Ο Καμμένος φεύγει, οι επαγγελματίες έρχονται…
Υπήρχαν κάποτε πάλι πάντοτε κάποιος στον ΣυΡιζΑ που δεν έβλεπαν με καλό μάτι την συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο. Ήταν αυτοί που νόμιζαν πως έγιναν κυβέρνηση και θα έκαναν καριέρα πολιτική και οικονομική στα πρότυπα του μεγάλου τεχνοκράτη της αρπαχτής Κώστα Σημίτη. “Δηλαδή εμείς δεν θα φάμε ρε παιδιά;”
Γρήγορα διαπίστωσαν ότι ο Πάνος Καμμένος ήταν το μεγάλο τους εμπόδιο στο να γίνουν “μια από τα ίδια”. Και δεν έχαναν ευκαιρία να τον διαβάλουν, πολλοί μάλιστα αγκαλιά στην κυριολεξία με “φωτεινά” πρόσωπα του παρελθόντος, πρόσωπα που έπαιρναν το κυβερνητικό αεροσκάφος και πήγαιναν στο Αμπού Ντάμπι για να συναντηθούν με υπόδικους σήμερα παράγοντες για μίζες και να τους δώσουν εκατομμύρια και αλλά πολλά.
Ήταν αυτοί που έβλεπαν ότι δεν πρόκειται να κάνουν ταμείο όσο ο Πάνος Καμμένος είναι στην κυβέρνηση. Είναι όμως και αυτοί που δεν κατάλαβαν ότι ο ελληνικός λαός δεν έκανε τη μεγάλη υπέρβαση για να κάνει τον Αλέξη Τσίπρα κυβέρνηση, ώστε να συνεχίσει τις ίδιες πρακτικές του παρελθόντος. Δεν του δεκαπλασίασε την πολιτική του δύναμη για να γίνει Σημίτης. Είχε τους ορίτζιναλ και τους έστειλε στα αζήτητα.
Το κωμικό της υπόθεσης μάλιστα είναι ότι προσπαθούσαν να προσδώσουν και ιδεολογική χροιά στην επιχείρηση “να φάμε κι εμείς”. Τι προοδευτικά πρόσημα, τι προοδευτικές συμμαχίες, μόνο που δεν αποκαλούσαν “σύντροφο” τον Βαγγέλη Βενιζέλο και να τον καλέσουν να τους δώσει τα φώτα του για το πως γίνονται οι σωστές δουλειές.
Σε όλη αυτή την απόπειρα, ανάχωμα ήταν ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Ο οποίος όμως έκανε δύο μεγάλα λάθη όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγαλύτεροι υβριστές του Πάνου Καμμένου ήταν οι δύο στενοί συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου. Ο κύριος Βαρουφάκης και ο κύριος Κοτζιάς. Οι άνθρωποι που δύο φορές γκρέμισαν την υφιστάμενη κυβέρνηση. Ο δεύτερος, τελειωτικά. Φυσικά και οι δύο βλάπτουν και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, ο ένας περιφερόμενος στα κανάλια με απίστευτες συκοφαντίες και ο άλλος με τις παρεμβάσεις του μετά την αποπομπή του από την κυβέρνηση.
Η συμφωνία των Πρεσπών λοιπόν ήταν η αιτία που οι ευσεβείς πόθοι όλων αυτών που ήθελα να γίνουν νέοι εκσυγχρονιστές, έγινε πραγματικότητα. Και είναι αποκλειστικά στο χέρι του πρωθυπουργού να διάψευση της δόλιες προσδοκίες τους και να επιλέξει τον δρόμο της αρετής, που φυσικά απέχει παρασάγγας από συναλλαγές σαν αυτές που κατήγγειλε ο Δήμος Βερύκιος. Είναι στο χέρι του Αλέξη Τσίπρα το πως θα γράψει ιστορία το όνομα του. Θα βάλει άραγε πρόωρο τέλος στην πολιτική του πορεία μεταμορφωμένος σε νέο Σημίτη ή θα παραμείνει ο Αλέξης, ο αριστερός πατριώτης που άλλαξε τον ρου της ιστορίας;
