Η ανάπτυξη για την ευρωζώνη, αργεί.
Ο Mario Draghi έχει ένα πρόβλημα εάν σκέφτεται να δράσει προληπτικά για την αντιμετώπιση της οικονομικής επιβράδυνσης της Ευρώπης: τον εμποδίζουν οι υποστηρικτές των υψηλότερων επιτοκίων εντός του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Δεν ήταν ποτέ εύκολο για τον πρόεδρο της ΕΚΤ να εξισορροπεί τις διαφορετικές απαιτήσεις των 19 χωρών της ευρωζώνης (που εκπροσωπούνται στο συμβούλιο από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών τους) και οι επτά μήνες που του απομένουν στο “τιμόνι” της κεντρικής τράπεζας δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια ανάπαυλας.
Ο μεγάλος κίνδυνος είναι οι επενδυτές να μπερδευτούν για το τι πρέπει να περιμένουν από την κεντρική τράπεζα σε περίπτωση που τα πράγματα δεν βελτιωθούν, ειδικά δεδομένης της αβεβαιότητας σχετικά με το ποιος θα αντικαταστήσει τον Draghi. Εάν η ανάπτυξη επιδεινωθεί περαιτέρω, θα επιβεβαιώσει για πολλούς ότι το τέλος της ποσοτικής χαλάρωσης στο τέλος του περασμένου έτους ήταν ένα λάθος πολιτικής. Αλλά οι Γερμανοί, τουλάχιστον, είναι πιθανό να μην το δουν έτσι. Ως εκ τούτου, είναι δύσκολο για τις αγορές να αποκτήσουν μια σαφή ιδέα για το πώς θα μπορούσε να ανταποκριθεί η ΕΚΤ.
Η συνεδρίαση της τράπεζας στις 7 Μαρτίου σηματοδοτεί έναν από τους τριμηνιαίους γύρους προβλέψεων, που είναι εκεί που συνήθως γίνονται οι αλλαγές πολιτικής. Φαίνεται ότι θα είναι σημαντική. Η αναβολή των αποφάσεων για αργότερα μέσα στο έτος θα δώσει την εντύπωση ότι το διοικητικό συμβούλιο είτε δεν ακούει, είτε δεν μπορεί να συμφωνήσει.
Οι προβλέψεις για την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό πιθανότατα θα υποβαθμιστούν, αντανακλώντας τα πρόσφατα στοιχεία που δείχνουν ότι η οικονομία της ζώνης του ευρώ επιβραδύνεται δραματικά. Το θετικό είναι ότι αυτό θα πρέπει να αποτελέσει το έναυσμα για ένα νέο γύρο στοχευμένων πράξεων μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (το πολύ φθηνό όχημα χρηματοδότησης για τις τράπεζες, γνωστό ως TLTRO εν συντομία). Ωστόσο, η αποτυχία να γίνει αυτό μέχρι τον Ιούνιο θα ισοδυναμεί με τη σύσφιξη των νομισματικών συνθηκών. Και αν η απόφαση δεν είναι ομόφωνη –πράγμα που δείχνει πιθανό- ο αντίκτυπός της θα μετριαστεί ούτως ή άλλως. Οι επενδυτές είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε αυτό το είδος σηματοδότησης.
Όπως πάντα, αυτό που συμβαίνει στη συνέχεια με τα επιτόκια είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία – ή, ακριβέστερα, η καθοδήγηση σχετικά με το πότε θα αυξηθούν. Το επιτόκιο καταθέσεων της ΕΚΤ είναι -0,4% και η τρέχουσα πολιτική είναι ότι θα παραμείνει εκεί μέχρι και μετά το τέλος του καλοκαιριού. Ωστόσο, οι χρηματαγορές δεν προεξοφλούν μια αύξηση μέχρι τα μέσα του 2020. Ο δομικός πληθωρισμός στην περιοχή παραμένει σταθερός στο 1%, πολύ χαμηλότερος από τον στόχο της ΕΚΤ για πληθωρισμό πλησίον του 2%, οπότε οι προσδοκίες για αύξηση των επιτοκίων μειώνονταν σταθερά ως συνέπεια.
Μαζί με τις πληθωριστικές προσδοκίες υποχωρούν και τα επιτόκια
Πρόσφατα σχόλια από τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιρλανδίας δείχνουν ότι το διοικητικό συμβούλιο απέχει πολύ από τη συναίνεση σχετικά με τον τρόπο ανταπόκρισης.
Ο επικεφαλής της Bundesbank, Jens Weidmann, υποστήριξε την περασμένη εβδομάδα ότι δεν υπήρχε “μεγάλη ανάγκη” για την ΕΚΤ να προσαρμόσει το guidanceγια τα επιτόκια -δείχνοντας ότι δεν ήθελε να προσφέρει καμία διευκόλυνση για την καθυστέρηση μιας αύξησης στα επιτόκια φέτος.
Ο Francois Villeroy De Galhau, o επικεφαλής της Τράπεζας της Γαλλίας, έχει συμβάλει σε αυτό που προς τα έξω βγαίνει ως περισσότεροι hawkish θόρυβοι –τουλάχιστον έτσι τους “διαβάζουν” πολλοί traders. Σε συνέντευξή του στην πορτογαλική εβδομαδιαία εφημερίδα Expresso, ανέφερε ότι τα αρνητικά επιτόκια πιθανότατα εμποδίζουν τη μετάδοση της νομισματικής πολιτικής στην πραγματική οικονομία, επειδή επιβαρύνουν τα κέρδη των τραπεζών. Παρόλο που έχει δίκιο για το ότι τα αρνητικά επιτόκια μερικές φορές είχαν στρεβλά αποτελέσματα, θα ήταν πολύ παράξενο για την ΕΚΤ να τα αυξήσει με την επιβράδυνση της οικονομίας. Για λόγους δικαιοσύνης, ο κυβερνήτης της Τράπεζας της Γαλλίας μπορεί απλά να αναζητά τρόπους για να μετριάσει τα πιο ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Στο μεταξύ, ο διοικητής της τράπεζας της Ιρλανδίας Philip Lane ακολουθεί μια ρητή dovish γραμμή: Ότι η καλύτερη απάντηση στην επιβράδυνση είναι να επεκταθεί το guidance για τη διατήρηση αμετάβλητων επιτοκίων σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Αυτό έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από ό,τι συνήθως, δεδομένου ότι ο Lane πρόκειται να γίνει ο επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ.
Μια τέτοια εμφάνιση αντιτιθέμενων απόψεων στο συμβούλιο με τον αγώνα για την αντικατάσταση του Draghi να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, δεν είναι ιδιαίτερα καθησυχαστική. Η Ευρώπη θα νοσταλγήσει τις δεξιότητες του προέδρου όταν εκείνος αποχωρήσει, αλλά και τη σαφήνεια που μετέφερε μία μόνο φωνή. Εάν η ευρωζώνη δεν προχωρήσει με την εύρεση διαδόχου, οι συνέπειες μπορεί να είναι άσχημες.
