Η παράσταση της μεταπολίτευσης δεν θα τελειώσει αν δεν τραγουδήσει και η «χοντρή κυρία».

Μπορεί η «χοντρή κυρία», δηλαδή η Αριστερά να μην κυβέρνησε τη χώρα η ίδια (αντίθετα κυβέρνησαν πολλοί προερχόμενοι από την Αριστερά), αλλά είναι απόλυτα συνυπεύθυνη για τα πάντα. Έγινε απόλυτα συστημική, δεν κατήγγειλε ούτε πολέμησε το σύστημα, αλλά βολεύτηκε μέσα στο σύστημα.
Βολεύτηκε με τις προνομίες του συστήματος και έχοντας το κοινωνικό ηθικό πλεονέκτημα, κυριάρχησε στα γράμματα, στον πνευματικό, στον εκπαιδευτικό, στον δημοσιογραφικό, στον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και στον ιδεολογικό χώρο. Κάλυψε ιδεολογικά τον απόλυτο κρατισμό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ο οποίος οδήγησε σε πολιτική πελατεία, στην διαπλοκή και σε κρατικοδίαιτο παρασιτισμό με τα κρατικά δάνεια και τα χρήματα των φορολογουμένων. Ταυτόχρονα πολλοί προερχόμενοι από το χώρο της Αριστεράς, κατέλαβαν σημαντικές πολιτικές θέσεις και άλλοι έγιναν κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, συγκεντρώνοντας πλούτο και δύναμη.
Μετά την αποτυχία της Δεξιάς και του Σοσιαλισμού, αντί ο λαός να αντιληφθεί τι έχει συμβεί, αντί να συνειδητοποιήσει ότι είναι ολόκληρο το σύστημα προβληματικό και ειδικότερα οι θεσμοί του (ένα σύστημα το οποίο διευκόλυνε ένα 1% κάποιων Ελλήνων να κατέχει το 56,1% της Ελλάδας και ένα 10% να κατέχει το 87% της χώρας), αντίθετα στρέφεται προς ό,τι του έχει απομείνει ως ελπίδα μέσα στο σύστημα, δηλαδή προς την συστημική Αριστερά για να τον σώσει.
Το πάρτι της μεταπολίτευσης λοιπόν δεν θα τελειώσει, αν δεν «τραγουδήσει» – κυβερνήσει και η Αριστερά και μάλιστα τώρα που είναι τα δύσκολα και όχι με τις πλάτες των άφθονων δανεικών. Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι το τίμημα που πρέπει οριστικά να πληρώσει και η Αριστερά, η οποία μέχρι τώρα, έπαιζε πολιτικά εκ του ασφαλούς. Μόνο έτσι θα απελευθερωθεί η λαϊκή συνείδηση. Διαφορετικά η σκέψη για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, θα εξακολουθήσει να παραμένει απωθημένο για τις μεγάλες λαϊκές μάζες.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να αφήσει επιτέλους πίσω του τα συμπλέγματα και τις αερολογίες της Αριστεράς και της Δεξιάς και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα κατάματα. Και αυτή δεν είναι άλλη από την ανατροπή του συστήματος που τον πτώχευσε.
Πέτρος Χασάπης