Εορτάζοντες την 14ην του μηνός Ιανουαρίου

ΟΙ ΑΓΙΟΙ 38 ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΝ ΣΙΝΑ ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΕΣ & ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΡΕΙΣ (33) ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΝ ΡΑΪΘΩ ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΕΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ υιός του οσίου Νείλου
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ κτήτωρ της Μονής Χηνολάκκου
Η ΑΓΙΑ ΑΓΝΗ
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ πρώτος Αρχιεπίσκοπος Σερβίας κτήτωρ ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου
Ο ΟΣΙΟΣ (κατ άλλους όσιομάρτυρας) ΑΔΑΜ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΝΑΣ (κατ’ άλλους ΝΙΝΑ)
Αναλυτικά
ΟΙ ΑΓΙΟΙ 38 ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΝ ΣΙΝΑ ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΕΣ & ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ
Αυτοί ζούσαν μέσα στις σπηλιές του όρους Σινά την αγία μοναχική ζωή (κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ.). Άλλ’ ή ευσεβής ζωή τους ταράζεται ξαφνικά μια μέρα, με τρόπο άγριο και αιματηρό. Στίφη βαρβάρων, πού λυσσούσαν κατά της χριστιανικής πίστης, φάνηκαν στις κατοικίες των χριστιανών αναχωρητών. Στην εμφάνιση αυτή οι Άγιοι ταράζονται στην αρχή. Συνέρχονται, όμως, αμέσως και μπροστά στη σφαγή και το θάνατο δείχνουν θαυμαστή ανδρεία και αφοβία. Δεν αρνείται κανένας την πίστη του. Οι βάρβαροι τους σφάζουν μέσα στις καλύβες και τους κήπους τους και αυτοί πεθαίνουν προσευχόμενοι, ψάλλοντας ύμνους, δοξολογίες και ευχαριστίες στο θεό. Και όπως θα έλεγε ο θεοκίνητος Απ. Παύλος, “τον καλό αγώνα της πίστης αγωνίστηκαν, το δρόμο τους τελείωσαν και την πίστη τους μέχρι θανάτου έτήρησαν” Άπ’ όλους τους αδελφούς λίγοι σώθηκαν. Αυτοί, αφού οι βάρβαροι έφυγαν, μάζεψαν τα λείψανα των σφαγιασθέντων και τα έθαψαν με μεγάλη σεμνότητα. (Αρκετά από τα ονόματα των πιο πάνω Οσιομαρτύρων Πατέρων βλέπε και 4η Διακαινησίμου στο Συναξάρι του Πεντηκοσταρίου).
1. Β’ προς Τιμόθεον, δ’ 7.
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΡΕΙΣ (33) ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΝ ΡΑΪΘΩ ΑΝΑΙΡΕΘΕΝΤΕΣ
Δύο μέρες μακριά από το όρος Σινά, προς την Ερυθρά θάλασσα, ήταν ή έρημος της Ραϊθού, στο εσωτερικό της οποίας ζούσαν χριστιανοί αναχωρητές. Ηταν δε συγκεντρωμένοι πάνω σ’ ένα όρος. ‘Αλλά την ίδια μέρα (κατ’ άλλους την 22α Δεκεμβρίου), πού έγινε ή σφαγή των πατέρων στο όρος Σινά, οι βάρβαροι αποφάσισαν να εξολοθρεύσουν και τους πατέρες πού βρίσκονταν στην έρημο της Ραϊθού. ο ηγούμενος της Μονής, Παύλος, μόλις είδε τον κίνδυνο, συγκέντρωσε τους αδελφούς όλους μέσα στο ναό και τους απηύθυνε λόγια γενναία και συγκινητικά. Τους θύμισε ότι σκοπός της ζωής τους είναι ο Χριστός και ή Βασιλεία Του. Οτι γι’αύτήν ήταν όλες οι προσευχές, οι μελέτες, οί πόθοι και τα έργα τους. Και ότι τώρα τους παρουσιάζεται λαμπρότατη ευκαιρία ν’ αποκτήσουν τα ωραιότερα στεφάνια, χύνοντας και αυτό το αίμα τους για τον μισθαποδότη Κύριο τους. Τους παρεκίνησε επίσης να ευχηθούν, ακόμα και γι αυτούς τους δυστυχισμένους πού θα τους σκότωναν. Οι πατέρες συμφώνησαν με τα λόγια αυτά, και όλοι μαζί προσευχήθηκαν. Μόλις τελείωσαν την προσευχή τους, μπήκαν στο μοναστήρι οί βάρβαροι και έσπειραν παντού το θάνατο. Ή δε Εκκλησία κατέταξε στους Αγίους της και τους εργάτες αυτούς του Ευαγγελίου, πού σφράγισαν την πίστη τους με το αίμα τους.
Απολυτίκιον. Ηχος δ’. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως άγιόλεκτος του Λόγου χορεία, εν τω Σινά και Ραϊθώ οί Αββάδες, άγγελικώς ήρίστευσαν άγώσιν ιεροίς ίδρώσι γαρ ασκήσεως, των αιμάτων τούς όμβρους, μυστικώς κεράσαντες, χαρισμάτων κρατήρα, πνευματικώς προτίθενται ημίν, εξ ου τρυφώντες, αυτούς μακαρίσωμεν.
Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ υιός του οσίου Νείλου
Ό όσιος αυτός, νέος στην ηλικία, ήταν από τους αναχωρητές του Ορους Σινά, πού τη σφαγή τους αναφέραμε προηγουμένως. Αυτός όμως αιχμαλωτίσθηκε από τους βαρβάρους και σύρθηκε δέσμιος στις σκηνές τους. Στήν αρχή θέλησαν να τον σκοτώσουν. ‘Αλλά κατόπιν τον πούλησαν και τον αγόρασε ο επίτροπος της Λούζης, ο όποιος και του απέδωσε την ελευθερία του. Κατόπιν ο Θεόδουλος συναντήθηκε με τον πατέρα του όσιο Νείλο, πού είχε διαφύγει από τη σφαγή των πατέρων του Σινά, και πήγε μαζί του σε ερημικό αναχωρητήριο. Εκεί χρησιμοποίησαν τη ζωή τους, όχι μόνο για την ατομική τους σωτηρία, αλλά και για τη συγγραφή λόγων και επιστολών, όπου βρίσκονται θησαυρισμένες πολύτιμες συμβουλές για τον τρόπο, με τον όποιο οφείλουν να ζουν οι χριστιανοί αναχωρητές, για να πετύχουν τον άγιο σκοπό τους. Απεβίωσαν και οί δύο ειρηνικά. Τα άγια λείψανα τους, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Ιουστινιανός, τα έφεραν στην Κων/πολη, όπου και τα κατέθεσαν στον Ναό των Άγιων Αποστόλων.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ κτήτωρ της Μονής Χηνολάκκου
Καταγόταν από ευγενική οικογένεια (ίσως από την Καππαδοκία), πού τον ανέθρεψε με μεγάλη ευσέβεια. Όταν μεγάλωσε, θέλησε να περιηγηθεί τα φημισμένα μοναστηριακά κέντρα, για να δει από κοντά τη ζωή τους και να συμπληρώσει εκεί τις εκκλησιαστικές και θεολογικές μελέτες του. Πήγε λοιπόν στα Μοναστήρια κοντά στον Ιορδάνη και στα έρημητήρια του αγίου Ευθυμίου, του αγίου Σάββα και Θεοδοσίου. Αργότερα αναχώρησε για την Κων/πολη (710) στα χρόνια του Λέοντα Ίσαύρου, του είκονομάχου. ο τότε Πατριάρχης Γερμανός, εκτίμησε πολύ τον Στέφανο και τον παρακίνησε να κτίσει Μοναστήρι και να εφαρμόσει τη μοναχική τάξη και ζωή, σύμφωνα με τα σπουδαία διδάγματα πού του έδωσε ή πολύχρονη πείρα του. Πράγματι ο Στέφανος ίδρυσε τη Μονή του Χηνολάκκου λεγόμενη, πού βρισκόταν βορειοανατολικά της Τριγλίας (κοντά στα Μουδανιά της Μ. Ασίας) οπού προσήλθαν πολλοί μοναχοί ελκυσμένοι από την αρετή του. Εκεί λοιπόν ο όσιος Στέφανος διακρίθηκε για την πατρική του διοίκηση και για την ηθική επιβολή του στους μοναχούς. Έτσι άγια αφού κυβέρνησε το Μοναστήρι, ειρηνικά απεβίωσε.
Η ΑΓΙΑ ΑΓΝΗ
Μαρτύρησε αφού κλείστηκε μέσα σε σκοτεινή απομόνωση φυλακής.
Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ πρώτος Αρχιεπίσκοπος Σερβίας κτήτωρ ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου
Έζησε στα τέλη του 12ου αιώνα και στις αρχές του 13ου αιώνα μ.Χ. Ήταν δευτερότοκος γιος του βασιλιά της Σερβίας Συμεών. Από μικρό παιδί είχε μεγάλη συμπάθεια στις χριστιανικές αρετές και σε ηλικία 17 χρονών πήγε στο Άγιο Όρος, όπου με συγκατάθεση του βασιλιά πατέρα του έγινε μοναχός στη Μονή Βατοπεδίου και μετονομάστηκε Σάββας. Αργότερα, μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ήλθε εκεί και ο βασιλιάς πατέρας του, Συμεών. Το βασιλικό παράδειγμα ακολούθησαν και άλλοι Σέρβοι ιδιώτες. Έτσι κτίστηκε ή Σέρβικη Μονή Χιλιανδαρίου, με πρωτοβουλία του οσίου Σάββα. Στην εποχή του βασιλιά Θεοδώρου Λασκάρεως, ο όσιος Σάββας εστάλη από την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους στη Νίκαια για σπουδαίες υποθέσεις της. Τα προσωπικά όμως χαρίσματα του Όσιου έκαναν μεγάλη εντύπωση στον βασιλιά και τον Πατριάρχη, και τον ανάγκασαν να δεχτεί το αξίωμα του Αρχιεπισκόπου Σερβίας. Οι Σέρβοι τον υποδέχτηκαν με μεγάλη χαρά. Πράγματι ο όσιος Σάββας, εκτέλεσε τη διακονία του με θαυμαστό ζήλο. Υπήρξε ελεήμονας, αφιλοχρήματος και ανακούφιζε τους φτωχούς. Αργότερα ξαναπήγε στο Άγιο Όρος, από κει για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, και ξαναεπέστρεψε στη Σερβία για να στηρίξει την πίστη των ομοεθνών του. Έτσι άγια τελείωσε το θεάρεστο έργο του και ειρηνικά παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό.
Ο ΟΣΙΟΣ (κατ άλλους οσιομάρτυρας) ΑΔΑΜ
Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για τη ζωή του. Ίσως είναι ένας από τους 33 εν Ραϊθώ οσιομάρτυρες.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΝΑΣ (κατ’ άλλους ΝΙΝΑ)
Φωτιστής Ιβηρίας, Ισαπόστολος (+ 335)