Η επίσκεψη του Προέδρου της Αιγύπτου Αλ Σίσι μάλλον ολοκληρώθηκε με την υπογραφή διμερών συμφωνιών εκ των οποίων, ως αυτές μεταδόθηκαν, καμία τους δεν περιλαμβάνει γεωπολιτικούς όρους. Ως εκ τούτου και για την ώρα, δεν υπάρχει κάτι το ανησυχητικό για την Ελλάδα, και κυρίως για τον Λίβυο Χαφτάρ που εφέρετο ως ο κύριος στόχος, ένεκα της στήριξης που του παρέχει η Αίγυπτος του Σίσι.
Τελικά φάνηκε καθαρά η νέα πολιτική του Ερντογάν οποία και συνίσταται στο «ελάτε να τα βρούμε σε αυτά που δεν διαφωνούμε» τουτέστιν και με δυό λόγια, ότι ακριβώς συνέβη και με τον Μητσοτάκη.
Εδώ όμως να και η απορία που ανακύπτει και λέει πως αν δεν τα βρούμε πρώτα στα αυτά τα βασικά που μας χωρίζουν, τι σόι φίλοι θα είμαστε, με τα όπλα «παρά πόδα;». Πασιφανώς ο Ερντογάν έκανε τη δουλειά του, χωρίς να δώσει τίποτα στην Ελλάδα, γεμίζει το οπλοστάσιο του με σύγχρονο από τις ΗΠΑ οπλισμό, και όχι μόνον, και από την Αίγυπτο κερδίζει εκτός από την διατήρηση των σχέσεων στήριξης των Αδελφών Μουσουλμάνων, να στοχεύει άμεσα τους δυνατούς πετρελαιοπαραγωγούς του κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία,που του έχουν κλείσει την πόρτα, και όχι μόνον.
Πήγε να ζητήσει την διαμεσολάβηση της Τουρκίας στην Σομαλία, ώστε να μεταφέρουν εκεί οι Αιγύπτιοι στρατεύματα για να πιέσουν την Αιθιοπία που κατασκευάζει φράγμα στον Νείλο το οποίο θα μειώσει τις ροές στις εκβολές .
Η Τουρκία διαθέτει στρατιωτικές βάσεις στην Σομαλία, στο Σουδάν και σε άλλες 7 – 8 χώρες ( Κύπρο, Ιρακ, Συρία, Κατάρ, Λιβύη, Αλβανία, Αζερμπαϊτζαν, κλπ