ΤΟΥΡΚΙΑ – Ο ΘΑΛΑΜΟΣ ΑΕΡΙΩΝ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΗΣ Α. ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ

Ι.Κ.Δραγάτης
Στις πρώτη φωτογραφία βλέπουμε τζιχαντιστές με την τουρκική σημαία, και στην δεύτερη τρομοκράτες τους IS να ποζάρουν με στρατιώτες του τουρκικού στρατού.



Στις πρώτη φωτογραφία βλέπουμε τζιχαντιστές με την τουρκική σημαία, και στην δεύτερη τρομοκράτες τους IS να ποζάρουν με στρατιώτες του τουρκικού στρατού.
Τις τελευταίες ώρες έχουν ανέβει φωτογραφίες από την πόλη Καμπάνι της Βόρειας Συρίας. Εκεί οι τρομοκράτες του IS έχουν καταλάβει περίπου 60 κουρδικά χωρία σε διάστημα 48 ωρών. Σε μια από αυτές εμφανίζεται μια νεκρή γυναίκα και αναφέρεται ότι οι εγκληματίες του IS χρησιμοποίησαν sarin και αέριο της μουστάρδας εναντίον κούρδων πολιτών. Φωτογραφία 3
Πληροφορίες από την περιοχή αναφέρουν ότι οι τρομοκράτες του IS είναι πολύ καλά και «βαριά» εξοπλισμένοι. Μετά το πλιάτσικο στις αποθήκες στρατιωτικού υλικού του Ιράκ οι τρομοκράτες εφοδιάστηκαν με αμερικάνικο στρατιωτικό εξοπλισμό. Αυτό ίσως δίνει μια απάντηση στα του εξοπλισμού τους. Εκτός από αυτό έχουν λεηλατήσει και άλλες αποθήκες οπλισμού στη Συρία. Όμως δεν δίνει απάντηση στο ερώτημα από πού προμηθεύτηκαν τα αέρια χημικού πολέμου, μιας και τα χημικά όπλα της Συρίας καταστράφηκαν στην Μεσόγειο με την επέμβαση της Ρωσίας, αν οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι χρησιμοποιήθηκαν αέρια χημικού πολέμου είναι ακριβείς.
*Πέρσι  στις 21 Αυγούστου 2013 είχε γίνει η επίθεση με χημικά στη Γκούτα της Συρίας και η «Δύση» είχε κατηγορήσει το καθεστώς του κ. Άσαντ ότι είχε σχεδιάσει και εκτελέσει αυτή την επίθεση. Όμως μετά από έρευνες από ανεξάρτητες πηγές άρχισε να ακούγεται ότι πίσω από την επίθεση με χημικά όπλα ήταν η Τουρκία και ο κ. Ερντογάν. Στήριζε ο κ. Ερντογάν την τρομοκρατική οργάνωση Al Nusra Front παρακλάδι της Αλ Κάιντα στην Συρία. Συγκεκριμένα ο Αμερικανός δημοσιογράφος Σέιμουρ Χερς είχε προβεί τότε σε αποκαλύψεις για την δράση της ΜΙΤ και του τουρκικού καθεστώτος στην περιοχή, τις διασυνδέσεις τους με τις τρομοκρατικές οργανώσεις που δρούσαν τότε στο έδαφος της Συρίας πριν μεταφερθεί αυτή η δράση στο έδαφος του Ιράκ, και του Λιβάνου σήμερα.
Οι αντάρτες συνέχιζαν να προμηθεύονται τα απαραίτητα χημικά για την παρασκευή του θανατηφόρου αερίου, μέσω της τουρκικής εξαγωγικής εταιρίας «ZIRVE». Στα τέλη του 2012, ήταν εμφανές ότι οι αντάρτες έχαναν τον πόλεμο. Οι ίδιοι οι Αμερικανοί θεωρούσαν το γεγονός αυτό τετελεσμένο. «Ο Ερντογάν εκνευρίστηκε και εξεγέρθηκε. Είχε επενδύσει πολλά στην Συρία και την αμερικανική υπαναχώρηση την θεώρησε προδοσία. Αξιωματούχοι της DIA υποστήριξαν εξ αρχής ότι το Σαρίν έφτασε στη Δαμασκό μέσω Τουρκίας. Οι Τούρκοι επίσης ήταν αυτοί που είχαν εκπαιδεύσει τους αντάρτες στη χρήση του. Η αναφορά της DIA στηρίχθηκε δε σε υποκλαπείσες συνομιλίες Τούρκων και ανταρτών.
Το παρακάτω το αφήνω στην φαντασία των αναγνωστών. Τα πράγματα άλλαξαν και η «Δύση» αποφάσισε να χτυπήσει τους τρομοκράτες της IS, στα αραβικά DAESH, μετά τρία χρόνια γεμάτα από γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Εγκλήματα κατά των κούρδων Γεζίντι, εγκλήματα κατά των Σύριων, εγκλήματα κατά των Ιρακινών, εγκλήματα κατά των Χριστιανικών εγκλήματα κατά των Μουσουλμάνων. Πολλά κράτη έκαναν στροφή και συντάχθηκαν στον συνασπισμό δυνάμεων για αεροπορικές επιδρομές και στρατιωτική υποστήριξη εναντίον των τρομοκρατών. Φυσικά η Τουρκία αν και μέλος του ΝΑΤΟ αρνήθηκε να παραχωρήσει την βάση του Ιντσιρλίκ για αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του IS από τον βορρά. Η δικαιολογία ήταν ότι κρατούνται σαν όμηροι 49 τούρκοι ανάμεσα τους και διπλωμάτες στην Μοσούλη. Αν και σήμερα απελευθερώθηκαν άρα αυτή η δικαιολογία δεν υφίσταται. Ο πονηρός κ. Νταβούτογλου είχε απαντήσει για την άρνηση της Τουρκίας να δώσει την βάση ότι «Η Τουρκία ζητούσε τη δημιουργία ζώνης ασφαλείας και ζώνης απαγόρευση πτήσεων στα σύνορα με την Συρία, από το 2011, αλλά τότε οι ΗΠΑ δεν είχαν συμφωνήσει». Φυσικά αυτό μόνο τους πονηρούς σκοπούς του κ. Νταβούτογλού θα εξυπηρετούσε και τους τουρκικούς σχεδιασμούς για την Β. Συρία.
Μέρα με την μέρα γράφονται άρθρα αλλά και βγαίνουν στον αέρα έρευνες που καταδεικνύουν την άμεση εμπλοκή αλλά και στήριξη της τουρκικής πολιτικής ηγετικής ομάδας με τις τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν στην Συρία και στο Ιράκ. Στήριξη σε στρατιωτική εκπαίδευση, σε οικονομικούς πόρους, σε νοσοκομειακή περίθαλψη, αλλά και σε στρατιωτικό εξοπλισμό. Δεν ξεχνιούνται π.χ. τα καμιόνια με όπλα και πυρομαχικά που περνούσαν τα σύνορα της Τουρκίας συνοδευόμενα από πράκτορες της ΜΙΤ με προορισμό τις γενοκτόνες τρομοκρατικές ομάδες. Πάντως χαρακτηριστικό από την πλευρά της γεωστρατηγικής είναι ότι η «WSJ», το περασμένο Σάββατο, ανέφερε πως οι ΗΠΑ πρέπει να αναζητήσουν άλλον σύμμαχο στην περιοχή, μετά την άρνηση του Ερντογάν να συμπαραταχθεί μαζί τους κατά του ISIS και να ανοίξει την βάση του Ιντσιρλίκ, και ότι θα πρέπει η αμερικανική αεροπορική βάση στην Τουρκία να μεταφερθεί στο Κουρδιστάν. Αυτό ίσως καταδεικνύει πλέον και τη γεωπολιτική φτώχεια της Γείτονος. Αυτό σε συνδυασμό με το «κράτος του διαβόλου» για τις ΗΠΑ το Ιράν και την «συνεργασία» τους κατά του IS. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτιμούν πως το Ιράν, το οποίο θεωρούνταν άλλοτε ένας από τους χειρότερους εχθρούς τους, έχει “ένα ρόλο” να διαδραματίσει στον αγώνα εναντίον των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, έστω κι αν δεν υπάρχει εντούτοις ζήτημα να συμμετάσχει η Τεχεράνη στο συνασπισμό εναντίον του Ισλαμικού Κράτος».
Οι ΗΠΑ έκαναν ένα άνοιγμα στο Ιράν. Ας φανταστούμε τι σημαίνει αυτό. Από την μια να κάνεις άνοιγμα σε ένα κράτος που το θεωρείς διάβολο, παρία, και από την άλλη να βγάζεις στη σέντρα ένα παραδοσιακό σου σύμμαχο και μέλος του ΝΑΤΟ στην περιοχή, την Τουρκία.
Όμως ας επιστρέψουμε στον αρχικό σκοπό του κειμένου που είναι να καταδείξει ότι η πολιτική της Τουρκίας δεν αλλάζει μέσα στον χρόνο με όσα προσωπεία και αν εμφανίζεται. Είτε το κεμαλικό είτε το νεοοθωμανικό. Ο ρόλος της Τουρκίας ήταν και είναι να αποδιαρθρώνει τους λαούς της περιοχής και να εξάγει ένα είδος υποιμπεριαλισμού. Κούρδοι μετά τις τελευταίες επιθέσεις εναντίον τους στη Β. Συρία λένε ότι πλέον ο πόλεμος που διεξάγεται δεν είναι πλέον θρησκευτικός, κατά την ταπεινή μου γνώμη ποτέ δεν ήταν τέτοιος, αλλά εναντίον εθνοτήτων. Και το ερώτημα είναι από ποιόν και εναντίον ποιών άραγε;
Όμως συμβαίνει και κάτι άλλο που δεν πρέπει να μας αφήνει ασυγκίνητους και αδιάφορους. Αυτό είναι ότι οι λαοί της περιοχής ανεξάρτητα εθνότητας ή θρησκεύματος Αρμένιοι, Ασύριοι, Λαζοί, Κούρδοι, Σύριοι, Ιρακινοί, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, έχουν περάσει σε μια άλλη εποχή. Μια εποχή που οι λαοί και οι κοινωνίες διψούν για περισσότερη δημοκρατία αλλά και δικαιώματα. Όλα αυτά σε ένα περιβάλλον αλλά και σε περιοχές που είναι γεμάτες πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Αυτό εξηγεί ίσως στο χάραγμα του 21ου αιώνα το καινούργιο status quo που προσπαθούν κάποιοι να επιβάλλουν στην περιοχή. Όμως από αυτές τις εθνοτικές θρησκευτικές αλλά και πληθυσμιακές ομάδες δεν θα πρέπει να αφήσουμε και τα κομμάτια εκείνα του τουρκικού λαού που βγαίνουν μπροστά και διεκδικούν δημοκρατία και αξιοπρέπεια έξω και πέρα από την κεμαλική και νεοοθωμανική προπαγάνδα. Οι περσινές διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ μας έδωσαν ένα δείγμα, ιδιαίτερα όταν μέσα στην πλατεία σήκωσαν ένα ομοίωμα μνημείου για την Αρμένικη Γενοκτονία. Και φυσικά για να μην μπερδεύουμε τα πράγματα αυτό δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τον περιβόητο «εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας». ** Ένας άλλος όρος είναι ο «εξευρωπαϊσμός της Τουρκίας». ΜΕΓΑΛΟ λάθος και επιστημονικό και πολιτικό. Ειδικά οι βυζαντινολόγοι, αν ζούσε μια μεγάλη μορφή της βυζαντινολογίας ο Νίκος Σβορώνος θα είχε εξαγριωθεί. ΟΧΙ. Είναι αναγέννηση των προυπαρχουσών ευρωπαϊκών ψηφίδων που πολιτικές βίας ρατσισμού και γενοκτονιών εξόντωσαν ή σκέπασαν. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ.
Μέχρι πότε η Τουρκία θα εξάγει μίσος, υποιμπεριαλισμό και θα αποδιαρθρώνει τους λαούς της περιοχής; Ειδικά σήμερα που έχει στριμωχθεί γεωπολιτικά, θα ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για τους κοιμωμένους των Αθηνών να αδράξουν την ευκαιρία και η Ελλάδα να πρωταγωνιστήσει σε γεωπολιτικό, γεωοικονομικό, αλλά και σε γεωπολιτισμικό επίπεδο. Οι συγκυρίες είναι ευνοϊκότατες για κάτι τέτοιο. Ο κ. Νταβούτογλου θα μπορούσε να συνεργαστεί επίσημα με τον Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι. Θα ήταν και αυτό μια λύση.
**Από την ομιλία του Μ. Χαραλαμπίδη 17 Σεπτεμβρίου 2010 στην Π. Βουλή.
Ι.Κ.Δραγάτης
twitter @IDraghatis