Όπως όλοι παραδέχονται πλέον, ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της χθεσινής νίκης της Νέας Δημοκρατίας ήταν η σημαντική αύξηση των ποσοστών της στο λεκανοπέδιο και βέβαια το ψαλίδισμα της διαφοράς από τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β Αθηνών. Επειδή η νίκη πάντα έχει πολλούς πατέρες εμείς θα θυμίσουμε μια “σοφή” κίνηση που έγινε στις 24 με 25 Μαΐου από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. ‘Ηταν το βράδυ εκείνο που μετά από πολλούς μήνες άνοιξαν τα παράθυρα και τα φώτα στην Ρηγίλλης…
Ήταν τότε που μια «ad hoc» ΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΗΣ με επικεφαλής τον βουλευτή της ΝΔ κ. Ν. Νικολόπουλο και με σκληρό πυρήνα στελέχη του Τομέα Εργασίας κατέστρωσαν ένα πλάνο δράσης προκειμένου να βοηθήσουν στην εκλογική μάχη του Λεκανοπεδίου Αττικής.
Ήταν τότε που τα χαμηλά ποσοστά εκλογικής επίδοσης του Μαίου , έδωσαν την αφορμή και έγιναν αιτία να συσπειρωθούν έμπειρα συνδικαλιστικά και κομματικά στελέχη υπό την καθοδήγηση του Αντ. Σαμαρά προκειμένου να υλοποιήσουν ένα σχέδιο δράσης που θα περιλαμβάνει πολλές – πολλές «διαδρομές στις νότιες και δυτικές συνοικίες και στους χώρους δουλειάς»».
Η ανάδειξη των βουλευτών χωρίς σταυρό στις χθεσινές εκλογές έδωσε την δυνατότητα στην «μάνα του λόχου» στον Τομεάρχη Εργασίας του κόμματος να «στρατοπεδεύσει» με τους συνεργάτες του στα παλιά λημέρια της Ρηγίλλης. Ήταν τότε που για πολλά βράδια γέμιζε ασφυκτικά η Αίθουσα Κήπου της Ρηγίλλης. Ήταν τότε που οι γείτονες βγαίναν στα μπαλκόνια των γύρω πολυκατοικιών και από τους ακάλυπτους έβλεπαν ένα πολύβουο «μελίσσι» να καταφθάνει και πάλι την γειτονιά τους…
Ήταν τότε που τα χαμηλά ποσοστά εκλογικής επίδοσης του Μαίου , έδωσαν την αφορμή και έγιναν αιτία να συσπειρωθούν έμπειρα συνδικαλιστικά και κομματικά στελέχη υπό την καθοδήγηση του Αντ. Σαμαρά προκειμένου να υλοποιήσουν ένα σχέδιο δράσης που θα περιλαμβάνει πολλές – πολλές «διαδρομές στις νότιες και δυτικές συνοικίες και στους χώρους δουλειάς»».
Η ανάδειξη των βουλευτών χωρίς σταυρό στις χθεσινές εκλογές έδωσε την δυνατότητα στην «μάνα του λόχου» στον Τομεάρχη Εργασίας του κόμματος να «στρατοπεδεύσει» με τους συνεργάτες του στα παλιά λημέρια της Ρηγίλλης. Ήταν τότε που για πολλά βράδια γέμιζε ασφυκτικά η Αίθουσα Κήπου της Ρηγίλλης. Ήταν τότε που οι γείτονες βγαίναν στα μπαλκόνια των γύρω πολυκατοικιών και από τους ακάλυπτους έβλεπαν ένα πολύβουο «μελίσσι» να καταφθάνει και πάλι την γειτονιά τους…