Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης , Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Αν πριν μερικά χρόνια έλεγε κανείς πως μπορεί η Ελλάδα να ξαναγυρίσει στην εποχή του 1945, με τον αιματηρό εμφύλιο, θα τον περνούσαν για φαντασιόπληκτο και το λιγότερο, θα του έλεγαν πως είσαι εκτός τόπου και χρόνου. Άλλωστε σήμερα δεν υπάρχουν ούτε κομμουνιστικά στρατόπεδα, ούτε φασιστικές δικτατορίες.
Σήμερα όμως το ενδεχόμενο αυτό προβάλει εφιαλτικό, καθώς όλες οι πολιτικές που ασκήθηκαν τα τελευταία χρόνια με μια ηγεσία την οποία το λιγότερο που θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κανείς είναι ανίκανη ηγεσία παίζοντας τον ρόλο του νεκροθάφτη της
ελληνικής κοινωνίας, μας ρίχνουν στην φωτιά της εσωτερικής σύγκρουσης που θα κάψει ότι θα έχει απομείνει.
Μια τριάδα ανικάνων και τυφλωμένων, (σκόπιμα;), πολιτικών που είναι εκτός πραγματικότητας, ή όπως υποστηρίζουν κάποιοι εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, τροφοδοτεί μια επικίνδυνη πόλωση. Η τριάδα αυτή ενισχύει την άνοδο από την μια του Σύριζα, που προβάλει σαν το κύριο αντιμνημονιακό κόμμα αλλά με ιδέες νεοταξικές, (και φιλοαμερικανικές;), και από την άλλη της Χρυσής Αυγής, που προβάλλει σαν ο μοναδικός προστάτης της ελληνικής καταπιεσμένης κοινωνίας, αλλά με ολοκληρωτικές μεθόδους και εμφυλιοπολεμικές προσδοκίες.
Η επικείμενη κατάρρευση της «Τριάδας της Τρόικας» θα έρθει είτε θέλουμε είτε όχι. Αυτό θα γίνει γιατί στηρίζουν την ύπαρξη τους σε ένα γρανιτένιο αδιέξοδο, καθώς αν εφάρμοσαν αυτά που ψήφισαν, θα είναι σαν να λένε στους Έλληνες, …πεθάνετε για να ζήσετε μέσα στο ευρώ. Η εξέλιξη αυτή θα φέρει εκρηκτικές καταστάσεις που ίσως ούτε την εποχή της μικρασιατικής καταστροφής δεν θα θυμίζουν.
Άραγε το έχουμε αυτό αντιληφθεί;
Άραγε έχουμε κατανοήσει που μας οδηγούν και που μας σέρνουν όλοι αυτοί οι «σωτήρες» μας;
Η εξαφάνιση όλων των πολιτικών φορέων που κυριάρχησαν στην μεταπολίτευση αφού πρόδωσαν ότι πρέσβευαν, αφού κατάκλεψαν και καταλήστευσαν το κράτος και στο τέλος συσσώρευσαν ερείπια, θα φέρει ένα καινούργιο πολωτικό πολιτικό πεδίο. Εκεί πλέον θα κυριαρχούν μόνο οι ακραίες ομάδες οι οποίες ή θα πρεσβεύουν αναχρονιστικές ιδέες ή θα εμφορούνται από εμφυλιοπολεμικό καταστροφικό μένος. Τότε είναι σίγουρο πως θα παραδώσουμε μόνοι μας τα κλειδιά της χώρας μας στους νεοοθωμανούς και στους στρατοκρατίες της άλλης πλευράς του Αιγαίου, που καιροφυλακτούν, (και μην έχετε αυταπάτες γι αυτό), να αρπάξουν την εθνική μας κυριαρχία.
Βρισκόμαστε στο παραπέντε, όχι της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, αυτός έχει ήδη διαλυθεί, αλλά της ανάφλεξης που θα μας κάνει Λίβανο ή Συρία και τότε θα είναι πολύ αργά. Αν δεν ξεσηκωθούμε να διώξουμε όλους αυτούς τους υπαίτιους που θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά, αν δεν ενωθούμε μπρος στον επικείμενο αφανισμό μας, μακριά από τις ακραίες αιματηρές σειρήνες, τότε δεν θα υπάρχει ούτε έθνος, ούτε εκκλησία, (η οποία λάμπει δια της αδιαφορίας της στην επερχομένη καταστροφή, αλήθεια, μήπως οι πνευματικοί μας πατέρες θεωρούν πως με ένα πιάτο φαΐ ξεμπέρδεψαν από τις ευθύνες τους;), ούτε τίποτα που θα θυμίζει πως εδώ κάποτε ζούσαν Έλληνες, χριστιανοί ορθόδοξοι, κληρονόμοι του μοναδικού στην παγκόσμια ιστορία πολιτισμού.