Και έτσι, είτε και έτσι ή και αλλιώς σήμερα, αν και δεν υπάρχει ακόμα τέτοια, όλοι συζητούν για την Ειρήνη, που είναι και γένους θηλυκού (τυχαίο;) στα Ελληνικά γράμματα. Λες και για να υπάρξει η Ειρήνη θα πρέπει οπωσδήποτε να προηγηθεί, Ο πόλεμος. Ο κάθε πόλεμος που «εφευρίσκεται».
Άλλωστε και τι, προς κατανόηση, νόημα του μεγαλείου της θα είχε η Ειρήνη από μόνη της, μόνιμη, αφού μόνον όταν χάνεται γίνεται γνωστή η αξία της. Ζωή χωρίς ενδιαφέρον! Δηλαδή ρουτίνα.Και έτσι να και ο κάθε … μπιπ…αισθανόμενος ισχυρότερος των άλλων ζητά να του το αναγνωρίσουν. Παραχωρώντας. Αν δεν, τότε θα τους χρειαστεί να τον πολεμήσουν ποιοι; Οι κατά κανόνα αδύναμοι, ή και οι δυνατοί όμως μη ενδιαφερόμενοι έναρξης διενέξεων. Οι τελευταίοι δείχνουν και ακριβώς ποιοι οι Ειρηνόφιλοι.
Ότι ακριβώς συμβαίνει καθημερινά και με τους μονήρεις «τσαμπουκάδες» όπως και με τους κάθε λογής κακοποιούς, ή και των συμμοριών ακόμη μέσα στις κοινωνίες. Τις κατ επίφαση Ειρηνικές, μαστιζόμενες από μια ατελείωτη καταπολέμηση των προαναφερθέντων.
Υπάρχουν λοιπόν όλα στη ζωή, και θα υπάρχουν διότι οι εξουσίες είτε από μόνες τους είτε και οι εκλεγμένους πάντοτε εφαρμόζουν την αρχή του «Το μη χείρον ..βέλτιστον». Αυτό ακριβώς ζούμε και σήμερα στην Ουάσινγκτον του Λευκού Οίκου την πόλη. Και κάπως έτσι θα τελειώσει, αν τελειώσει.