Εκδήλωση φιάσκο Eργατικών για την Κύπρο

Φανούλλα Αργυρού Έλαβε χώρα το βράδυ της Τρίτης, 17 Οκτωβρίου 2017, σε αίθουσα της Βουλής των Κοινοτήτων, η πρώτη συγκέντρωση της νέας ομάδας  «Εργατικοί Φίλοι της Κύπρου», που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του συμπατριώτη μας Δρ. Βασίλη Μαύρου, με Εργατικούς βουλευτές, όμως, αδιάκριτα να παίρνουν το πάνω χέρι, περιθωριοποιώντας τον Βασίλη Μαύρου.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο Ύπατος Αρμοστής της Κυπριακής Δημοκρατίας Ε. Ευρυβιάδης, η εκπρόσωπος της Ελληνικής Πρεσβείας στο Λονδίνο Παρασκευή Ζεβελέκη, ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κυπρίων Α. Παπαευρυπίδης, ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κυπρίων Βρετανίας  Χρ. Καραολής, o κυπριακής καταγωγής Δήμαρχος του Cambridge  Γεώργιος Πίππας, εκπρόσωποι κομμάτων και οργανώσεων, αρκετοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσές μας και εκπρόσωποι του Τύπου.
Προσβλητική συμπεριφορά
Ξεκινώντας την εκδήλωση, η βουλευτής Catherine West, η συμπεριφορά της οποίας προκάλεσε αλγεινή εντύπωση, αλλά και αγανάκτηση, δεν έδωσε θέση στην εξέδρα στον ιδρυτή και κύριο ομιλητή της εκδήλωσης Δρ. Βασίλη Μαύρο, ούτε στον δημοσιογράφο Μάρκο Παπαδόπουλου, ο οποίος πιστεύαμε ότι θα ήταν ο συντονιστής, και τους παρέπεμψε να καθίσουν κάτω με το ακροατήριο! Αφήνοντάς τους κυριολεκτικά άφωνους! Ουσιαστικά, παίρνοντας η ίδια τα ηνία της όλης εκδήλωσης. Καθώς ξεκίνησε να καλωσορίζει τους παρευρισκόμενους και να αναφέρεται στην ίδρυση της ομάδας, ήλθε και ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, στον οποίο παρέδωσε το μικρόφωνο.
Η παρέμβαση Corbyn
Ο Jeremy Corbyn, ο οποίος χαιρέτησε και αποχώρησε, όπως και οι περισσότεροι από τους βουλευτές λόγω άλλων υποχρεώσεων, ευχαρίστησε που τον κάλεσαν στην πρώτη εκδήλωση της ομάδας «Εργατικοί φίλοι της Κύπρου» και αφού  εξήρε την εργατικότητα της κυπριακής κοινότητας, πηγαίνοντας πίσω στα χρόνια που υπηρετούσε ως δημοτικός σύμβουλος στο βόρειο Λονδίνο, όσον αφορά το Κυπριακό είπε: «Πρέπει να υπάρξει επανένωση της νήσου, πρέπει να υπάρξει επανέναρξη του διαλόγου, είμαστε τόσο κοντά, είπε, αλλά ναυάγησε την τελευταία στιγμή. Τώρα, πρέπει να ξεκινήσει και πάλι ο διάλογος αμέσως, για να  φέρουμε ειρήνη, να επιστρέψει ο κόσμος στα σπίτια του, να βάλουμε τη διαίρεση πίσω μας.  Είναι πολύ σημαντικό για μένα να υπάρξει ενότητα στην Κύπρο. Αναγνωρίζω ότι η Βρετανία είναι εγγυήτρια δύναμη βάσει της Συνθήκης του 1960 και θέλω μια Εργατική Κυβέρνηση, για να κάνουμε σίγουρο ότι εκτελούμε τις υποχρεώσεις μας και κάνουμε σίγουρο, βάσει εκείνης της εγγύησης, ότι η Κύπρος επανενώνεται ως μία, με ένα  είδος κυβέρνησης, με  διαμερισμό εξουσίας… Και ξέρετε, οι κοινότητες μπορούν να ζήσουν μαζί, νοουμένου ότι σέβονται η μια τα δικαιώματα της άλλης.  Αυτό πιστεύω είναι κατορθωτό και θέλω μια Εργατική Κυβέρνηση να το κατορθώσει.  Ευχαριστώ».
(Σημείωση γράφουσας: Υπενθυμίζεται ότι η λέξη ‘επανένωση’ ήταν βρετανικής εμπνεύσεως – για εμπέδωση της ρατσιστικής βρετανο-τουρκικής δι-κοινοτικής, δι-ζωνικής ομοσπονδίας, που επιτήδεια πλασαρίστηκε για να αντικαταστήσει τη λέξη ‘απελευθέρωση’. Δυστυχώς υιοθετήθηκε από την ελληνική πλευρά, όπως πολλές άλλες τέτοιες με απώτερο κριτήριο.)
Παρευρέθηκαν  και χαιρέτισαν οι βουλευτές, Kate Osamor,  Αngela Rayner, Stephen Doughty, Stephen James McCabe, Joan Ryan,  Catherine West, Πάμπος Χαραλάμπους, Caroline Flint, Hugh Lawrence Gaffney,  Dan Carden.
Υπεροψία αποικιακής εξουσίας
Στους σύντομους χαιρετισμούς τους, σχεδόν όλοι οι βουλευτές μας αντιμετώπισαν με μια υπεροψία αποικιακής εξουσίας, σε τέτοιο βαθμό, που φάνηκε πως μάλλον είχαν συντονιστεί. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μας μίλησαν πατρονάροντάς  μας,  αφού προσπάθησαν να μας διαπαιδαγωγήσουν ως προς το πώς να συμβιώσουμε με τους Τουρκοκύπριους. Και θεωρώντας μας ως ανεγκέφαλους, μας έφεραν ο ένας μετά τον άλλο ως παράδειγμα την ειρηνική και αρμονική συμβίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στο Λονδίνο (ένα παλαιό παραμύθι)  και ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί και στην Κύπρο. Αγνοώντας ότι στην Κύπρο το πρόβλημα είναι η συνεχιζόμενη παράνομη κατοχή της μισής Κυπριακής Δημοκρατίας και η προσφυγιά που δημιούργησαν οι δύο τουρκικές εισβολές το 1974 και τα συνεχιζόμενα εγκλήματα της Τουρκίας, και ότι εμείς στο Λονδίνο ζούμε σε μια ξεχωριστή χώρα και όχι σε προέκταση της… Κύπρου! Σχεδόν κανένας δεν αναφέρθηκε στους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες, ένας μίλησε για λύση με αποζημιώσεις για να ζήσει ο κόσμος πλάι πλάι, γιατί, πώς να το κάνουμε, είπε, δεν μπορούμε να πάμε πίσω στον χρόνο. Άλλοι μας είπαν πόσο ωραίο νησί είναι η Κύπρος μετά που το επισκέφθηκαν, και άλλος  (ο πρώτος Κύπριος Εργατικός βουλευτής Πάμπος Χαραλάμπους) επαίνεσε την εξαίρετη δουλειά που κάνει η Μη Κυβερνητική Οργάνωση Unite Cyprus (του Σερ Στέλιου Χατζηιωάννου), ότι κάτι πρέπει να γίνει για τους Τουρκοκύπριους γιατί τους ξεπέρασαν οι έποικοι, ότι πρέπει να επισπευσθεί  η ανεύρεση των Αγνοουμένων και ότι φωνές για διχοτόμηση πρέπει να επικρίνονται. Δύο βουλευτές έκαναν και αμφιλεγόμενα χρήση της λέξης «self-determination» (αυτό-διάθεση),η οποία δεν αντανακλά στη σημερινή υπόθεση της Κύπρου. Η πρώτη ήταν η γνωστή για τις τουρκικές της θέσεις Joan Ryan,  η οποία, αφού εξέφρασε την έντονη απογοήτευσή της για το ναυάγιο στο Γκραν Μοντάνα, είπε «we know, that in the end self-determination, unity, will prevail and we must stay with that agenda» (μτφρ.: Ξέρουμε, πως στο τέλος η αυτό-διάθεση, η ενότητα, θα επικρατήσουν και πρέπει να επιμείνουμε σε αυτή την ατζέντα).
Τώρα, πού χωράει σήμερα η λέξη ‘αυτό-διάθεση’ στο Κυπριακό, είναι άξιο απορίας, εκτός από την ερμηνεία της αναγνώρισης δύο ανεξαρτήτων κρατών, όπου εξασφαλίζεται η ξεχωριστή αυτοδιάθεση του 18% σύμφωνα με τη δήλωση της 19ης Δεκεμβρίου του 1956 από τη Βουλή των Κοινοτήτων του τότε υπ. Αποικιών και των προδιαγραφών του Δρ. Νιχάτ Ερίμ!
H αποχώρηση της West
Στη μέση της εκδήλωσης, αποχώρησε μαζί με άλλους και η Catherine West (βουλευτής Wood Green) για άλλη εκδήλωση,  οπότε την αντικατέστησε στον συντονισμό η βουλευτής Kate Osamor (βουλευτής Edmonton), η οποία, και ενόσω δεν επέτρεψαν στους  Βασίλη Μαύρο και Μάρκο Παπαδόπουλο να καθίσουν στην εξέδρα,  κάλεσε δύο Τουρκοκύπριες δημοτικούς σύμβουλους που ήταν ήδη εκεί, να ανεβούν στην εξέδρα και να μιλήσουν για να μας…  διδάξουν και αυτές δι-κοινοτική συμβίωση! Αφού τελείωσαν και αυτές, τότε η κα Osamor κάλεσε, τελευταίους πλέον και εφόσον είχαν μείνει μόνο 2-3 βουλευτές, τους Μάρκο Παπαδόπουλο και Βασίλη Μαύρο να μιλήσουν. Αξιοπρόσεκτη, όμως, η εικόνα, όταν και εφόσον δεν υπήρχε θέση στην πρώτη γραμμή του προεδρείου να καθίσουν αμφότεροι οι ομιλητές, η μία Τουρκοκύπρια έκανε να μετακινηθεί για να δώσει τη θέση της στον Μάρκο Παπαδόπουλο, η συντονίστρια δεν την άφησε και ο Παπαδόπουλος κάθισε πίσω από αυτήν.
Πατριωτικές ομιλίες και Έρευνα για τον ρόλο της Βρετανίας το 1974
Ο Μάρκος Παπαδόπουλος, στον σύντομο αλλά συγκεκριμένο χαιρετισμό του, αναφέρθηκε στη μεγάλη αδικία εις βάρος της Κύπρου με την τουρκική εισβολή και το γεγονός ότι η Βρετανία, ως εγγυήτρια δύναμη, δεν ενέργησε όπως όφειλε το 1974. Και γι΄αυτό,  είπε ο κ. Παπαδόπουλος, πρέπει να  διαταχθεί έρευνα για τη στάση της Βρετανίας, όταν η τελευταία δεν έκανε τίποτα για να υπερασπιστεί την Κύπρο κατά την παράνομη τουρκική εισβολή.  Με την αποφυγή να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, η Βρετανία -ουσιαστικά- παραβίασε τις υποχρεώσεις της ως εγγυήτρια δύναμη. Επομένως, είναι απαραίτητο όπως μάθουμε τους λόγους που η Βρετανία, το 1974,  έστω και αν αυτό προκαλεί πρόβλημα στη βρετανική κυβέρνηση (στο Whitehall), δεν ενέργησε όπως αναμενόταν από μια εγγυήτρια δύναμη για την ανεξαρτησία και ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
H δυσφορία των Τ/κ
Ο Δρ. Βασίλης Μαύρος, ο τελευταίος ομιλητής, που έπρεπε να ήταν πρώτος, αφού ευχαρίστησε όλους τους παρόντες,  προέβη σε μια εμπεριστατωμένη ιστορική αναφορά του Κυπριακού με τα επακόλουθα των δύο τουρκικών εισβολών του 1974, όταν η Τουρκία επικαλούμενη ψευδώς ότι θα αντικαθιστούσε τη δημοκρατία και τον νόμο εισέβαλε στο νησί για να το διαμελίσει σε δύο κομμάτια και να επιδιώκει τον πλήρη έλεγχο της νήσου, προσφυγοποιώντας 200,000 Ελληνοκύπριους και κατέχοντας το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, διαπράττοντας σωρεία παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  Ο Δρ. Μαύρος αναφέρθηκε και στις συλήσεις και καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς  και μίλησε για την ανάγκη επιστροφής όλων των προσφύγων στα σπίτια τους, την αποχώρηση όλων των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων, τον επαναπατρισμό όλων των εποίκων. Ως επίσης και για τις πρόσφατες παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΑΟΖ από την Τουρκία.  Τέλος, ο Δρ. Βασίλης Μαύρος είπε ότι εκείνο που αναμένει από το Εργατικό Κόμμα και μια Εργατική κυβέρνηση υπό τον Jeremy Corbyn, είναι υποστήριξη προς την Κυπριακή Δημοκρατία,  ούτως ώστε να εξασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα δίχως παράνομες επεμβάσεις και δίχως στρατούς κατοχής.
Κατά τη διάρκεια, μάλιστα, της ομιλίας του Δρ. Βασίλη Μαύρου, οι Τουρκοκύπριες έδειχναν φανερά τη δυσφορία τους, σχολιάζοντας μεταξύ τους και με την Kate Osamor  τα όσα άκουγαν για την τουρκική εισβολή και κατοχή και τα τουρκικά εγκλήματα.
Θετικά στοιχεία
Τα μόνα εποικοδομητικά που ακούστηκαν τελικά στην εκδήλωση, ήταν α) το κάλεσμα του Μάρκου Παπαδόπουλου για δημόσια έρευνα για τον ρόλο της Βρετανίας το 1974 και β) το κάλεσμα του Βασίλη Μαύρου όπως μια Εργατική κυβέρνηση υποστηρίξει την Κυπριακή Κυβέρνηση να εξασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα δίχως παράνομες επεμβάσεις και δίχως στρατούς κατοχής.
Εν κατακλείδι, η εκδήλωση εξελίχθηκε σε ένα φιάσκο, που το μόνο που φανέρωσε είναι ότι ορισμένοι αποσκοπούν απαρχής η ομάδα αυτή να καταστεί δι-κοινοτική, με τους Τούρκους να έχουν άμεσο και πρώτο λόγο, καπελώνοντας τον εμπνευστή και ιδρυτή της Δρ. Βασίλη Μαύρο, κάτι που ήδη κατάφεραν από την πρώτη συγκέντρωση.  Μέχρι στιγμής, δεν μάθαμε για  την όποια αντίδραση του ηγέτη του Εργατικού Κόμματος για τα όσα έλαβαν χώρα μετά την αποχώρησή του και αφού ενημερώθηκε γι’ αυτά.
Δεύτερον, γίνεται, πλέον, προφανές ότι οι Εργατικοί, ευελπιστώντας να εξασφαλίσουν την εξουσία στις επόμενες εκλογές, άρχισαν να συντονίζονται στις θέσεις τους, επιλέγοντας συντηρητικά τα λόγια τους, προσπαθώντας να ευθυγραμμιστούν με την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών του Φόρειν ΄Οφις και αφετέρου να κρατήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο την ομογένεια μαζί τους για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψήφους στις επόμενες εκλογές.
Σημείωση: Σχετικό ρεπορτάζ και στην ‘Ελευθερία’ Λονδίνου 19.10.2017 σελ. 2  www.eleftheria.co.uk, καθώς και σχετικό κύριο άρθρο της εφημερίδας στη σελ. 5 με τίτλο «Οι ακραίοι φιλότουρκοι λόρδοι, η τουρκική προπαγάνδα και η δική μας αδυναμία…» και στο οποίο επισημαίνεται, ενδεικτικά (αφήνοντας και κάποια υπονοούμενα για τα οποία προφανώς η εφημερίδα γνωρίζει κάτι παραπάνω), ότι «Και ακόμα όταν γίνονται συγκεντρώσεις για την Κύπρο, οργανωμένες από Ελληνοκύπριους της Βρετανίας, με στόχο να ενημερωθούν Βρετανοί βουλευτές για τις θέσεις μας και κάποιοι δικοί μας καλούν και Τουρκοκύπριους σ΄ αυτές, είναι φυσικό οι βουλευτές αυτοί να είναι «προσεκτικοί» στο τι λένε… Το να προσπαθούμε να δείχνουμε ότι είμαστε… ευγενικοί με την κατοχή και να μετατοπίζουμε το θέμα στην «αρμονική συμβίωση» χωρίς να λέμε ποιος την εμποδίζει ή να ικανοποιούμεθα επειδή υποστηρίζουν κάποιοι τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων… τότε απλώς δεν ξέρουμε τι ζητάμε στο Κυπριακό…».