Η ώρα της αλήθειας για τη Γερμανική “ενεργειακή μετάβαση” (Energiewende) πλησιάζει, καθώς το 2020, με τους δεσμευτικούς κλιματικούς στόχους, έρχεται όλο και πιο κοντά. Σύμφωνα με τον Υπουργό Περιβάλλοντος η Γερμανία είναι 5-8% πίσω στους στόχους και εξετάζουν τώρα το κλείσιμο οκτώ παλαιών ανθρακικών εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής. Ωστόσο η βιομηχανία ανατριχιάζει όταν ακούει για κλείσιμο αξιόπιστης ηλεκτροδότησης και η BDI, ο Γερμανικός Σύνδεσμος Βιομηχάνων, ετοίμασε μια μελέτη, που λίγο-πολύ λέει το πολύ απλό: το κλείσιμο των εργοστασίων θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια θέσεων εργασίας, θα πρέπει να εισάγουν ηλεκτρισμό παραγόμενο πάλι από κάρβουνο κι από λιγότερο αποδοτικά εργοστάσια, οι εκπομπές CO2 δεν θα αποφευχθούν αλλά θα …
μετατοπιστούν στο εξωτερικό, το κλίμα δεν θα ωφεληθεί σε τίποτα, ενώ η ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας θα πληγεί.
Η μελέτη έγινε απ’ το Οικονομικό Ινστιτούτο του Αμβούργου HWWI και την εταιρεία συμβούλων R2B και διαπιστώνει ότι το σβήσιμο οκτώ σταθμών, συνολικής ισχύος περί τα 10GW, θα έχει ως αποτέλεσμα να χαθούν 24.000 θέσεις εργασίας έως το 2020 μόνο στα ορυχεία και τους σταθμούς παραγωγής. Επιπλέον 50.000 θέσεις εργασίας τίθενται σε κίνδυνο από αύξηση των τιμών του ηλεκτρισμού έως 50% λόγω της διακοπής λειτουργίας των ανθρακικών εργοστασίων. Βάλτε κι έναν πολλαπλασιαστή (τουλάχιστον 3) για τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν στην υπόλοιπη οικονομία, για να δείτε το μέγεθος του προβλήματος που δημιουργείται. Η βιομηχανία δεν ενδιαφέρεται αν τα παλιά ανθρακικά εργοστάσια δεν είναι πια κερδοφόρα για τις εταιρείες ηλεκτροπαραγωγής, η βιομηχανία θέλει αξιόπιστη ηλεκτροδότηση, αυτή που δίνουν τα πυρηνικά, που κλείνουν με την Energiewende και τα ανθρακικά, που κι αυτά θέλουν τώρα να τα κλείσουν για να πετύχουν “κλιματικούς στόχους”. Τις ΑΠΕ η βιομηχανία τις θεωρεί περίπου κάτι σαν …ντεκόρ! Καλές για να τις παράγει, αλλά ως εκεί, τίποτε περισσότερο.
Έχουμε πει ξανά και ξανά για τον αναντικατάστατο ρόλο του λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή της Γερμανίας, το νέο ρεκόρ παραγωγής που έκανε το 2013 και τους νέους ΑΗΣ που έχτισε και χτίζει, την ίδια στιγμή που πουλάει σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ τα αιολικά της και εξάγει και το αιολικό της πρόβλημα.
Το κρατίδιο του Βρανδεμβούργου στις 3/6 ενέκρινε την επέκταση του λιγνιτωρυχείου Welzow-South της Σουηδικής Vattenfall, στην περιοχή νότια του Κότμπους, για την τροφοδοσία του ΑΗΣ Schwarze Pumpe και ο τοπικός πρωθυπουργός, Dietmar Woidke, δήλωσε ότι ο λιγνίτης παρέχει ασφάλεια εφοδιασμού και χαμηλή τιμή στην ηλεκτροπαραγωγή : “είμαστε αφοσιωμένοι στην προώθηση των ΑΠΕ, αλλά ο λιγνίτης είναι αναντικατάστατος ως μια γέφυρα προς την εποχή των ΑΠΕ“, είπε ο Woidke.
Αλλά οι Γερμανοί δεν λογάριασαν τις οικολογικές ευαισθησίες των Σουηδών και, καθώς πρόσφατα άλλαξε η κυβέρνηση στη Σουηδία, στις 30/10 η Vattenfall ανακοίνωσε πως “το Διοικητικό Συμβούλιο έχει μια καθαρή στρατηγική να μειώσει την έκθεση σε εκπομπές CO2 και να στρέψει το ενεργειακό χαρτοφυλάκιο προς τις ΑΠΕ. Για το λόγο αυτό θα εξετάσει νέα, βιώσιμη ιδιοκτησία για το τμήμα του λιγνίτη“. Η εποχή της επέκτασης έχει περάσει για τη Vattenfall, που στην πραγματικότητα δεν θέλει τόσο να πάει σε ΑΠΕ όσο θέλει να μειώσει το εταιρικό χρέος.
Το πλήρες άρθρο με τα λινκς τεκμηρίωσης (με μπλε) βρίσκεται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2014/11/blog-post_42.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!
Άμεση ήταν η Γερμανική αντίδραση: “Μας καταστρέφετε! Είπαμε να κλείσουμε τα πυρηνικά, αλλά όχι να κλείσουμε και το λιγνίτη!” Αυτό είναι το νόημα της επιστολής που έστειλε ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας Γκάμπριελ στο Σουηδό Πρωθυπουργό Löfven τον περασμένο μήνα, σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times. Αλλά οι Σουηδοί δεν έχουν μνημόνια κι ο Löfven “γείωσε” κανονικά τον Γκάμπριελ: “Η διοίκηση της Vattenfall αποφάσισε αυτόνομα και η απόφασή της είναι ευθυγραμμισμένη με την κυβερνητική πολιτική, που θέλει τη Vattenfall ηγέτιδα στις ΑΠΕ και την καθαρή ενέργεια“.
Και μετά το “γείωμα” του Γκάμπριελ, η Vattenfall ανέθεσε στη Citi να οργανώσει την πώληση του λιγνιτικού τομέα. Ενδιαφερόμενοι δεν άργησαν να βρεθούν: η ΕΡΗ, δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία της Τσεχίας, καθώς και Ασιάτες επενδυτές εμφανίζονται ήδη ως ενδιαφερόμενοι. Αντίθετα οι άλλοι “παίκτες” της Γερμανίας, η RWE και η EOn δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται, καθώς αφενός αυτή την εποχή δεν έχουν τόσα λεφτά, αφ’ ετέρου θα έπρεπε να πάρουν έγκριση και από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ, κάτι καθόλου σίγουρο.
Κι επιπλέον η Vattenfall, που είχε αγοράσει πυρηνικό εργοστάσιο στη Γερμανία, έχει ασκήσει αγωγή κατά της Γερμανικής κυβέρνησης και ζητεί 4,7 δισεκατομμύρια ευρώ αποζημίωση για το πρόωρο κλείσιμο. Δύσκολη η εποχή για τον Γκάμπριελ, που πρέπει να ψάξει για να βρει ένα σημείο ισορροπίας ενδεχομένως ανύπαρκτο. Κάτι ήξερε η Μέρκελ και τον έκανε Υπουργό Ενέργειας, το SPD θα χρεωθεί στο τέλος την αποτυχία της Energiewende …