Γράφει ο Αντώνιος Αντωνάς.
Σήμερα δεν θα κάνω ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ, όπως έπραξα με τα τουρκικά προϊόντα και ταινίες, με δεκάδες χιλιάδες αποδέκτες. (ΙΔΕΤΕ: ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ – ΟΥΤΕ ΕΥΡΩ ΣΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ), όσον αφορά επισκέψεις ξένων δημοσιογράφων, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, αλλά και Τούρκων εκ Τουρκίας «τουριστών» και «επενδυτών καταπατητών»…. Δεν είναι αξιοθέατο η ερειπωμένη σκλαβωμένη πόλη από το 1974… 46 χρόνια μετά, είναι η ΝΤΡΟΠΗ των βαρβάρων, κλεφτών, λωποδυτών Τούρκων εισβολέων….ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ *ΠΟΛΗ… ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Β. ΚΥΠΡΟ…. ΤΙΠΟΤΑ! Και αν αμφισβητεί κάποιος, εκτός από την λεηλατημένη Αμμόχωστο ας επισκεφθεί και την υπόλοιπη κατεχόμενη Κύπρο….. και θα το διαπιστώσει, για να μην κατηγορηθώ ότι αναπαράγω ψευδείς ειδήσεις ( Fake news) ( ΙΔΕΤΕ: Β. Κύπρος. Καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς – Το έγκλημα της πολιτιστικής κληρονομιάς στην Β. Κύπρο – Τμήμα αρχαιοτήτων. Η σύληση της πολιτιστικής κληρονομιάς – AΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ του Α. Αντωνά κλπ)
*Σημειώνω ότι στο Κάτω Βαρώσι και δίπλα από την εκκλησία της Παναγίας Χρυσοσπηλιώτισσας, τα τρία αδέλφια Χριστάκης (συνονόματος του ήρωα αδελφού μου), Λοϊζος και Βασίλειος Αντωνάς ( πατέρας μου) λειτούργησαν το πρώτο εργοστάσιο στη Κύπρο κατασκευής κουμπιών ( τότε από θαλασσινά μεγάλα κοχύλια). Από ότι γνωρίζω τώρα χρησιμοποιείται σαν αποθήκη του κατοχικού στρατού.
Δεν θέλω να γίνομαι απρεπής ακόμη και με τους εχθρούς μου, ΑΛΛΑ τι άλλουςαυτονόητους χαρακτηρισμούς θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήσει, για αυτές τις απεχθείς πράξεις των εισβολέων; Μήπως ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΤΤΙΛΑΣ 1 και 2, όπως αυτοί την ονόμασαν; Kıbrıs Barış Harekâtı, Επιχείρηση ειρήνευσης Κύπρου ή Atilla Harekâtı, Επιχείρηση Αττίλας;
Δεν θα παροτρύνω λοιπόν, «επισκέπτες» Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, ξένους τουρίστες και δημοσιογράφους να μην επισκεφθούν την σκλαβωμένη, από τον βάρβαρο τουρκικό στρατό κατοχής. Αντίθετα θα παροτρύνω ΟΛΟΥΣ να την επισκεφθούν όπως και την υπόλοιπη κατεχόμενη λεηλατημένη Β. Ελληνική Κύπρο ( όχι βέβαια για ψώνια και ντόλτσε βίτα), για να αγγίξουν επί των τύπων των ήλων και νοιώσουν να τους διαπερνά ψυχή τε και σώματι, η βαρβαρότητα της εγκληματικής ανά τους αιώνες Τουρκίας….
«Από την πρώτη μαύρη μέρα που μπήκαν στην Ευρώπη, ήταν το μόνο δείγμα της ανθρωπότητας που έδειξε τη μεγαλύτερη έλλειψη ανθρωπισμού. Οπουδήποτε κι αν πήγαν, μια πλατιά κηλίδα αίματος έδειχνε τα ίχνη της διαβάσεώς τους και σ΄ όλη την έκταση της κυριαρχίας τους ο πολιτισμός εξαφανιζόταν». Γλάδστων, Πρωθυπουργός της Βρετανίας, 1876
Δεν άφησαν τίποτα όρθιο! Τα κατάκλεψαν ΟΛΑ και τα μετέφερε τότε ο τουρκικός στρατός εισβολής στην Τουρκία, όπως έπραξε με όλες τις κατεχόμενες Ελληνοκυπριακές περιουσίες, εκκλησίες, μουσεία, τράπεζες.
Οι Τούρκοι είναι ο λαός της οργής του Θεού.
Μαρτίνος Λούθηρος, 1483-1546, Γερμανός θεολόγος, Μεταρρυθμιστής
Για τους Ρωμιούς της Πόλης οι Τούρκοι ήτανε ένα πράγμα ακαθόριστο… ένα πράγμα σα να λέμε… χολέρα, πλημμύρα, σεισμός… ένα τέτοιο πράγμα, οι Τούρκοι γενικά.
Μαρία Ιορδανίδου, 1897-1989, Η συγγραφέας της «Λωξάντρας»
Υπό την τυραννίαν του Οθωμανικού δεσποτισμού… κανένας, οποιασδήποτε τάξεως και θρησκείας, δεν είναι σίγουρος μήτε δια την ζωήν του, μήτε δια την τιμήν του, μήτε δια τα υποστατικά του.
Ρήγας Φεραίος, 1757-1798, Εθνομάρτυς
Η Τουρκία είναι ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης.
Τσάρος Νικόλαος Α’, 1796-1855, Ρώσος ηγεμόνας
(σε συνομιλία του το 1844 με τον Δούκα Ουέλλιγκτον)
Η Τουρκία δεν έχει ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο.
Νεοκλής Σαρρής, 1940-2011, Έλληνας καθηγητής Παντείου
Όποτε μαθαίνουμε για μια σφαγή Αρμενίων, Ελήνων και άλλων μειονοτήτων, στη Μικρά Ασία, όλοι υποθέτουν ότι έγινε μετά από διαταγές του ενός ή του άλλου. Κανένας δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι απλά μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που κάπου-κάπου τους αρέσει να σκοτώνουν τους γείτονές τους.
Hector Hugh Munro (Saki), 1870-1916, Βρετανός διηγηματογράφος
Τούρκοι διαβήκαν, χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα. Βίκτωρ Ουγκώ
Τούρκον είδες; Γρόσια θέλει. Κι άλλον είδες; Κι άλλα θέλει.
«Τούτων δε των βαρβάρων τινές μεν γυμνοί το παραπάν βιούντες, κοινάς έχουσι τας γυναίκας και τα τέκνα παραπλησίως ταις των θρεμμάτων αγέλαις, ηδονής δε και πόνου την φυσική μόνο αντίληψη ποιούμενοι των αισχρών και καλώς ουδεμίαν λαμβάνουσιν έννοιαν».
Δεν υπάρχει στην ανθρώπινη ιστορία λαός, σαν τον τουρκικό, ο οποίος να επιδίδεται σε τόσο συστηματικές μαζικές εκκαθαρίσεις» «Ένα από τα δυνατότερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου απ’ τη Σμύρνη ήταν το συναίσθημα της ντροπής, διότι άνηκα στο ανθρώπινο γένος» «Οι σφαγές… που στιγματίζουν τους Τούρκους, δεν θα είχαν συμβεί ποτέ, αν δεν υπήρχε το Κοράνι, το παράδειγμα του Μωάμεθ, ο πόθος για αρπαγή και το πάθος για λεηλασία. Οι παλαιότερες αγριότητές τους, όμως, βουλιάζουν στην ασημαντότητα, όταν τις συγκρίνει κανείς με τις γενικές σφαγές που διέταξε ο Αβδούλ Χαμίτ, ο Ταλαάτ Πασάς και ο Μουσταφά Κεμάλ» Αμερικανός Πρόξενος στην Σμύρνη Τζωρτζ Χόρτον (George Horton).
Ήταν αναμενόμενο και αυτονόητο ότι οι σημερινοί επισκέπτες της περίκλειστης νεκρής πόλις, της Σαλαμίνιας, Κωνσταντίας, Αμμοχώστου να διαπιστώνουν για πολλοστή φορά ότι οι βάρβαροι τούρκοι εισβολείς σε κάθε αδύναμη χώρα και μέρος,που κατέλαβαν το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν το πλιάτσικο, οι κλεψιές…. και η καταπάτηση ξένων εδαφών και περιουσιών….οι γενοκτονίες…οι σφαγές… τα σκλαβοπάζαρα….
«ΑΦΗΣΑ ΜΕΣΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ. ΑΝΟΙΞΕΤΕ»
Επαναλαμβάνω! Και η αλυσοδεμένη πόλη…άνοιξε για τους ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ και εισέβαλαν ξανά με Γ΄ ΑΤΤΙΛΑ, επί Ελληνικού, αλλά και Ευρωπαϊκού εδάφους. Και οι δόλιοι σύμμαχοι μας αρκούνται στα μεγάλα κούφια λόγια περί καταδίκης. Αίσχος, ντροπή. ΑΝΤΕ ΝΑ ΧΑΘΕΙΤΕ ( GETLOST!) σε όλους, που εγκατέλειψαν την Ελληνική Κύπρο μόνη και έσωθεν και έξωθεν επίδοξους ολετήρες…
Επισκεφθείτε λοιπόν ΟΛΟΙ την λεηλατημένη πόλη, το άλλοτε στολίδι της Μεσογείου! Ειδικά εσείς οι ξένοι άσπονδοι σύμμαχοι, για να διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι τα αίσχη της Τουρκίας, που σήμερα ανέχεσθε και διστάζετε να επιβάλετε κυρώσεις στην άπιστη σας παλλακίδα, για τις εγκληματικές της πράξεις και ημέρες,από γένεσης της. Επίδοξοι οι νέοι σουλτάνοι, που όνειρο τους είναι να αναβιώσει η πάλαι ποτέ Οθωμανική Αυτοκρατορία, που γύρισε όλη την Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Μ. Ασία, ακόμη και τις κατεχόμενες αραβικές χώρες….χίλια χρόνια πίσω… από τον πολιτισμό….
«Δεν υπάρχει περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ασία ή στην Αφρική, η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας να μην είχε σαν συνέπεια την υποβάθμιση του πολιτισμού. Η Τουρκία, όπου βγήκε νικήτρια έφερε την καταστροφή». Κλεμανσώ, πρωθυπουργός της Γαλλίας (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος)
Αποσπάσματα από Τουρκοκυπριακό τύπο.
T/κ δημοσιογράφοι περιγράφουν: «Μνημονεύσαμε μια νεκρή πόλη.»
Πώς είδαν και πώς περιέγραψαν την επίσκεψη στην περίκλειστη πόλη Τ/κ δημοσιογράφοι… Τζενκ Μουτλούγιακαλι: Μνημονεύσαμε μια νεκρή πόλη, χωρίς να θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τον δολοφόνο της Ρασίχ Ρεσιάτ: Τα Βαρώσια θα πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθούν Σενέρ Λεβέντ: «Τα Βαρώσια ήταν ένας παράδεισος. Η Τουρκία αυτόν τον παράδεισο τον έκανε κόλαση.» «Παραστάσεις που κάθονται σαν κόμπος στο λαιμό μου, με πόνο, με ξεσηκωμό, με ντροπή αναζητώ αυτή τη λέξη… Μια μόνο λέξη μπόρεσα να βρω: “λυπάμαι”».
Με παρόμοια λόγια, περιγράφει ο διευθυντής της «Γενί Ντουζέν», Τζενκ Μουτλούγιακαλι, το τι ένιωσε στα Βαρώσια, όπου πήγε με την ομάδα των δημοσιογράφων στην επίσκεψη που διοργάνωσε ο Κουντρέτ Οζερσάι, 25 χρόνια μετά την πρώτη φορά που είχε βρεθεί σε δημοσιογραφική αποστολή στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. Η «Γενί Ντουζέν» έχει 8σελιδο αφιέρωμα στα Βαρώσια που περιέχει φωτογραφικό υλικό, περιγραφή της κατάστασης που είδαν οι δημοσιογράφοι αλλά και την ενημέρωση της οποίας έτυχαν από στρατιωτικούς και από τον «υπεξ» που ήταν μαζί τους. Το άρθρο του Μουτλούγιακαλι, όπως άρθρο έγραψε και ο Ρασίχ Ρεσιάτ, διευθυντής της «Κίπρις Ποστασία», που επίσης ήταν στην ομάδα των δημοσιογράφων, αλλά και ο διευθυντής της «Αφρίκα», Σενέρ Λεβέντ, που δεν πήγε, μεταφέρει στο ΚΥΠΕ η δημοσιογράφος Ραλλή Παπαγεωργίου. «Μνημονεύσαμε μια νεκρή πόλη, χωρίς να θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τον δολοφόνο της. Όταν μια πόλη πεθαίνει, πεθαίνουν πολλοί άνθρωποι. Πεθαίνουν τόσα όνειρα, τόσες στιγμές. Μια πόλη δεν μένει με τον θάνατο μόνο, πεθαίνουν και χιλιάδες ελπίδες», γράφει στο άρθρο του ο Τζενκ Μουτλούγιακαλι, που διερωτάται τι θέλουν οι αναγνώστες να τους περιγράψει: «Τους κάκτους που βγήκαν από το μπετόν ή την παλιά ταμπέλα με λάμπες νέον, μια γνωστής μάρκας που σάπισε; Τα ρολά στην καφετέρια του Νίκου που κατέβηκαν 45 χρόνια πριν; Τις γάτες που μεγαλώνουν στις αυλές σπιτιών με σπασμένα παντζούρια ή για τα δωμάτια χωρίς φώτα και με κλειστές κουρτίνες; Να σας εξηγήσω την αιχμαλωσία που παρουσιάστηκε σαν ελευθερία ή την ευδαιμονία του στρατιωτικού σπιτιού που δημιουργήθηκε στη θέση ενός ερειπίου», διερωτάται επίσης ο διευθυντής της «Γενί Ντουζέν».
«Ό,τι είναι σήμερα το Ντουμπάι, ήταν τα Βαρώσια πριν το 1974»
Η επίσκεψη ήταν πολύ σημαντική, αλλά και πολύ συναισθηματική, γράφει ο Ρασίχ Ρεσιάτ, διευθυντής της «Κίπρις ποστασί» στο άρθρο του, σημειώνοντας ότι η επίσκεψή τους είναι σε μια περιορισμένη περιοχή των 5,3 τ.χλμ των Βαρωσίων που «εγκαταλείφθηκαν», όπως αναφέρει. Ωστόσο τα όσα είδαν, συνεχίζει, αποτελούν παράδειγμα των χαμένων προοπτικών, που έχει η περιοχή, λέγοντας ότι του έκανε εντύπωση μια παρομοίωση που χρησιμοποιήθηκε στην ενημέρωση που έτυχαν για την περίκλειστη πόλη. Τους είπαν -όπως γράφει- πως «ό,τι είναι σήμερα το Ντουμπάι, ήταν τα Βαρώσια πριν το 1974». Τι σημαίνει αυτό, μπορούν να το καταλάβουν όσοι έχουν πάει στο Ντουμπάι ή ξέρουν για το Ντουμπάι, σχολιάζει ο Ρεσιάτ.
Γράφοντας το άρθρο του, αναφέρει, είχε ανάμεικτα συναισθήματα. «Πρόκειται για μια μεγάλη προοπτική, αλλά και μια μεγάλη εγκατάλειψη. Εάν αφήσουμε σε μια μεριά τα σημάδια του πολέμου ή τις πολιτικές υποσχέσεις που έχουν δοθεί μέχρι τώρα για τα Βαρώσια, μια περιοχή που κάποτε φιλοξένησε διεθνή ονόματα και διεθνείς καλλιτέχνες, το να έχει γίνει φωλιά για τα φίδια δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό».
«Όταν σας ρωτήσουν ποιος βομβάρδισε εδώ, θα έχετε απάντηση;»
«Τα Βαρώσια ήταν ένας παράδεισος. Η Τουρκία αυτόν τον παράδεισο τον έκανε κόλαση. Κοιτώντας τις φωτογραφίες και τα βίντεο του Βαρωσιού πριν από το 1974, δεν μπορείτε να ξέρετε πώς νιώθω», αρχίζει το άρθρο του στην «Αφρίκα» ο Σενέρ Λεβέντ, που υπενθυμίζει ότι ο κύριος λόγος που έβαλε ο ίδιος υποψηφιότητα στις Ευρωεκλογές ήταν τα Βαρώσια, για να επιστραφούν άμεσα στους παλιούς ιδιοκτήτες τους και να γίνουν πάλι όπως ήταν. «Κοιτάω τα ερείπια των Βαρωσίων τώρα. Ο φίλος που ήταν εκεί ήρθε και μου έδειξε τις φωτογραφίες. Μου είπε, ήθελα να κλάψω. Τα Βαρώσια είναι σαν ένας ομαδικός τάφος. Βεβηλώθηκε χωρίς πόνο. Και για χρόνια δεν κάναμε τίποτα γι’ αυτό. Αυτόν τον παράδεισο τον αφήσαμε εκεί. Έλιωσε». Ο Σενέρ Λεβέντ προσθέτει ότι τα Βαρώσια ήταν μέχρι σήμερα κάτι σαν μυστικό, δεν δινόταν άδεια να βγάλουν φωτογραφίες ούτε από μακριά, ενώ συνελήφθησαν άτομα που προσπάθησαν να βγάλουν φωτογραφίες, αλλά και ευρωβουλευτής. Αυτή τη φορά, συνεχίζει ο Λεβέντ, οι δημοσιογράφοι μπήκαν, τους επιτράπηκε, όχι παντού, έβγαλαν πολλές φωτογραφίες και διερωτήθηκε εάν αυτή τη φορά δεν θα συλληφθεί κανείς για τις φωτογραφίες. «Αλλά και αυτό: Γιατί σε αυτό το τουρ των Βαρωσίων μόνο Τ/κ δημοσιογράφοι; Δεν υπήρχε πρόσκληση σε Ε/κ δημοσιογράφους; Επιπλέον, περισσότερο από εμάς, δεν ενδιαφέρει αυτούς; Κύριοι, διοργανώστε άλλο ένα τουρ, αυτή τη φορά γι, αυτούς». Διοργανώστε, συνεχίζει, και μια εκδρομή για τους τουρίστες που τόσο θέλετε να γεμίσουν την περιοχή και όταν σας ρωτήσουν ποιος βομβάρδισε εδώ «θα έχετε απάντηση;»
«Αφήστε τα αυτά για τα βακούφικα», γράφει ο Σεβέρ Λεβέντ, «και πείτε τι έγινε το 1,5 εκ. στερλίνες που πήραν οι Ραούφ Ντενκτάς και Κιουτσούκ από τους Εγγλέζους. Ο Λεβέντ αναφέρει ότι τα Βαρώσια θα είναι ο νέος τόπος λεηλασίας, όπως η Κερύνεια και η Καρπασία και η Αμμόχωστος. «Τα *Βαρώσια ήταν ένας παράδεισος, η Τουρκία τα μετάτρεψε σε κόλαση. Τώρα οι μάστερ της λεηλασίας ψάχνουν ένα μέρος γι’ αυτούς σε αυτή την κόλαση. Θα πάνε σύντομα και θα γράψουν στην πόρτα “Κρατημένο”. Ανάμεσα στα φίδια που σφυρίζουν.
«Έχετε δρόμο μέχρι την κόλαση!», καταλήγει το άρθρο του Λεβέντ.
*Σημ. Η ορθή ονομασία της πόλης είναι ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ. Το Βαρώσι προέρχεται από την τουρκική λέξη VAROS – VAROUS, από την εποχή της κατάληψης της από Οθωμανούς, που σημαίνει προάστειο, τοποθεσία που είχαν εκτοπισθεί μετά την κατάληψη της πόλης, οι γηγενείς ΑΜΜΟΧΩΣΤΙΑΝΟΙ,από τους Οθωμανούς. Οι υπερασπιστές της πόλης, τότε αντιστάθηκαν ηρωϊκά στους εισβολείς Τούρκους και τους επέφεραν μεγάλες απώλειες, από τον Σεπτέμβριο του 1570 μέχρι τον Αύγουστο του 1571, που η πόλις εάλω λόγω έλλειψης τροφίμων και πυρομαχικών ( 6000 μαχητές κατά 150000 Οθωμανών με 200 κανόνια και 150 πολεμικά πλοία). Ακολούθησαν σφαγές και εκτοπισμοί …Μοιραία χρονική σύμπτωση ο μαύρος Αύγουστος του 1974, της νέας Άλωσης…..
Αντώνιος Αντωνάς – Συγγραφέας
www.ledrastory.com cyprushellenica.blogspot.com