Η ελληνική αμυντική βιομηχανία θα έχει δεσπόζοντα ρόλο στα συμβόλαια για τα οπλικά συστήματα
Τα ελληνική ναυπηγεία έτσι όπως είναι σήμερα, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις που θα δημιουργήσει η σύμβαση με την αγορά των τεσσάρων φρεγατών, και ως εκ τούτου θα τεθούν εκτός κάδρου στις σχετικές συζητήσεις. Εκτός από κάποιες εξαιρέσεις, με την κατασκευή μερών των φρεγατών για τα οποία θα μπορεί να εγγυηθεί ότι θα παραδοθούν σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, σύμφωνα με πηγές του vradini.gr.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι τα ναυπηγεία πρέπει να συμμετάσχουν σε κάποια στάδια της διαδικασίας κατασκευής των φρεγατών, αλλά έτσι όπως είναι σήμερα, με τα προβλήματα που έχουν τόσο σε οικονομικό όσο και σε οργανωτικό επίπεδο και σε επίπεδο υποδομών, δεν είναι βέβαιη η τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων και η εξυπηρέτηση των αναγκών του Πολεμικού Ναυτικού.
‘Εμείς θέλουμε τα πλοία στην ώρα τους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε γιατί πρόκειται για θέμα εθνικής ασφάλειας” λέει ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού στο vradini.gr. Το Επιτελείο θεωρεί ότι δεν γίνεται να ρισκάρει κανείς και να μείνουν πίσω οι παραγγελίες, αλλά πρέπει με κάποιο τρόπο να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή με την κατασκευή μερών του πλοίου που τα ναυπηγεία μπορούν να δεσμευθούν ότι θα παραδώσουν εγκαίρως.
Όπως λένε στο υπουργείο Άμυνας, και επανέλαβε πρόσφατα ο υπουργός Νίκος Παναγιώτοπουλος στην αρμόδια επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας αναφορικά με την ναυπήγηση ορισμένων φρεγατών σε ελληνικά ναυπηγεία “στις αρχές του 2022 θα παραδοθεί στο Πολεμικό Ναυτικό η τελευταία από τις 7 πυραυλακάτους, που ξεκίνησαν να ναυπηγούνται σε ελληνικό ναυπηγείο …το 2001. Μετά 20 έτη. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε το ίδιο χρονοδιάγραμμα ναυπήγησης και στις καινούριες φρεγάτες, όταν τις παραγγείλουμε”.
Το ερώτημα είναι τι θα γίνει τώρα. Στο Άμυνας λένε πως αν τις θέλουμε γρήγορα, τις αναθέτουμε εξ ολοκλήρου στα ναυπηγεία της χώρας, που θα προτιμηθεί –οποιαδήποτε και αν είναι αυτή. Ή, αν επιλέξουμε Ελλάδα, θα κινδυνεύσουμε να περάσουν αρκετά χρόνια και να μην έχουμε καράβια. Εκτός αυτά που θα ναυπηγηθούν στο εξωτερικό.
Τι θα έπρεπε να γίνει;
“Να τρέξει η διαγωνιστική διαδικασία –τουλάχιστον για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που είναι στην τελική της φάση, έτσι ώστε να αποκτήσει η Ελλάδα ένα ναυπηγείο που να είναι ικανό να αναλάβει μια τέτοια μεγάλη δουλειά” λέει ο Νίκος Παναγιώτοπουλος και προσθέτει:
“Επομένως, η ιδανική συνθήκη είναι να έχουμε τουλάχιστον ένα ναυπηγείο, που να μπορεί να διεκπεραιώσει αυτήν τη μεγάλη, την εμβληματική για το μέλλον του Πολεμικού Ναυτικού, δουλειά. Αλλά, σε εύλογο χρόνο. Όχι σε 20 χρόνια, όπως το πρόγραμμα των πυραυλακάτων, όπου το 2021 παραλάβαμε την 6η, μετά πολλών βασάνων, αφού βάλαμε «τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι» των εργαζομένων της Ελευσίνας, δίνοντάς τους 3μηνες, αντί 6μηνων παρατάσεων, ώστε να πέσουν λίγο πάνω στα πλοία και να τα παραδώσουν πιο γρήγορα”.
Όμως ακόμη κι αν γίνει αυτό που λένε οι στρατιωτικοί με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, θα πρέπει να περάσει πολύς καιρός ώστε να έρθουν σε ένα επίπεδο ανταγωνιστικό με τα ξένα. Ως εκ τούτου, υπό τις παρούσες συνθήκες τα ελληνικά ναυπηγεία δεν θα είναι στο κάδρο αρχικά. Στη συνέχεια όπως προαναφέραμε, θα επιδιωχθεί να ενταχθούν σε ένα πρότζεκτ υπεργολαβικά.
Η κυβέρνηση όμως, είναι αποφασισμένη να βάλει την ελληνική αμυντική βιομηχανία δημόσια και ιδιωτική μέσα στο παιχνίδι των φρεγατών, αφού μέσα στους όρους ανάληψης του συμβολαίου θα είναι και η συμμετοχή των ελληνικών βιομηχανιών στην κατασκευή του εξοπλισμού. Η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να δει εκτός συμβολαίων τις εταιρείες της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Συγκεκριμένα όπως προείπαμε, θα τεθεί ως όρος όταν φτάσουμε στο τελικό στάδιο των διαπραγματεύσεων με τους ξένους οίκους των χωρών που έχουν υποβάλει προτάσεις για την ναυπήγηση τεσσάρων νέων φρεγατών, να υπάρχει σε συγκεκριμένο ποσοστό συμμετοχή της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας.
Κορυφαίοι αξιωματικοί εξηγούν ότι η
ναυπήγηση μιας φρεγάτας, μιας κύριας μονάδας κρούσης του πολεμικού ναυτικού, χρηματοδοτικά είναι σε πολύ μικρό ποσοστό του συνολικού έργου. Η ναυπήγηση μιας φρεγάτας, σύμφωνα με τους επιτελείς του ΠΝ είναι υπόθεση 50, 60, ή 70 εκατομμυρίων, ανάλογα την ποιοτήτων των υλικών, το σχέδιο και την πολυπλοκότητα του. Το κόστος ανεβαίνει με εκθετικό ρυθμό όταν γίνεται ο εκσυγχρονισμός των οπλικών συστημάτων ανθυποβρυχιακού πολέμου, αντιαεροπορικής άμυνας, ηλεκτρονικού πολέμου και πολλών άλλων που μαζί με τα όπλα ανέρχεται περίπου στο 1 δισ..
Άρα για τη ναυπήγηση απαιτούνται 60 με 70 εκατομμύρια για το σκληρό σκαρί, ενώ τα υπόλοιπα μέχρι το 1 δισ. είναι συστήματα. Και ως εκ τούτου όπως λέει η κυβέρνηση υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για εμπλοκή με μορφή υπεργολαβίας, συνεργειών, συμπαραγωγής και κάποιων ελληνικών εταιρειών στο κομμάτι αυτό.
Πάντως για τους εργαζόμενους στα ναυπηγεία θα υπάρχει ειδική μέριμνα αφού οι παρατάσεις που έδωσε το υπουργείο Άμυνας στα σκάφη που ετοιμάζονται, αύξησαν και αυξάνουν μεν το κόστος των πλοίων πλην όμως διασφαλίζουν τον εργασιακό βίο των εργαζομένων στα ναυπηγεία και παράλληλα διασφαλίζονται και τα συμφέροντα του Πολεμικού Ναυτικού.
“Έχει ήδη παραληφθεί η πυραυλάκατος νούμερο 6, ο «Καραθανάση» που ήδη πλέει κάπου στο Αιγαίο τώρα, και αναμένεται αρχές του επόμενου έτους ολοκληρωμένη την 7η και τελευταία μετά 20 συν 1, 21 έτη από την έναρξη αυτού του προγράμματος. Δεν μπορεί όμως να γίνει το ίδιο και με τις φρεγάτες” λέει ο Νίκος Παναγιώτοπουλος.