Του Ηλία Καραβόλια,
Mπορεί και να έχουμε πετρέλαια, φυσικό άεριο και γενικά μπορεί τα κοιτάσματα των υδρογοναθράκων στις ελληνικές θάλασσες, όντως να μας αποφέρουν 400,500,600 δις σαν χώρα. Προσωπικά σέβομαι και τους καθηγητές με τις μελέτες τους, και τους νομικούς-διεθνολόγους με τις γνωμοδοτήσεις περι ΑΟΖ. Σέβομαι και τον αγώνα του πρωθυπουργού(του εκάστοτε) να αποδείξει σε ξένους πιστωτές οτι έχουμε πλούτο στον θαλάσσιο βυθό μας( αλλά μάλλον κατάφερε να τους πείσει ότι μαζί με τα 400 δις που έχουμε κρυμμένα στις θάλασσες, έχουμε και στην στεριά περιθώριο για περικοπές… 13 δις,στην κοινωνία!) Τα τρελά δις από τους όποιους υδρογονάθρακες και την αξιοποίηση
τους, είναι μεγέθη που θα είναι ‘μετρήσιμα’ μετά απο πολλά χρόνια(ουτε καν μετα τις πρώτες εξορύξεις του 2015)Επειδή τα μεγαθήρια της παγκόσμιας βιομηχανίας εξορύξεων και διανομής πετρελαίου/φυσικού αερίου ξέρουν πώς να ‘κρύβουν’ και πώς να ‘φανερώνουν’ κοιτάσματα και παράγωγα κέρδη, ένα πράγμα δεν σέβομαι: να περιμένει ένας ολόκληρος λαός τον θησαυρό κάτω απο τα πόδια του, για να σταθεί στα πόδια του! Εκδότες ,καναλάρχες, τραπεζίτες και επιχειρηματίες που χάνουν το έδαφος κάτω απο τα πόδια τους στην χώρα, εκμεταλλεύονται υπερπατριώτες επιστήμονες, καθ ολα αξιόλογους και με διεθνή αναγνωρισιμότητα. Αυτή η εξουσία της ενημέρωσης, θέλει να μας ταίσει ελπίδα, να μας ξαναστήσει στο ύψος μας, σαν ”Έλληνες”. Βάλθηκαν να μας πείσουν ότι ο Ελληνισμός είναι ‘στόχος’ παγκόσμιας συνωμοσίας και ανταγωνισμών , για να μας υφαρπάξουν Γερμανοι, Αμερικανοί , Ρωσοι, Εβραίοι, Άραβες, τα κέρδη απο τα κοιτάσματα- που δεν είδαμε ακόμη. Μετά απο 10-15 χρόνια, όσο πετρέλαιο και να αναδύεται, όσο φυσικό αέριο και να βρεθεί, έχω την άισθηση οτι ένα πράγμα σίγουρα θα αναδύεται απο τον ελληνικό ”βυθό”,της στεριάς : αέρας κοπανιστός! Θα παραμείνουμε αυτό που είμαστε μια ζώη, σαν Έλληνες: αεριτζήδες, που επικαλούμαστε ιστορία, πολιτισμό, μοναδικότητα πλούτου και γεωπολιτικής χωροταξίας, ώστε να κρύψουμε την ανικανότητα μας να διαμορφώσουμε Πολιτική Εξόδου απο την Κρίση και Σχέδιο Διαπραγμάτευσης ( που θα πατάει γερά στην γή, όχι στον…βυθό με τα πετρέλαια μας)