Λαγκάρντ: Η Ελλάδα έχει ανάγκη προληπτικής στήριξης!

 
 
 
Την άποψη ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει ανάγκη «προληπτικής στήριξης» από του επισήμους πιστωτές της εξέφρασε πριν λίγο η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου στην Ουάσινγκτον στο πλαίσιο της Ετήσιας Συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει εφεξής χωρίς την χρηματοδοτική στήριξη του ΔΝΤ και της ΕΕ, η

 
επικεφαλής του ΔΝΤ ανέφερε πως είναι προφανώς απόφαση κάθε χώρας να αποφασίσει το πότε και πώς θέλει να διαχειριστεί της οικονομική της κατάσταση.
«Με ικανοποίηση βλέπουμε ότι η Ελλάδα έχει βελτιώσει τη θέση της, τόσο από δημοσιονομικής άποψης όσο και στο θέμα των αγορών, όπου έχει υπάρξει σημαντική βελτίωση. Αλλά επίσης πιστεύουμε ότι για να προχωρήσει μπροστά η χώρα και προκειμένου να αποδίδει διαρκώς ένα θετικό αποτέλεσμα, θα ήταν κατά την άποψη μας σε καλύτερη θέση εάν είχε προληπτική στήριξη» τόνισε η κ. Λαγκάρντ.
Η ίδια άφησε να εννοηθεί πως το σχήμα της εποπτείας θα διαφοροποιηθεί χωρίς ωστόσο να σχολιάσει τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ότι η Ελλάδα μπορεί να ανταποκριθεί στις χρηματοδοτικές ανάγκες της τα επόμενα χρόνια, χωρίς οικονομική βοήθεια από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ.
«Μιλάμε για μια εξέλιξη στη σχέση (τρόικας-Ελλάδας). Αλλά πιστεύουμε ότι η σχέση μπορεί να είναι πολύ βοηθητική για να προχωρήσει μπροστά η χώρα και τελικά να καταφέρει να βαδίσει μόνη της» είπε η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, προσθέτοντας πως το Ταμείο είναι έτοιμο να βοηθήσει με αποτελεσματικό τρόπο.
Η κ. Λαγκάρντ αναφέρθηκε στην ανάγκη υιοθέτησης μιας πιο υποστηρικτικής νομισματικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ, προσθέτοντας πως υπάρχει «επαγρύπνηση», τόσο για τον αποπληθωρισμό όσο και για την ύφεση, προκειμένου η ευρωζώνη να αποφύγει μια στασιμότητα αντίστοιχη με αυτή στην οποία περιήλθε η Ιαπωνία τη δεκαετία του 1990.
Η ίδια επανέλαβε πως οι μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να «κουμπώνουν» με τις ανάγκες κάθε χώρας, αλλά και ότι οι διαθρωτικές αλλαγές στον εργασιακό τομέα μπορούν να υποστηριχθούν από στοχευμένες δημοσιονομικές πολιτικές.