο» που απεχθάνεται και να βαράει κατσαρόλες.
Όλα αυτά είναι πλευρές της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα- μετά την κρίση. Θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν και το Ελληνικό Παράδοξο. Είμαστε μια χώρα όπου τίποτα από όσα λέμε δεν το εννοούμε κι ίσως αυτή να είναι η πιο σοβαρή μεταρρύθμιση. Ό,τι λέμε, να το εννοούμε.