ΠΩΣ ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΤΟ «ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΟ» ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Στην Ελλάδα το πολιτικό παιχνίδι ήταν σχεδόν πάντα σημαδεμένο. Δηλαδή διεξάγονταν βάσει ενός σχεδίου που είχε πάντα και τις εναλλακτικές του προτάσεις ούτως ώστε να μην υπάρχει καμία περίπτωση ή καμία πιθανότητα να ξεφύγει η κατάσταση και το σύστημα να χάσει τον πολιτικό και συνεπώς και τον κοινωνικό και εθνικό έλεγχο. Όλο αυτό το σύστημα ελέγχονταν σχεδόν απόλυτα από εξωτερικούς παράγοντες, που ποτέ δεν έπαυσαν να θεωρούν την χώρα μας σαν προτεκτοράτο τους και σαν μια χρήσιμη, λόγω γεωστρατηγικής της θέσης, αποικία. Φυσικά αυτό το σύστημα για να εδραιώνει την εξουσία του είχε τους εγχώριους πιστούς υπηρέτες του, που στον μόνο «θεό» που πιστεύουν είναι ο «άρχοντας του κόσμου». Κάποιες απόπειρες στο παρελθόν από κάποιους «ρομαντικούς πολιτικούς στο παρελθόν να ξεφύγουν από αυτή την κατάσταση, εκτός του ότι δεν είχαν οι ίδιοι ευλογία, αντιμετώπιζαν την άμεση επίθεση του συστήματος που εκδηλώνονταν με διάφορους τρόπους έτσι ώστε με κανένα τρόπο να μην μπορούν να καρποφορήσουν. Και οι προσπάθειες αυτές επειδή παρέμειναν μόνο στο ρομαντικό πεδίο και επειδή αυτοί που τις επιχειρούσαν ήταν ουσιαστικά δειλοί και άτολμοι, είχαν οικτρή αποτυχία. Το αποτέλεσμα ήταν η πατρίδα να βυθίζονταν ακόμα περισσότερο στην προδοσία και παράλληλα να προχωρεί ακάθεκτα η εξόντωση της εθνικής μας ταυτότητας.

Ένα παράδειγμα αυτής της κατάστασης ήταν η απόπειρα που έγινε πριν από λίγα χρόνια να προσεγγιστεί η Ρωσία, κυρίως στο ενεργειακό πεδίο με το υψίστης γεωστρατηγικής σημασίας έργο του αγωγού Μπουργάζ, (Πύργου), Αλεξανδρούπολης. Η προσπάθεια αυτή ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από το σύστημα που εκδηλώθηκε κατ’ αρχήν με την «λαϊκή οργή» τον Δεκέμβριο του 2008 και στη συνέχεια με το καλοστημένο, από συγκεκριμένο τηλεοπτικό κανάλι σκάνδαλο του Βατοπεδίου, ένα κατασκευασμένο σκάνδαλο που εκτός των άλλων έδινε και την ευκαιρία μιας μαζικής επίθεσης κατά της Ορθοδοξίας για την πλήρη απαξίωση της στις μεγάλες λαϊκές μάζες. Στη συνέχεια κορυφώθηκε και με την επιχείρηση δολοφονίας εκείνου του πολιτικού αρχηγού που είχε τολμήσει να παρακαθίσει με τον πρόεδρο της Ρωσίας στο ίδιο τραπέζι επί δυο ολόκληρες ώρες, συζητώντας ουσιαστικά την αλλαγή του εθνικού μας προσανατολισμού. Αυτός ο πολιτικός αρχηγός, που ανατράπηκε με τον γνωστό τρόπο, ποτέ δεν είχε το θάρρος να πει δημόσια την αλήθεια και έτσι απαξιώθηκε ο ίδιος και απομονώθηκε στην σιωπή του. Σε όλη αυτή την ιστορία ο λαός ήταν πάντα για το σύστημα το κοπάδι που το χρησιμοποιούσε με διάφορους τρόπους, με βασικά όργανα τα προδοτικά ΜΜΕ, για να επιτύχει τους στενά συμφεροντολογικούς του σκοπούς. Όσοι προσπαθούσαν να σταθούν έξω από αυτό το παιχνίδι, χαρακτηρίζονταν σαν λαϊκιστές, είναι ακραίοι, είναι «απειλή» για την σταθερότητα της χώρας κυρίως όμως για το σύστημα.

Όλα αυτά τα καλά μέχρι που μπήκαμε στην δίνη των μνημονίων. Το σύστημα διαβλέποντας ότι έρχονται ραγδαίες και ιστορικές εξελίξεις και προγραμματισμένες αλλαγές στην ευρύτερη περιοχή, έπρεπε να δέσει καλά στο άρμα του την χώρα αυτή ούτως ώστε ένα αποτελεί προγεφύρωμα της άμυνας του εναντία σε καινούργιες αναδυόμενες δυνάμεις που θα αμφισβητούσαν την κυριαρχία του. Γι’ αυτό βρέθηκαν, όπως γίνονταν πάντα, οι πρόθυμοι πολιτικοί που ξεπουλώντας την πατρίδα τους για ίδιο όφελος, συνέβαλαν έτσι ώστε σήμερα η Ελλάδα να είναι όχι μόνον το προτεκτοράτο των ξένων, αλλά μια καταστραμμένη χώρα, με μια διαλυμένη κοινωνία και ένα λαό εξουθενωμένο και αποχαυνωμένο, ανίκανο να αντιδράσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά

Το «παιχνίδι» προβλέπεται ότι θα συνεχιστεί και στο εγγύς μέλλον με ένα καινούργιο διπολικό «χαρτί». Θα μας πετάξουν πάλι το «χαρτί» των «δημοκρατικών» εκλογών. Εκλογές όμως με σημαδεμένα χαρτιά. Εκλογές με προεξοφλημένα όλα τα σενάρια για τα πιθανά αποτελέσματα. Εκλογές με την ψευδαίσθηση του κυριάρχου λαού που αποφασίζει για αποφάσεις που έχουν από πριν αποφασιστεί για το μέλλον του. Από την μια ένας αδίστακτος άθεος και από την άλλη ένας άθλιος θεομπαίχτης. Το παιχνίδι του διπολισμού είναι το πιο βολικό για το σύστημα καθώς έτσι φαίνεται πως καλύπτει δημοκρατικά όλες τις πολιτικές ανησυχίες και προσδοκίες του ποιμνίου. Έτσι θα δούμε ξανά το άτιμο παιχνίδι της πόλωσης, αριστεράς και δεξιάς, να χτυπά κόκκινο συνθλίβοντας όλες τις πιθανότητες σε κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις να αναδειχτούν ακόμα και να επιβιώσουν. Η Ελλάδα θα γίνει πάλι το θέατρο της πολιτικής ουτοπίας με τους θεατές να έχουν την εντύπωση πως μετέχουν καθοριστικά, αλλά στην ουσία να είναι πρόβατα επί σφαγή.

Όμως όλο αυτό το παιχνίδι της προδοσίας έχει προκαλέσει και εδώ είναι η ύψιστη αποτυχία του, αμέτρητα αδιέξοδα. Και αυτό γιατί η απληστία είναι ο χείριστος σύμβουλος. Η ανατροπή ενός σημαδεμένου παιχνιδιού γίνεται μόνο δίνοντας τέλος σε αυτή την εθνοκτόνο και ορθοδοξοκτόνο παράσταση. Η μεγαλύτερη και πιο πονηρή πρόφαση για να μένεις στον καναπέ και να αφήνεις τους ανάξιους, τους προδότες και τους πράκτορες των ξένων υπηρεσιών να σε κυβερνούν και να οδηγούν την χώρα μας και την Ρωμιοσύνη στην καταστροφή, είναι να λες πως όλα είναι προσχεδιασμένα και πως ότι και να κάνεις δεν γίνεται τίποτα. Με τέτοια σκεπτικά η ανθρωπότητα θα είχε μείνει στην εποχή του «χρυσού μόσχου» της αποστασίας. Εμείς δεν θεωρούμε ότι είμαστε ανδρείκελα και μαριονέτες του συστήματος. Ιδού η Ρωμιοσύνη και ιδού η πρόκληση. Η ευλογία θα είναι η μεγαλύτερη δύναμη αντίστασης μας και η πίστη μας στον Ελληνισμό και στην Ορθοδοξία, δυο παγκόσμιες, μοναδικές αξίες της Ρωμιοσύνης μας!

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου αρχίζει το ξεκίνημα της νέας Φιλικής Εταιρείας. Όσοι πιστοί και όσοι παρακολούθησαν τα τελευταία χρόνια τις προσπάθειες μας, προσέλθετε και ενωθείτε μαζί μας. Θα ακολουθήσει μια πολύ μεγαλύτερη κε ενωτική σε πανελλήνια έκταση κίνηση, για την σωτηρία της κατεχόμενης πατρίδα μας. Αίθουσα Αλέξανδρος απέναντι από τον Λευκό Πύργο Θεσσαλονίκης, ώρα 9,30 π.μ.

Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος