Γύθειο | Παρέλαση 25ης Μαρτίου | Νότες συγκίνησης, γλυκειά ατμόσφαιρα επαρχιακής λουτρόπολης, Ιστορία και «Ψυχή» – ευτυχώς ακόμα – παρούσες.

Σημαία με το δικέφαλο αετό…….Πω πώ!
Ένα ευχάριστα αποκαλυπτικό διήμερο στο Γύθειο τελειώνει [υπομονή για τα επόμενα posts] και ίσα ίσα προλαβαίνουμε την παρέλαση που πραγματοποιείται, φυσικά, στην παραλιακή οδό. Μπροστά από το Τουριστικό και το Δημαρχείο. Κυριακή 25^ης Μαρτίου, «όλη δόξα όλη χάρη άγια μέρα έχει ξημερώσει», αναγκάζεσαι να μισοκλείνεις τα μάτια από το έντονο φως και οι Γυθειάτες με νωχελικούς ρυθμούς πιάνουν τη θέση τους πίσω από τα σκοινιά. Η μαθητική παρέλαση σε λίγο ξεκινάει…
 
          Οι προσόψεις ζωντανεύουν, κάποια μπαλκόνια γεμίζουν….
Μικροί μεγάλοι, ο καθένας με την αρμόζουσα για την περίσταση περιβολή.
         Τα σημαιάκια στην προκυμαία δίνουν τον τόνο.
    Αφ’ υψηλού.
Λαμπερή ανοιξιάτικη ημέρα.
Το Γύθειο, ενδεχομένως πιο καθαρό παρά ποτέ, ζει τη γιορτή χωρίς πολλούς επισκέπτες. Στην ατμόσφαιρα συλλαμβάνεις μια ανάγκη [ψευδο]διαφυγής από τη δύσκολη καθημερινότητα, μια αδιόρατη μελαγχολία, τη διάθεση αναπόλησης, μια μηχανική χαρά. Τα παιδιά [και μάλλον μόνον αυτά] ζουν τη χαρά τη στιγμής, έχοντας συναίσθηση αυτού που βιώνουν αλλά όχι απαραίτητα και του βάρους της Ιστορίας. Έχοντας τα πράγματα μαζί μου [τι να κάνω… δεν έχω γίνει ακόμα Bruce Chatwin] δεν έχω την ευχέρεια να κινηθώ και να συλλάβω τι γίνεται πέριξ της εξέδρας και στην καρδιά της παρέλασης. Προσπαθώ, σχεδόν ακινητοποιημένος, να εστιάσω σε εικόνες που γεννάει το τυχαίο. Είπα να το αντιμετωπίσω ως άσκηση….
Περήφανη μητέρα αποθανατίζει τη στιγμή [που περνάει και χάνεται…]
              Και ο παππούς με τη ψηφιακή;
Επίτιμη καλεσμένη της παρέλασης η μικρή Ντόρα η Εξερευνήτρια!
            Τι έγινε ρε παιδιά; Πως προέκυψε το στριμωξίδι;
           Τα πιτσιρίκια είναι σαν να είναι πρώτη γραμμή σε επίδειξη μόδας. lol!
           Το χειροκρότημα δόθηκε χωρίς φειδώ στα νέα παιδιά.
“Γεωμετρίες” [κλασσικός Παπαδολιάς].
Συμβολική σημαία της Μάνης.
Σύνθεση σε άσπρο – μαύρο – γκρί και …χρώμα.
      Στο βάθος το νεοκλασσικό κτήριο του Δημαρχείου Γυθείου.
Σε ένα τόπο παραδόσεων [κάποιοι θα τον έλεγαν συντηρητικό] όλο αυτό που βλέπω φέρει τη σφραγίδα της Μάνης. Δεν είναι η κυριαρχία των μανιάτικων στολών όσο το ότι βλέπεις πίσω από όλο αυτό το τσεκάρισμα που έχει κάνει ο παππούς στον εγγονό. Υπάρχει αυθεντικότητα, υπάρχει και συγκίνηση. Όχι… δεν είναι μια «διεκπεραιωτική» παρέλαση….. εδώ είναι Μάνη και ότι γίνεται γίνεται με τρόπο απόλυτο! Η Σημαία της Μάνης υπενθυμίζει ότι εδώ ακόμα κυλάει αίμα αρχαιοσπαρτιατικό.
Yessssss!
                 H σημαία της Μάνης.
          Οι μανιάτικες στολές κυριάρχησαν στην παρέλαση.
Τάξη… μπροστά και πίσω από τα σκοινιά.
         Ή έχει πολλά εγγόνια… ή είναι λάτρης της φωτογραφίας.
         Και όμως έτσι η σημαία αναδεικνύεται καλύτερα.
Μανιάτισσα με το χαρακτηριστικό δρεπάνι.
Παλμός και συγκίνηση.
Μικρό το στρατιωτικό άγημα.
Αποθανατίζοντας τον τελευταίο των τελευταίων της παρέλασης. [Είναι και αυτό μια … πρωτιά!]
Πάμε λιμάνι…. η πάμε καφέ; Ο λαός σε [εύλογο] δίλημμα.
                 Η στήλη του Ηρώου.
Αναμνηστικόν της ημέρας. Σωτήριον έτος 2012.
                 Οι δρόμοι είναι δικοί μας!
       Αχ Ελευθερία!
              Σιγά μαντάμ… θα μου χαλάστε το κάντρο!
           Μην ξεχνόμαστε! Είμαστε στον τόπο των Σπαρτιατών.
                      Οι τελευταίοι [τρέξεεε… δε θα βρούμε τραπέζι πουθενά!]
Υπέροχες… “πολυκατοικίες”.
     Και σημαία.. και πουλόβερ που στεγνώνει.
Απλωμένο στην πλαγιά του Ακούμαρου.
Σημαιοστολισμός στα ενδότερα.
Υπέρλαμπρη μέρα.
                   Τα [μπλέ] κουρτινάκια του λεωφορείου είναι σαν να ρίχνουν την αυλαία στη μέρα….
Δαφνοκυκλωμένη….
Επίλογος.
 
«Μαίρη πάμε για ένα freddo espresso. O Γιώργος βρήκε τραπέζι. Η Σούλα πήγε να φέρει το ποδήλατοτης Ελεάνας από το Jeep….Τα λέμε εκεί!»
Η σεμνή παρέλαση είχε ένα διακριτικό Τελετάρχη που στυλιζάριζε τα πάντα άοκνα λίγο πριν ξεκινήσουν…. Αν μη τι άλλο αξιοσημείωτο!