Οι γλόμποι και οι προβολείς στο ιερό των ιερών θεωρούνται… κατόρθωμα από τους κληρονόμους της πολιτικής ισχύος
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
«δημοκρατία»
Μεγάλο καμάρι και πανηγυρισμοί επειδή η Ακρόπολη θα φωτίζεται και το βράδυ λες και είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο που το στολίσαμε για να κάτσουμε από κάτω και να ανταλλάσσουμε δώρα.
Εν έτει 2020 οι γλόμποι και οι προβολείς πάνω στο ιερό των ιερών θεωρούνται… κατόρθωμα από επιγόνους, οι οποίοι έχουν αφήσει τις θήκες των προγόνων, τους ναούς των θεών, τα περικαλλή δημόσια κτίρια να ρημάζουν, ενώ εμποδίζουν την εξοικείωση της νεολαίας με την αρχαιότητα με την κατάργηση του πολυτονικού και τις περικοπές στις ώρες διδασκαλίας για την αρχαία ιστορία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό μας.
Ανάψαμε τα κίτρινα φωτάκια και περιμένουμε τους πελάτες από κάτω σε Πλάκα, Μακρυγιάννη, Θησείο και Μοναστηράκι να χαζεύουν το «θέαμα» τρωγοπίνοντας μέχρι λιποθυμίας.
Πόσο μεγάλο «κατόρθωμα» που θα φωτίζουν την Ακρόπολη το βράδυ… Πόσο αξιοζήλευτη η εξειδίκευση του κρατιδίου σ’ αυτόν τον τομέα… Αν οι φορείς της καλπάζουσας συλλογικής παρακμής του, οι υπεύθυνοι για τη σημερινή δυσπερίγραπτη κατάντια, ενδιαφέρονταν για την Ακρόπολη κι αυτό που συμβολίζει, υπηρετεί και προάγει, ενώνοντας ουρανό και γη, τότε θα υπηρετούσαν και τις αξίες πάνω στις οποίες δομήθηκε αυτό το ιερό. Τούτες οι αξίες είναι η ευσέβεια στους θεούς, η άκαμπτη βούληση για την υπεράσπιση της πατρίδας, η πεισματική υπηρεσία στη γλώσσα, η φιλοπρωτία, η φιλοσοφία, ο σεβασμός στους προγόνους και το δίχως δισταγμούς και προφάσεις ξεθηκάρωμα όταν προκύπτει εξωτερική απειλή.
Για φαντάσου οι Πέρσες να είχαν εκστρατεύσει άοπλοι, να έφταναν έως τις Θερμοπύλες και ο Λεωνίδας να αγγάρευε τους 300 να τους φτιάξουν αντίσκηνα για να τους στεγάσουν κι ύστερα οι Αθηναίοι, με αρχισερβιτόρο τον Θεμιστοκλή, να ιδροκοπούν για να φτιάξουν κρουασάν και ψητά παϊδάκια για να ταΐσουν τις ορδές των Μήδων…
Αν συμπεριφέρονταν έτσι οι πρόγονοί μας δεν θα είχαν κατορθώσει να φτιάξουν Ακροπόλεις – άντε το πολύ καμιά ντουζίνα με γκρίζες πολυκατοικίες, με δηλωμένους ημιυπαίθριους και πάρκινγκ…
Κοιμήσου, Περσεφόνη, στην αγκαλιά της γης, στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς…