1.Αρχικός στόχος της κυβέρνησης είναι η συμφωνία σε ένα πρόγραμμα-γέφυρας που θα διασφαλίσει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του δημοσίου μέχρι τη σύναψη οριστικής συμφωνίας με τους ευρωπαίους εταίρους. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι για να φτάσουμε σε επιτυχές αποτέλεσμα και για τις δύο πλευρές, θα πρέπει να δοθεί χρόνος στη διαπραγμάτευση .
Το πρόγραμμα – γέφυρα δεν είναι ένα νέο Μνημόνιο, με όρους, αξιολογήσεις κτλ, αλλά μια επίσημη αποτύπωση της βούλησης όλων των πλευρών για διαπραγμάτευση χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς.
2. Ο βασικός όρος που θα περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα – γέφυρα είναι ότι καμία πλευρά δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες. Επιπλέον, με δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν ζητάει τις εναπομείνασες δόσεις του υφιστάμενου προγράμματος – πέραν των 1,9 δις που οφείλουν να επιστρέψουν η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελων από τα κέρδη που είχαν από τη διακράτηση ελληνικών ομολόγων (προγράμματα SMP και ANFA) – θεωρείται απαραίτητο να της δοθεί η δυνατότητα έκδοσης εντόκων γραμματίων πέρα από το όριο των 15 δις, ώστε να καλύψει τυχόν έκτακτες ανάγκες.
3. Το πρόγραμμα-γέφυρα δεν είναι μόνο μια απολύτως λογική πρόταση, αφού θα ήταν παράλογο να περιμένει κανείς ότι μέσα σε λίγες ουσιαστικά μέρες θα βρεθεί λύση. Επιπλέον, δεν δημιουργεί κόστος στους εταίρους (δεν επιβαρύνει δηλαδή τους ευρωπαίους φορολογούμενους)
4. Μετά τη συμφωνία για το πρόγραμμα-γέφυρα θα κατατεθούν οι οριστικές ελληνικές προτάσεις που θα περιλαμβάνουν ένα νέο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής, που θα αποτυπώνει τους στόχους της κυβέρνησης για τα δημόσια οικονομικά τα επόμενα 3-4 χρόνια (ύψος πλεονάσματος, διάρθρωση εσόδων – δαπανών κτλ) και πάνω στο οποίο θα στηριχτούν οι προϋπολογισμοί της επόμενης τετραετίας. Επίσης, η κυβέρνηση θα υποβάλει ένα νέο εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων, το οποίο, εκτός των άλλων, θα περιλαμβάνει και μέτρα που δεν τόλμησαν – και δεν ήθελαν – να εφαρμόσουν οι προηγούμενες, μνημονιακές κυβερνήσεις. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και τις μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, που θα εμπεδώνουν μια νέα σχέση κράτους – οικονομίας, κράτους – κοινωνίας.
5. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση θα μείνει πιστή στη σαφή λαϊκή εντολή και δεν πρόκειται να δεχτεί επέκταση του καταστροφικού και αδιέξοδου Μνημονίου.