Συγκυβέρνηση με γαλάζιο καπέλο

Στη γραμμή της «σιδηράς» διακυβέρνησης με «αστυ­νομική πυγμή» που τραβά ο Αντώνης Σαμαράς σύρονται Βενιζέλος και Κουβέλης, έχοντας πά­ντα κατά νου τους δικούς τους πολι­τικούς (κομματικούς) υπολογισμούς.
Η «γραμμή Σαμαρά», μάλιστα, φαί­νεται να επιβάλλεται χωρίς ιδιαίτε­ρη δυσκολία στους εταίρους του στη συγκυβέρνηση, καθώς Βενιζέλος και Κουβέλης θεωρούν πρώτιστο μέλη­μά τους τη συμμετοχή τους σ’ αυτήν. Ταυτόχρονα και επειδή ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έχουν στο μάτι την ίδια πί­τα ψηφοφόρων, επικεντρώνουν την προσοχή τους στο μεταξύ τους πο­λιτικό παιχνίδι, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι βαθμιαία μετατρέπονται σε τσόντες μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης με έντονα παλαιοδεξιά χαρακτηριστικά.
Έτσι, το ΠΑΣΟΚ στο θέμα της αντι­μετώπισης απεργιών, διαμαρτυριών και άλλων τινών που αναμένεται να προκύψουν ως αντίδραση των υπαγορευμένων από τα Μνημόνια και την τρόικα πολιτικών, συμφωνεί απόλυτα με τη σκληρή γραμμή της κυβέρνησης.
Συνεργάτες του Βενιζέλου επι­σημαίνουν ότι, παρ’ ότι θα μπορούσε υπόγεια να ακολουθήσει τη γραμμή Σαμαρά του 2009 και να λοξοκοιτά-ει προς απεργούς και διαμαρτυρόμε­νους, δεν προτίθεται να το πράξει, στη λογική ότι η χώρα δεν έχει περι­θώρια για άγονες αντιπαραθέσεις και συνδικαλιστική γυμναστική.
Το ΠΑΣΟΚ εκτιμά ότι το εκλογικό ποσοστό του ΚΚΕ δημιουργεί πίεση ώστε να συνεχίσει πιο δυναμικά τις κι­νητοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες και να συμπαρασύρει στο πλαίσιο αυτό και τον ΣΥΡΙΖΑ. Το στοίχημα όμως για τον Βενιζέλο είναι πολλαπλό: αφενός πρέπει να επιχειρήσει προσέγγιση με τους συνδικαλιστές του κόμματος, που έχουν κηρύξει αντάρτικο, αφε­τέρου να «παρακολουθεί» τις αριστε­ρές πιρουέτες της ΔΗΜΑΡ που επιχει­ρεί να εμφανιστεί φιλεργατική, ενώ δεν πρέπει και να απομακρυνθεί από τη μεταρρυθμιστική λογική που πολ­λά στελέχη του πρεσβεύουν. Έτσι κι αλλιώς το ζήτημα αυτό αποτελεί μια δύσκολη εξίσωση και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει ότι οι ισορροπί­ες είναι λεπτές. Γι’ αυτό και μάλλον θα αφήσει τον ρόλο του «μαντρόσκυ­λου» στη Ν.Δ. και θα καθίσει στα με­τόπισθεν επιχειρώντας να εμφανιστεί ως η φωνή της λογικής.
Από την πλευρά της η ΔΗΜΑΡ, στη σκιά της παρέμβασης του πρωθυπουργού για το άνοιγμα της Χαλυ­βουργίας με τη συμβολή των ΜΑΤ, επέλεξε τις ίσες αποστάσεις από ερ­γοδοσία, απεργούς και Ν.Δ. Αφενός στη βάση της αντίληψης ότι το υπουρ­γείο Εργασίας πρέπει να επιληφθεί για να εξευρεθεί μια λύση «ώστε το εργοστάσιο να επαναλειτουργήσει και οι εργαζόμενοι να μη βρίσκονται σε εσωτερική αντιπαράθεση». Αφε­τέρου βάσει της εκτίμησης ότι η επί οκτάμηνο απεργιακή κινητοποίηση αποτελεί κομματικό παιχνίδι του ΠΑ­ΜΕ και κατ’ επέκταση του ΚΚΕ.
Μπορεί στην επίσημη ανακοίνω­σή της το πρωί της Παρασκευής να άφησε μια αιχμή για τον Σαμαρά που έστειλε τα ΜΑΤ, ωστόσο εξέπεμψε το μήνυμα ότι είναι αναγκαίες οι «ευρύ­τερες συναινέσεις και συνεννοήσεις» ώστε να μην τροφοδοτείται η όξυν­ση. Υπό αυτό το πρίσμα και με βάση της γενικότερες αντιλήψεις της Δημοκρατικής Αριστεράς αναμένεται ότι ο τρίτος εταίρος της συγκυβέρνησης θα επιδιώξει να αναδειχθεί στη φωνή της λογικής και των συμβιβασμών στο πλαίσιο των επερχόμενων συγκρού­σεων μεταξύ κυβέρνησης και συνδι­καλιστών – εργαζομένων, ενώ στελέ­χη ξεκαθαρίζουν ότι το κόμμα δεν εί­ναι διατεθειμένο να στηρίξει αγώνες που υποκρύπτουν κομματικά παιχνί­δια και πολιτική εκμετάλλευση.
Η πίεση των εξεταστικών 
Αν κάτι – σε πολιτικό επίπεδο – μπορεί να διαταράξει τις ισορροπίες που διαμορφώνουν οι τρεις της συγκυβέρνησης, εί­ναι το ενδεχόμενο της σύγκλησης εξεταστικών επιτροπών. Υπό αυτήν την έννοια θεωρείται δεδομένη η δέσμευση που εξα­σφάλισε ο Βενιζέλος ώστε η Ν.Δ. να μην προχωρήσει στη διε­ρεύνηση των συνθηκών / ευθυνών που οδήγησαν τη χώρα στο ΔΝΤ και τη Διεθνή Εποπτεία. Ωστόσο σε αυτό το παιχνίδι οι τρεις δεν παίζουν μόνοι τους…
Η στάση της ΔΗΜΑΡ γύρω από το θέμα των εξεταστικών είναι ιδιαιτέρως προσεκτική, συμβαδίζοντας πάντα με τη γε­νικότερη συλλογιστική των ισορροπιών. Κορυφαία στελέ­χη υπογραμμίζουν ότι εφόσον προκύπτει, βάσει δικογραφί­ας που έρχεται στη Βουλή, ανάγκη εξεταστικών επιτροπών, εκεί στηρίζουν το αίτημα διεξαγωγής τους, εξετάζοντας βέ­βαια τα ζητήματα αυτά και κατά περίπτωση. Από εκεί και πέρα δείχνουν επιφύλαξη σε αιτήματα που κατά την εκτίμησή τους μπορεί να υποκρύπτουν μικροπολιτικές επιδιώξεις.
Όσον αφορά το θέμα της Siemens, για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προαναγγείλει ότι θα επανέλθει ζητώντας νέα εξεταστική, αφήνουν προς το παρόν ανοιχτό το τι θα κάνουν επιση­μαίνοντας όμως με νόημα ότι τα πορίσματα της εξεταστικής που διενεργήθηκε ήταν σχεδόν ομόφωνα αλλά στο τέλος υπήρξε κομματική δια­χείριση.
Από την πλευρά του ο Ευάγγελος Βενιζέ­λος, που ξέρει ότι οποιαδήποτε διαδικασία έρευνας για τις συνθήκες υπαγωγής στα Μνημόνια αγγίζει πολιτικά και τον ίδιο, εμφανίζεται αποφασισμέ­νος να μην αφεθεί να διασυρθεί το ΠΑΣΟΚ σε σκανδαλοθηρικές – όπως λένε στο ΠΑΣΟΚ – συζητήσεις.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που φέρεται ότι έχει συζητήσει το θέμα και με τον Αντώνη Σαμαρά στην περίπτωση που έρθει προς συζήτηση το ζήτημα της πορείας της χώρας προς το ΔΝΤ θα απορρίψει μια εξέταση του θέματος που αφορά τις κινήσεις από το 2009 και μετά και θα επιμείνει, αν πρέπει να γίνει εξέταση του ζητήματος, αυτό να πάει από το 2001 και μετά, δηλαδή από την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ και έπειτα. Με δεδομένο όμως ότι κανείς από τους κυβερ­νητικούς εταίρους και κυρίως η Ν.Δ. δεν επιθυμεί στην παρούσα φάση αναμόχλευση και εσωκομματικούς εντά­σεις.
Στο δε θέμα της Siemens η πρόταση αναμένεται να απορριφθεί πανηγυρικά από το κυβερνητικό τρίο στη λο­γική ότι τα έργα που είχαν μπλοκάρει θα έπρεπε να προ­ωθηθούν με τον εξωδικαστικό συμβιβασμό και ότι όσα υπολογίζονται ως δυνάμενη αποζημίωση ή ως πολιτικός εκβιασμός προκειμένου να υπάρξει η συμφωνία αποτε­λούν θεωρίες συνωμοσίας ανάξιες λόγου. Γενικά, η επιδίω­ξη από το ΠΑΣΟΚ είναι να απορριφθούν ως αβάσιμες όλες οι αιτιάσεις της αντιπολίτευσης σε σχέση με τη διερεύ­νηση διάφορων υποθέσεων.
L1 από το pontiki.gr