Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Η Ειδομένη αλλιώτικη, διαφορετική, αλλοιωμένη
μεσ’ απ’ τον παραμορφωτικό καθρέφτη της απανθρωπιάς ιδωμένη.
Στη λασπουργιά της δυστυχίας βουτηγμένοι
ταλαιπωρούνται συνάνθρωποι απάτριδες, ανέστιοι, ξενιτεμένοι.
Στα μάτια η απόγνωση ζωγραφισμένη,
με την ελπίδα τους να θρηνεί ανήμπορη, παραπεταμένη.
Αφημένοι στην άδικη, κακούργα τους ειμαρμένη,
ξεχασμένοι από Θεό/ Αλλάχ, κι’ από μισάνθρωπους κατατρεγμένοι.
Εμφύλιες συρράξεις και πολέμους πυροδοτούν κάποιοι αλλοπαρμένοι,
αλλά το βαρύ τίμημα / μάρμαρο πληρώνουν οι αθώοι … προγραμμένοι.
Χάνουν τα πάντα, μαζί με την αξιοπρέπειά τους τη λατρεμένη,
στον Μολώχ των αιμοδιψών συμφερόντων θυσιασμένη!
Η (υπόλοιπη) ανθρωπότητα παρακολουθεί αποσβολωμένη,
ακόμη και οι ευθυνόμενοι για τα δράματα εμφανίζονται …. απορημένοι (!).
Κράτη Πόντιοι Πιλάτοι νίπτουν τας χείρας τους ….. αποστασιοποιημένοι.
Η παγκόσμια κοινότητα μεσ’ την καλή χαρά της αβελτηρίας της βολεμένη.
Εκφυλισμένη, από τα πάθη της τυφλωμένη,
χωρίς πυξίδα, προσανατολισμό, από αρχές, αρετή, αξίες αποκομμένη
βαδίζει το δρόμο του αυτοχειριασμού της…… αυτοϊκανοποιημένη!…..
Παρηγοριά, απαντοχή οι λιγοστοί ουμανιστές με το παράδειγμά τους να συνεπαίρνει.
Απέτυχαν οι νουθεσίες, οι επαΐοντες, οι μύστες, οι σοφοί οι παινεμένοι,
οι πολιτισμοί, τα σχόλια, τα πανεπιστήμια, οι δάσκαλοι οι καταρτισμένοι .
Στράφι πήγαν τα διδάγματα και τα παραδείγματα των Θρησκειών, και όσων στον εξανθρωπισμό ήταν ταγμένοι.
Ο βόρβορος των ανθρωποειδών αντικαθρεφτίζεται στην ειδομένη!
Το δάκρυ των θυμάτων και, ευάριθμων, ανθρωπιστών δεν φτάνει,
αδυνατεί να ξεπλύνει το όνειδος που παραμένει
εξαιτίας των υπανθρώπων ισχυρών ταγών που οδηγούν την οικουμένη
παρασύροντας στον όλεθρο ό,τι απομένει.
ΥΓ Πού να στραφεί ο αδύναμος άνθρωπος και πού να ακουμπήσει ,
να βρει λιμάνι σιγουριάς, ήρεμα για να ζήσει.
Ποιός άραγε μπορεί να τον βοηθήσει;
Ίσως η Επιστήμη, αν αλλάξει το γονιδίωμά του, να τον εξανθρωπίσει.
(Σ.Σ Γιατί ο ανίκητος εχθρός του είναι ο εαυτός του, και δεν μπορεί μόνος του να τον αντιμετωπίσει!)
