Καλαματιανά τινά

Κώστα Δημ Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Τελευταία δεν αισθάνομαι και τόσο καλά!
Περίεργες στομαχικές  ενοχλήσεις, κάτι σφιξίματα, μια τάση προς έμετο. Επισκέφτηκα τον γιατρό ο οποίος με απογοήτευσε: “Δεν υπάρχει φάρμακο”.
– “Και τι θα κάνω γιατρέ μου”; Ρώτησα με αγωνία.
– “Θα γίνεις βουλευτής” μου  απάντησε. Νόμισα πως τρελάθηκε.
– “Μα γιατρέ μου πως θα γίνει αυτό;”
-” Έγινε μέσα σε λίγες ώρες. Πρόσεξες εκείνον τον βουλευτή καθηγητή που είχε τα ίδια συμπτώματα με εσένα; Ε! τα ξεπέρασε μέσα σε λίγες ώρες και ανακουφίστηκε , όταν ψήφισε ΟΧΙ; Έτσι (αυτο)θεραπεύτηκε από το πλήγμα που δέχτηκε όταν το Κόμμα του πρότεινε το ΟΧΙ στην πρόταση μομφής της Αξ. Αντιπολίτευσης”.
Δεν πάμε (πάνε) καθόλου καλά οι εξουσιαστές μας. Λάλησαν.
Αδυνατούν να αυτοπροστατευθούν και εκτίθενται ανεπανόρθωτα και ανεπίτρεπτα!…
Ώρες ώρες αισθάνομαι πως παρασύρομαι αθέλητα. Στην προσπάθεια μου να κάνω σοβαρές, αντικειμενικές αναλύσεις και σχολιασμούς, παρατηρώ πως χάνω τη σοβαρότητά μου.
Είναι τόσο κωμικοτραγικά όσα συμβαίνουν γύρω μας, τόσο αστείοι (λίαν επιεικής ο χαρακτηρισμός) οι Φαιδρολάγνοι Κρατούντες Κλαυσιγελωτοποιοί Εθνογονείς (προτείνω τον όρο αντί του αναντίστοιχου : Εθνοπατέρες) του ΚΣ (=Κομματικού Συστήματος) επειδή προξενεί κλαυσίγελο.
Σκέπτομαι να αλλάξω τον τρόπο προσέγγισης /γραφής μου ώστε να συνάδει /ταιριάζει καλύτερα με την όλη χαβαλετζίδικη /της πλάκας ατμόσφαιρα. Να το ρίξω – και λόγω καταγωγής – στον … καλαματιανό !
Ο ένας νοιώθει σφιξίματα, ο άλλος διαφωνεί ριζικά= “κόκκινη γραμμή” του, ο τρίτος εναντιώνεται αλλά υπάρχει η -υπέρτατη – αξία της κομματικής γραμμής. Ο Πρωθυπουργός μας αρνείται πεισματικά να προχωρήσει (όπως οφείλει) σε Δημοψήφισμα. Αγνοεί τον Ελληνικό λαό προκειμένου να μην ….  αναμειχθεί στην αλλότρια υπόθεση ονοματοδοσίας των Σκοπιανών (;).
Ανήκουστη, πρωτόφαντη ευγένεια !…
Πρώην ένθερμοι διαδηλωτές εναντίον του ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, τώρα συμφωνούν, συμπλέουν, εκτελούν εντολές του  “συνδικάτου”.                               Ό, τι λέγαμε, το ξελέμε και το ξαναλέμε διαφορετικά, με άλλα λόγια.
Για να … αγαπιόμαστε και να συνεχίσουμε να εξαπατούμε όσους αγαπούμε. Τραγέλαφος!
Αταίριαστα, ιδεολογικά, κομματικά ζευγάρια υπογράφουν συμβόλαια συμβίωσης χάριν της παραμονής στην εξουσία και της Καρεκλοκατοχής.
Όποιον δεν θέλουν να πλήξουν του κολλάνε μια ταμπέλα “Άκρο… “και μετά τον αναγορεύουν σε μορμολύκειο/σκιάχτρο. Μετατρέπουν το Κοινοβούλιο σε Κυνοβούλιο μόνο και μόνο για να εξοντώσουν αλλήλους!… Χωρίς αιδώ, χωρίς περίσκεψη, χωρίς επίγνωση του ότι αλληλοεκτίθενται αλληλοσπαρασσόμενοι. Ανοίγουν οι δύσμοιροι κουφιοκεφαλάκηδες τρύπες στην ίδια βάρκα με την οποία συνταξιδεύουν, για να βουλιάξουν (επιλεκτικά;) τους αντιπάλους τους(;). Ναυαγισμένοι στα μάτια του λαού. Αυτοαπαξιωμένοι. Ανταλλάσουν την Μακεδονία μας για ένα -πιθανό- βραβείο Νobel και κάποια οφέλη πολιτικά για παραμονή στην εξουσία και ελάφρυνση του χρέους . Κρίμα!
Αδυνατούν να αντιληφθούν οι περινούστατοι κ.κ. Εξουσιαστές πως δεν υπάρχει δεξιός, αριστερός, ρόζ, ή ακρο …. αποτέτοιος δρόμος προσέγγισης: Της  λογικής, του πατριωτισμού, της εντιμότητας, της  ειλικρίνειας , των αρχών, των ηθών, των αξιών, των παραδόσεων.
Δεν βοηθούν τα διάφορα … “πρόσημα”, οι ” ισμοί”, τα -κατά δήλωση και αυτάρεσκη αυτοδιαφήμιση – “ηθικά  πλεονεκτήματα” υπεροχής (ή αυτοέκθεσης;). Δεν υπάρχουν … περιούσια κόμματα.
Εδώ παρενθετικά θα πω πως (μακάρι!) αν αύριο πάρει το Νοbel Ειρήνης /διαπραγμάτευσης ο κος Πρωθυπουργός μας θα έχουμε άλλο πρόβλημα.
Εξηγούμαι:
Οι Σκοπιανοί χάνουν το όλον του Μ. Αλέξανδρου, που (νόμιζαν ότι) διέθεταν έως τώρα.
Δεν αποκλείεται όμως  να  οικειοποιηθούν το … μέρος. Όχι τον Αλέξανδρο, αλλά τον … Αλέξη. Να αρχίσουν λοιπόν – με την τάση σφετερισμού που διαθέτουν – να τον χρησιμοποιήσουν. Να δούμε το όνομά του σε δρόμους, αεροδρόμια, λιμάνια, (της Θεσ/κης που τους προσφέρουμε), πλατείες.
Να στήσουν αγάλματα του παντού. Δεν νομίζω πως θα γλυτώσουμε από αυτούς όσο θα συνεχίσουμε την παραγωγή επιφανών ανθρώπων- παλαιότερων ή νεώτερων, οι οποίοι  παρεπιπτόντως εμφανίζονται κάθε … 100 χρόνια ή -και – παίρνουν βραβείο Νobel.
Το να χάσουμε την Μακεδονία είναι έλασσον κακό.
Το να μας πάρουν τον Πρωθυπουργό μας είναι το μείζον.                                                           Κάτι που θα είναι αδύνατον να αντέξει ο Ελληνισμός.
ΥΓ: Φρονώ ότι θα πρέπει να (ξανα) ψηφίσουμε, ως τυπικά εξουσιαζόμενοι χαλβάδες, τους χαλβαδιάζοντες την εξουσία εξουσιαστές μας.
Αρκεί ο Μακεδονικός μας χαλβάς να είναι: “Νοτιομακεδονικής” ή “Νοτιοσκοπιανής” προέλευσης και-ποτέ- Βορειομακεδονικής.
Οι συνεχιζόμενες εθνικές συρρικνώσεις οφείλουν να μας καθιστούν ολιγαρκείς … χαλβάδες!…
(Σ.Σ Οι λέξεις με έντονα πλάγια / italics  γράμματα προέρχονται από το προσωπικό μου Λεξικήπιο).