Ο Ελληναράς και ο ΣΥΡΙΖΑ

Έχουν γραφτεί και έχουν γίνει πολλές αναλύσεις και χαρακτηρισμοί για αυτό τον τύπο του Έλληνα ο οποίος έχει κυριαρχήσει σε όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Κοινός ονομάζεται ως: Ελληναράς.
Άλλοι τον παρομοιάζουν ως τον φωνακλά ταξιτζή, ως τον κοιλαρά κρεοπώλη που καπνίζει την ώρα που κόβει το κρέας, ως τον άπλυτο και αξύριστο δημόσιο υπάλληλο, ως την χοντρή κλανιάρα γειτόνισσα που πετά τα σκουπίδια από το μπαλκόνι, ως τον άκουρο άπλυτο και χασικλή καθηγητή, ως τον πολιτικό που κλάνει ή καπνίζει στα στούντιο της τηλεοράσεις, ή ακόμη ακόμη ως τον αιώνιο ψευτοδιανοούμενο γκομενοφοιτητή των Εξαρχείων

ειδικευμένο στις καταλήψεις, ή ως τον νεόπλουτο που παρκάρει όπου βρει.
Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες, δεκάδες άλλες ιδιότητες χαρακτηρισμούς αυτής της ράτσας του Έλληνα που ακούει στο όνομα ελληναράς.
Όμως μπροστά στην έμπρακτη ταυτοπροσωποποιήσει της Όλγας Γεροβασίλη σε αυτόν τον τύπο του Έλληνα, τα υπόλοιπα είναι περιττά.
Είπε λοιπόν η ελληνάρα Oλγα Γεροβασίλητου του ΣΥΡΙΖΑ: «Θα εφαρμόζω όποιο νόμο θέλω, όπως θέλω και όποτε γουστάρω», σε παρατήρηση που της έκανε ο βουλευτής της ΝΔ Ψυχάρης, γιατί κάπνιζε εντός της Βουλής.
Ακριβώς αυτός είναι ο τύπος ο τρόπος σκέψης και η φιλοσοφία του Ελληναρά των τελευταίων 30 χρονών που μας έφερε εδώ που μας έφερε.
Βέβαια η κυρία Γεροβασίλη μιλά για διαστρέβλωση και αναφέρει ότι είπε το εξής: “Δεν είσαι εσύ αυτός που θα μου πει εάν θα εφαρμόσω το νόμο, πού και πότε. Το γνωρίζω και το κάνω από μόνη μου. Πάντως, το μνημόνιό σου που καταλύει το σύνταγμα δεν πρόκειται να το εφαρμόσω. Θα το ανατρέψω”.
Αλλά και πάλι αγαπητή μου Γεροβασίλη, αν είναι τα πράγματα όπως εσύ τα λες και σε αυτήν την περίπτωση είναι σα να ακούω το ταξιτζή να φωνάζει στα φανάρια ενώ έχει περάσει με κόκκινο: Δεν είσαι εσύ αυτός που θα μου πει εάν θα εφαρμόσω το ΚΟΚ, που και πότε!!!
Ας είμαστε ειλικρινής.
Είναι βαθιά μέσα μας ριζωμένος ο ελληναράς και με δεδομένο ότι χρειάστηκαν περίπου τριάντα χρόνια για να αναπτυχθεί αυτό το είδος του Έλληνα, νομίζω πρέπει να κάνουμε υπομονή, μην φαγωθούμε μεταξύ μας, χωρίς να ξέρουμε και τον λόγο.
Όλα τα κόμματα στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν ψηφοφόρους έχουν ταυτιστεί και χαϊδέψει αυτόν τον τύπο ψηφοφόρου, τον Ελληναρά, δεν θα μπορούσε φυσικά να αποτελέσει εξαίρεση ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει ενσωματώσει στο λεξιλόγιο του και στον δημόσιο λόγο του όλα τα χαρακτηριστικά του μάγκα ξερόλα Ελληναρά, που για όλα του φταίνε οι άλλοι, συνεχώς του χρεωστάνε οι άλλοι, συνεχώς τον εξαπατούν οι άλλοι, συνεχώς σχεδιάζει πως θα αρπάξει αυτά που οι άλλοι έχουν δημιουργήσει γιατί νομίζει ότι όλοι δημιούργησαν κλέβοντας την περιουσία του, και διαρκώς βλέπει φαντάσματα και εχθρούς τριγύρω του να του κόβουν τον δρόμο προς την δημιουργία.
Αν ο έλληνας είχε μάτια και σκέψη, θα αναρωτιόταν πως είναι δυνατόν να τα έχουν καταφέρει τόσοι μετανάστες (δεν λέω όλοι) που έχουν στήσει της επιχειρήσεις τους και έχουν οργανώσει την ζωή τους στην Ελλάδα χωρίς καμιά βοήθεια, ενώ αυτός μόνο ζητά ζητά ζητά από τους άλλους;
Μήπως τελικά ο ελληναράς δεν είναι τίποτα άλλο, από ένας δειλός άπατρις τεμπέλης, που δεν έχει το ψυχικό σθένος να ρισκάρει τίποτα στην ζωή του;
Προτείνω στον κάθε ελληναρά να διαβάσει δύο ποιήματα μήπως και ξυπνήσει α) το ποίημα [Π P O Σ E Y X H ] του Αλέξη Ασλάνογλου και β) το γνωστό [Ιθάκη] του Καβάβη.
Ίσως τα δύο αυτά ποιήματα να επαναφέρουν στην πραγματική ζωή τον ελαφρόμυαλο αλλοπαρμένο Ελληναρά των τελευταίων τριάντα χρόνων που τον έμαθαν σκόπιμα οι πολιτικοί να συμπεριφέρεται ως πρόβατο που περιμένει τον βοσκό του, τον πολιτικό δηλαδή να του δείξει που είναι το ψωμί για να φάει.
Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη.