Φιλέλληνες: Τζορτζ Φίνλεϊ

Ο Τζορτζ Φίνλεϊ (George Finlay, 21 Δεκεμβρίου 1799 – 26 Ιανουαρίου 1875) ήταν Βρετανός ιστορικός σκωτικής καταγωγής και φιλέλληνας. Γεννήθηκε στο Φάβερσαμ του Κεντ και σπούδασε νομικά στη Γλασκώβη. Το 1821 πήγε στο Γκέτινγκεν για να συνεχίσει τις σπουδές του. Ωστόσο το βαθύ ενδιαφέρον του για τον αγώνα ανεξαρτησίας των Ελλήνων τον κέρδισε και εγκατέλειψε τις σπουδές του το 1823 για να επισκεφθεί την Ελλάδα.

Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους έφθασε στην Κεφαλλονιά, όπου τον υποδέχθηκε ο Λόρδος Βύρων. Λίγο αργότερα αποβιβάστηκε στον Πύργο, όπου αφιερώθηκε για δεκατέσσερις μήνες στην εκμάθηση της γλώσσας, της ιστορίας και των αρχαιοτήτων.
O Φίνλεϊ, παρόλο που σχημάτισε άσχημη εντύπωση για τους προύχοντες και τους οπλαρχηγούς, δεν έχασε τον αρχικό του ενθουσιασμό για τον σκοπό τους. Όμως εξαιτίας του γεγονότος ότι προσβλήθηκε από σφοδρό πυρετό, εξαναγκάστηκε να περάσει τον χειμώνα του 1824 και την άνοιξη του 1825 στη Ρώμη, τη Νάπολη και τη Σικελία.
Κατόπιν επέστρεψε στη Σκωτία ειδικότερα στο Εδιμβούργο όπου έλαβε και το πτυχίο του στο δίκαιο. Ο ενθουσιασμός του όμως τον οδήγησε πίσω στην Ελλάδα, όπου έμεινε πλέον στην οικία της οδού Κέκροπος 8, στην Πλάκα, σε κτίσμα της Τουρκοκρατίας, το οποίο επισκευάστηκε από τον ίδιο το 1835 και όπου έζησε σχεδόν αδιάκοπα έως τον θάνατό του.
Έλαβε μέρος στις ανεπιτυχείς προσπάθειες του Κόχραν και του Ρίτσαρντ Τσερτς για την ανακούφιση της Αθήνας το 1827. Όταν διασφαλίστηκε η ανεξαρτησία, αγόρασε μια έκταση στην Αττική (πιθανότατα το τσιφλίκι Λιοσάτι στις Αφίδνες), αλλά όλες οι προσπάθειές του για την εισαγωγή καλύτερων καλλιεργητικών συστημάτων απέτυχαν. Αφιέρωσε τότε τον εαυτό του στη συγγραφή ιστορικών έργων.
Έργα
Ανάμεσα στις πρώτες εκδόσεις του ήταν το Ελληνικό Βασίλειο και το Ελληνικό έθνος (The Hellenic Kingdom and the Greek Nation) το 1836 και το Δοκίμιο στις τραπεζικές αρχές, εφαρμοστέες υπό του Ελληνικού κράτους (Essai sur les principes de banque appliques a l’etat actuel de la Grece) το ίδιο έτος.
Η πρώτη σειρά δοκιμίων στο μεγάλο ιστορικό έργο του ήλθε στο προσκήνιο το 1844 με το Η Ελλάδα υπό τους Ρωμαίους (Greece under the Romans). Τα ταξίδια του στην Ανατολή απέφεραν τη δημοσίευση ενός τόμου του On the Site of the Holy Sepulchre με σχέδιο της Ιερουσαλήμ το 1847.
Το 1854 συμπλήρωσε το Ιστορία των Βυζαντινών και Ελληνικών Αυτοκρατοριών από το 716-1453 (The History of the Byzantine and Greek Empires from 716-1453) το οποίο γρήγορα συμπληρώθηκε από το Ιστορία της Ελλάδος υπό την Οθωμανική και Βενετική κυριαρχία (History of Greece under the Ottoman and Venetian Domination) το 1856 και από το Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης the (History of the Greek Revolution) το 1861 (πρώτος μεταφραστής στα Ελληνικά ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης).
Δραστηριότητες και αναγνώριση
Επιβαρυμένος από την κακή του υγεία και την πτώση της ζωτικότητάς του πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ανανεώνοντας και αναθεωρώντας το ιστορικό του έργο. Από το 1864 έως το 1870 υπήρξε ανταποκριτής της εφημερίδας The Times, ενώ η εμφάνισή του στις ελληνικές εφημερίδες της εποχής είχε ως αποτέλεσμα μια διακριτή επίδραση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Το 1854 έλαβε από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου τιμητική διδακτορική διάκριση (LL.D.).
Πέθανε στην Αθήνα στις 26 Ιανουαρίου 1875. Ο τάφος του βρίσκεται στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Ως ιστορικός, ο Φίνλεϊ πιστώνεται με το γεγονός ότι εισήλθε σε έναν τομέα έρευνας αγνοημένο από τους Άγγλους συγγραφείς, εκτός ίσως από τον Γκίμπον.
wikipedia